My Prince Next Door

Chapter 2 - Solstice

~Sarang's

I never had the chance to introduce myself to you in the past chapter. I'm sorry about that.

I am Sarang Solstice Romero. 18 years old. BA Communication Arts student. I was named Sarang in honor of my Korean roots. Solstice because I was born on the beginning of the winter solstice. My mom loved the summer and winter solstice and she was very happy that I was born during the winter one. My mother is Korean and my dad came from Isle Bellagio.

We lived for 4 years in Isle Bellagio and migrated to the Philippines because of my dad's business.

Maraming nangyari sa 14 years ko dito sa Pilipinas. My mom died when I was 14 because of bone cancer. Ako lang ang naging compatible sa kanya na bone marrow donor pero ayaw niya akong magdonate. I really wanted to save her but she insisted. She wanted to spare me from the pain. Pinilit ko sila ni Dad na magdonate ako pero ayaw nila. It was one of the darkest days of my life. After nun, nalunod na si Dad sa negosyo. Patuloy na nagexpand ang negosyo namin hanggang sa mawalan na siya ng oras sa akin. Ayaw ko man aminin pero nangulila ako sa kalinga niya. Gusto ko siyang makasama kahit minsan lang. Kaya lang lagi siyang out of the country. Kaya pagdating ko ng college, I asked him to buy me a condo. Mas gugustuhin ko ng magkaroon ng sariling kong place kaysa umuwi sa bahay na umaasa lang sa wala.

Pagdating ko ng college, nakilala ko si Justin. Senior na siya nung pumasok ako. He helped me a lot. We became close friends hanggang sa hindi ko namalayan, gusto ko na pala siya. He gave me time when I asked him. Nag-e-effort siya palagi kapag kailangan ko siya. Lahat ng kailangan ko binibigay niya. It was the first time after ilang years na naramdaman kong mahalaga ako sa isang tao. Sa kanya ko naramdaman na importante ako sa kanya. Kaya hindi ko rin naiwasang mahulog ang loob ko sa kanya. Everything changed when he asked my help para maligawan ang friend kong si Mavie. In the end, inamin niya din na ginamit niya lang ako para mapalapit kay Mavie. Sobrang nasaktan ako nun. Akala ko, na-meet ko na ang summer ko. The person who would care for me the most. Pero wala. Umasa lang pala ako sa wala.

Simula nun, dahan-dahan na akong namanhid. Dahan-dahan ko ng tinanggap na walang nagpapahalaga sa akin. Kahit tatay ko. Manhid na kung manhid.

-

I was having dinner at my condo when my phone rang. I checked the caller ID. It was my Dad.

"Yes, Dad?" tanong ko.

Kamusta ka na, my love?  - Sila lang ni Mom ang tumatawag sa akin ng 'my love'.

"I'm okay, Dad. What do you need?" tumatawag lang naman siya kapag may kailangan ako sa kanya.

Malapit lang ako sa condo mo. I had a meeting with a client. Pwede ba akong bumisita diyan?

"Bahala kayo. Nandito lang ako." Binaba ko na ang telepono.

My dad comes kapag naisipan niya lang... and when he needs something. Kulang na nga lang, isipin ko na kapag pumunta siya dito ay balak na niya akong ibenta para sa paglago ng negosyo niya.

After 15 minutes, my dad arrived.

"I'll just stay here for 5 minutes. May sasabihin lang ako sayo." sabi niya when he sat down sa couch.

"Edi sana hindi ka na umupo sa couch. Sana tumayo ka na lang." I said coldly.

"Watch your mouth, young lady." Oops. Nairita ata. Oh well.