My Young Master (On-Going But SLOW Update)

Chapter 21

Zaffy's POV

Nagising ako sa aking napaka weird na panaginip.

At ang mas weird pa ay nagising nanaman ako na puno ng luha ang aking mga mata.

Umiiyak ba ako dahil hindi ko alam ang daan pabalik o dahil dun sa panaginip ko?

Ewan!

Pinunasan ko na lang ang aking mga mata at pinilit na wag umiyak.

Ginaw na ginaw na talaga ako at mukhang gabi na. Sana walang mga wild animals dito at gawin akong hapunan.

Napatinigin na lang ako sa langit at sa mga nagagandahang mga bituin.

Umakyat kaya ako sa punong to? Baka sakali makita ko ang daan pabalik. Yun na nga!

Agad akong tumayo at dahan dahang umakyat. Wag sana ako mahulog, hindi ako marunong umakyat eh! T_T

Malapit na ko sa itaas ng may narinig ako na parang may paparating.

Uwaaaaaah!!!!

Binilisan ko ang pag akyat at dahil dun na dulas ang aking mga paa. Nabitawan ko ang aking pag hawak at dahan dahan akong nahuhulog.

AAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHH!!!!!!!!!!!

Mamatay na ba ako?! Huhu!

Pinikit ko na lang ang aking mga mata habang dahan dahan akong nahuhulog at hinihintay na mabaguk ang aking ulo.

At yun nga, naramdaman ko na lumanding nako pero bakit wala akong nararamdaman na sakit? At bakit parang mejo ang lambot naman ata ng sahig na nahulugan ko?

Teka lang! Mali eh.

Dahan dahan kong minulat ang aking mga mata at nahagilap ng aking paningin si young master.

"Yo--"

Hindi ako naka tapos ng pagsasalita dahil bigla na lang siya tumaya habang buhat buhat ako.

Tahimik lang siya at nagsimulang maglakad.

"Ahm, kaya ko po maglakad you--"

"Are you hurt?" seryosong tanung niya.

"H-ha? Okay lang po ako. Ikaw nga po jan, nadaganan po kita. May saki---"

"Mabuti naman." seryosong sabi niya at humigpit ang pagkaka hawak niya sa akin.

"How did you end up here?" Biglang tanung ni young master.

"Hindi ko din alam eh. Nag iisip kasi ako kanina habanb naglalakad at hindi ko namalayan na dinala na pala ako ng mga paa ko dito."

"You were that lost in your thoughts that you didn't even noticed where you are heading?"

"Siguro."

"What is it that's bothering you so much that made you ended up here?"

"H-ha?"

Yun oh! Ayoko na isipin yun eh. What's bothering me? You. Yun ang gusto ko isagot sa kanya. Pero paano ko sasabihin sa kanya na hindi ko alam kung bakit ako nasasaktan ng nalaman ko na magka mukha kami ni Fifi. Hindi ko alam kung bakit nasasaktan ako sa tuwing iniisip ko na nakikita niya sa akin si Fifi kaya ganun na lang niya ako tratuhin nitong mga araw.

"Zafia."

"H-ha?"

"Is there something wrong?"

"W-wala." mahinang sagot ko at umiwas ng tingin sa kanya.

"Zafia.." biglang sabi niya.

"Nothing. Now's not the right time." patuloy niya.

Ha? Ano daw?