-
Telefona uzunca bir süre bakıp yazdığı şeyleri idrak etmeye çalıştım. 15 Haziran gecesi diye geçirdim içimden ama hafızam resetlenmiş gibiydi. Onu hatırlayamıyordum, hızla profil fotoğrafına tıkladım ama kendi fotoğrafı yoktu. Derin bir of çekip telefonu sıkıca kavrayarak doğruldum ve sürünerek koltuğa vardım. Telefonu karşımdaki masaya fırlatıp koltuktaki yastığı düzelttim ve kestirmek için gözlerimi yumdum.
Aradan on dakika geçmişti ama dönüp durmaktan başka hiç bir şey yapamamıştım. Normalde kafamı yastığa koyar koymaz uyuyabiliyorken şimdi yorgun olmama rağmen uyuyamıyordum. Bakışlarımı tavana dikip düşünmeye başladım, sanırım uyuyamama nedenim o çocuktu. İlk defa böyle bir şeyle karşılaşıyordum, açıkçası insanların gözünde korkutucu bir suçlu gibi göründüğümü sanıyordum ve buna kendimi alıştırmıştım. Bu yüzden yazdığı şeyler beni şaşırtmıştı. Eminim beni tanısaydı kafasında kurduğu şeyler yerin dibine girerdi ve benden arkasına bakmadan uzaklaşırdı. Çünkü ben iyi biri gibi davransam da değildim, tamam belki insanları kurtarıyordum ama birilerine duygusal olarak bağlanmak bana çok uzak bir kavramdı ve böyle bir niyetim yoktu. Şuan kendimi kötü hissediyordum çünkü o çocuk bana duygusal olarak bağlanmanın eşiğindeydi ve bu isteyeceğim son şeydi. Ben yalnız olmaya mahkumdum, insanlarla iletişim kuramıyordum ve kuramazdım. Bu fazlasıyla gereksiz ve tehlikeliydi.
Telefonu elime alıp tuş kilidini açtım ve yazmaya başladım. Sanırım beni öğrenmeden onu beklentilerinden uzaklaştırmak en iyisi olacaktı.
Yoyoongi: Tanımadığın birine duygusal olarak bağlanacak kadar acınası durumdasın ha?
(Gönderildi 23:08)
(Görüldü 23:12)
Jam666: Ah cevap vermişsin. Bunu beklemiyordum açıkçası.
Yoyoongi: Onu bırakta soruma cevap ver.
Jam666: Sanırım öyleyim, bilemiyorum.
Yoyoongi: Yaptığın saçma biliyorsun değil mi?
Yoyoongi: O bahsettiğin maskeli sadece bir sokak magandası. Emin ol öylelerini tanısaydın arkana bakmadan kaçardın.
Jam666: Yoyoongi, tecrüben varmış gibi konuşuyorsun kkkkk.
Yoyoongi: Dalgaya alınacak bir durum değil bu.
Yoyoongi: Bak, bunu sana acıdığım için söylüyorum. O maskeliyi bir an önce aklından çıkarsan iyi olur. Ona bağlanmanın sebebi içinde bulunduğun yalnızlık yani bu çok doğal, ama emin ol o şuan seni hatırlamıyordur bile.
Jam666: Bana acıdığın için teşekkür ederim. Belki de haklısın, belki de iğrenç ve sonu gelmez bir yalnızlığın içinde olduğum için ilk rastladığım kişiye bel bağladım.
Jam666: Ama aklından çıkar dendiğinde çıkacak olsaydı şuan onu düşünüyor olmazdım Yoyoongi.
Jam666: Belki onu bir gün tanıma fırsatım olacak. Belki o zaman tüm beklentilerim toz olup kaybolacak. Ama şuan tek dayanağım içimde barındırdığım bu küçük umut anlıyor musun?
Jam666: Ondan vazgeçmek istemiyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hero • Yoonmin
FanfictionMaskemi ondan saklamak için uğraşırken, O beni olduğum gibi kabul etmişti. [2015]