Hero • Yoonmin

0.1

********

O kadına bir daha dokunmayacaksın orospu çocuğu anladın mı beni?

''T-tamam, tamam sana yemin ederim bir daha asla yapmayacağım lütfen bırak beni.''

Yakasına yapıştığım pisliğin suratına son bir yumruk atıp acı içinde kaçmasını izledim. Bir kaç dakika içinde gözden kaybolmuştu, ona bir daha bunu yaparsa canını alacağımı söylediğim için cesaret edeceğini sanmıyordum.

Hemen yere eğilip korkudan duvara iyice sinmiş hanım efendinin dağılmış çantasını toparladım ve usulca yanına koydum. ''Ah, sizi korkuttuğum için üzgünüm. Buyrun çantanız, her şey yerli yerinde. Lütfen eve çabucak ve sağ salim gidin.'' Maskemin altından belli olmayacağını bilsem de güven verircesine gülümseyip kavga ederken başımdan düşen kapşonumu tekrar geçirdim. Ve ellerimi cebime sokarak sakin adımlarla eve yürümeye başladım. Adalete inanmıyordum, daha doğrusu burayı, buradaki insanları koruduğunu sanan polislere inanmıyordum. Bu yüzden bende kendi yöntemimi geliştirmiştim, tanık olduğum her rahatsız edici olaya müdahale ediyordum. Bazen çok tehlikeli olsa da kendimi bildim bileli böyleydim, bu yüzden sanırım artık korkmuyordum.

Yaklaşık on beş dakika sonra eve varmıştım. Kapıyı açar açmaz kendimi soğuk zemine atıp karın boşluğumu ovmaya başladım. Bu sefer diğer olaylara nazaran neredeyse hiç hasar almamıştım ama genede o şerefsiz karın boşluğuma sert bir tekme geçirmeyi ihmal etmemişti. Gözlerimi tavana dikmiş acımı unutmaya çalışırken telefonuma mesaj geldiğini belli eden sesle irkildim.

Sol elimi kotumun arka cebine götürüp telefonu çıkardım ve ekranı dibime sokup mesajı okumaya başladım.

Jam666: Hey! Profil fotoğrafı olmayan şahıs. Sanırım birileri numaranı yazıp sokağa atmış. Bil bakalım onu bulan şanslı kim eheuheue. Neyse umarım yakışıklısındır, hadi tanışalım!!

********