Hero • Yoonmin

0.5

Jam666: Ah, saçma sapan tesadüfler işte.

(Görüldü 15.30)

Yoongi akşam için kendini dinlendirirken, üst üste gelen mesajlarla rahatsız olmuş ve tekrar uykuya dalamamıştı. Sesli bir siktir çekerek oturur pozisyona geçti ve sarıdan gümüşe dönmüş nemli saçlarını karıştırdı, sadece on beş dakika uyuyabilmesine rağmen üstündeki sersemliği atmak için bir kaç dakika karşısındaki duvarla bakışmış ve masaya fırlatıp gene sessize almayı unuttuğu telefonunu eline alıp gelen mesajları okumak için gelen bildirimlere tıklamıştı.

Aşina olduğu saçma kullanıcı adını görünce derin bir iç çekip telefonu tamamen kapatacakken yazdığı bir mesaj gözüne çarpmıştı.

Jam666: Biliyor musun, bugün bir çocuğa çarptım. Yani yanlışlıkla oldu tabii ama,nedense onu daha önce bir yerlerde gördüğümü hissettim.

Jam666: Ayrıca beni kurtaran çocuğun hırkasından giyiyordu.

Doğru anladığından emin olmak için gelen mesajları iki kere üst üste okuduktan sonra aklına bugün tanıdığını sandığı isim geldi. Demek kurtardığı ''Park Jimin'' buydu. Bu nasıl bir tesadüftü böyle?

Ne olursa olsun onun Yoongi'ye bu kadar yakın olması tehlikeliydi.

Park Jimin denen herife güvenemezdi, ve o her şeyi anlamadan bir şekilde onu kendinden tamamen uzaklaştırmalıydı.

Bir şeyler bulmalıydı, yoksa iş ciddiye binecekti.

Telefonu sessize alıp kilitledi ve düşünmeye başladı.

''Ne yapmalıyım... Ne yapmalıyım?''

''Buldum.''

Gümüş saçlı aklına gelen fikirle istemsizce sırıtıp rehberine girdi ve sınıf grubundayken öylesine kaydettiği okul başkanının numarasına tıkladı. Arama tuşuna basıp beklemeye başladığında telefon üçüncü çalışta açılmıştı.

''Min... Yoongi?''

''Ah evet, benim. Senden bir ricam olacaktı Hae ri.''

''Tabii, ne gibi?''

''Arkadaşım Park Jimin, bu aralar biraz depresyonda bende ona bir moral sürprizi hazırlamak istiyorum ama yeni tanıştığımız için maalesef adresini almayı akıl edemedim. Eğer ondan alırsam şüphelenecektir, sende okul başkanısın, yani bilirsin işte... Tüm öğrencilerin bilgilerine ulaşabiliyorsun. Verirsen çok sevinirim Hae ri.''

''Şey... Yoongi bilemiyorum ki. Aslında öğrenci bilgilerini başkalarıyla paylaşırsam başım derde girebilir.''

Telefonun diğer ucundaki gümüş saç bıkkınlıkla gözlerini devirip konuşmaya devam etti.

''Hae ri... Lütfen, bak o benim tek arkadaşım.''

''Ah, tamam beni zayıf noktamdan vurdun. Dua et okul sonrası kursa kalmıştım. Ders biter bitmez adresi sana mesaj atarım.''

''Çok teşekkürler Hae ri! Bu iyiliğini unutmayacağım.''

Yoongi, başkanın cevabını beklemeden telefonu kapatıp kendi kendine konuşmaya başladı.

''Bakalım maskeli kahramanının nasıl biri olduğunu gördüğünde ona tutunmaya devam edebilecek misin. Park Jimin.''

********