KOMŞUNUN ÇOCUĞU

1. Bölüm

-"Hadi kızım biraz seri ol!"
Bu sesin sahibi annemin ta kendisiydi. Biz yeni bir eve taşınıyorduk. Üstelik taşınmayı bir nebze bile istemiyordum. Çünkü evimden,komşularımdan,mahallemden,okulumdan gayet memnumdum. Fakat annemle babam taşınma konusunda fazlasıyla kararlıydılar. Neymiş efendim hem o ev daha genişmiş hem de bu evi satıp o parayla yeni evi aldığımızda para yönünden kâr ediyormuşuz. Bunun gibi birçok sebep saymışlardı ama hiçbiri beni tam olarak tatmin etmemişti. Sonuç olarak şu an eşyalarımı topluyordum.

Eşyalarımı topladıktan sonra evime son kez baktım. Burası benim doğduğum ve 18 yılımı geçirdiğim evdi. Bu yüzden hüzünlenmiştim. Birkaç gözyaşının ardından evden çıktım. Biz komşularla vedalaşırken nakliye aracından inen Shrek gibi adamlar evdeki eşyaları nakliye araçına taşıyordu. Apartmandan çıktığımızda babam taramalı tüfek gibi konuşmaya başladı:
-"Hadi daha çok işimiz var. Seda'yla ben onun okul nakil işlerini halledelim. Aysel'le Selim de muhtara gidip ikamet işlerini yapsın. Anlaştık mı?" Hep bir ağızdan anlaştık dedik ve herkes işini yapmak üzere dağıldı.

Babamla ben önce şu an ki okuluma sonra da nakil yaptıracağım okula gittik ve işlemleri hallettik. Fatih'te yani taşındığımız ilçede bir Anadolu lisesinde okuyacaktım lisenin son yılını. Çalışkan bir ögrenci sayılmazdım ama teşekkür belgesi alıyordum yani(her ne kadar düz geçmeyi birkaç puanla atlatsam da :)) Zaten nedense en kötü lisenin başında bile Anadolü yazıyordu.

Babamla işlerimizi bitirince dışarıda yemek yedik. Saat akşam 7ye doğru da eve gelmiştik. Annem bize kızgın bir şekilde bakıyordu geldiğimizde:
-" Nerdesiniz siz!? Bütün işi Selim'le bana mı yaptırmaya çalısıyorsunuz? Eğer öyleyse avcunuzu yalarsınız.Zaten yeni taşındık. Seda sen kendi odana yerleş, İsmail sen de şu koltuğu biraz sağa çek. Selim de perdeleri asıyor" dedi. Canından bezmiş bir şekilde perdeleri asan ağabeyimi görünce kahkahalarıma engel olamadım. Tabii bana öldürücü bakışlar atınca susmak zorunda kaldım. Ardından annemim bana verdiği işi yapmaya karar verdim.

Bir dakika...

Annem bana kendi odama yerleşmemi mi söylemişti?

Kendi odama yani?

-" Anne sen bana kendi odama mı yerleşmemi söyledin? Ağabeyimle benim odama demek istedin herhalde?"
-"Aa kızım inanmıyorum,senin haberin yok mu? Artık ağabeyinle odalarınız ayrı. Bu ev 4+1. İkinize de ayrı oda var yani" Bu sözleri duymamla sevinç çığlıkları atmaya başladım. Evi satın almadan önce görmeye gelmiştim ama oda sayısına dikkat etmemiştim. Hemen odama gittim. Geniş bir odaydı. Kıyavetlerimi dolaba,kitaplarımı küçük kütüphaneme koydum. İşlerim bitince fazlasıyla yorulmuştum. Yatağıma uzandım ve sosyal medya hesaplarımı kontrol ettim. O sırada en yakın arkadaşım Irmak aradı. Vakit kaybetmeden açtım:
-"Alo!"
-"Kızım benim aramamı mı bekliyordun hemen açtın?" dedi ve güldük.
-"Tabii ki senin aramanı beklemiyordum Irmak,telefon elimdeydi ben de açtım."
-"Ya neyse siz şimdi taşındınız dimi?"
-"Evet kanka"
-" Artık aynı okulda da değiliz nasıl olacak?"
-"Kanka görüsürüz yine ya,telefonlaşıp buluşuruz hatta ben size bile gelebilirim"
-" Aynen kanka ama buluşmalara gelmezsen ve telefonlarıma cevap vermezsen seni Müge Anlı'ya veririm haa" dedi ve güldük. -" Merak etme öyle yapmam. Neyse kanka ben yoruldum bugün uyuyacağım hadi iyi geceler"
-"Tamam kanka iyi geceler" dedi ve kapattım. Sonra uyumak üzere gözlerimi kapattım.

O gece hep yeni evimi,komşularımı,mahallemi ve okulumu düşündüm. Belki değişiklikler benim için olumlu yönde olacaktı,belki de olumsuz... Bunları düşünürken uyuyakalmıştım.