Hero • Yoonmin

1.5

********

''Seni merak ediyorum ve saçma görünse de sana güveniyorum.''

Yoongi son lokmasını da ağzına yollayıp sandalyesine yaslandı ve konuşmaya başladı.

''Ben ailesi olmayan, tek başına bir şekilde yaşamaya çalışan, yalnızlığına fena halde alışmış biriyim.'' 

''Sana benziyor gibi görünsem de senden çok farklıyım. Ve bir süreliğine değişmek istemem, sana yardım etmem bana güvenebileceğin anlamına gelmez.''

''İyiliğin için Park Jimin, bana güvenme.''

Jimin bu cevap karşısında histerik bir kahkaha attı.

''Çok kolaymış gibi konuşuyorsun. ''Bana güvenme'' ''O maskeliden umudunu kes''. Maalesef bu benim içimden gelen bir şey ve sen vazgeç dediğinde vazgeçemiyorum üzgünüm.''

''Her neyse, kendini anlatmak istemiyorsan zorlamama gerek yok.''

Jimin yavaşça doğrulup diğer odaya geçerken gümüş saçlının dediği şey ile duraksamıştı.

''Kaldı 13 gün. 13 gün boyunca sana uyacağım Park Jimin.''

''Dediğin gibi beni gülümsetebilirsen iyi edersin.''

''Çünkü bende somurtmaktan yoruldum.''

Kahverengi olan arkası dönük bir şekilde onu dinleyip başını iki yana salladı ve karşıdaki koltuğa doğru yürümeye başladı. Gerçekten neden bu kadar dengesiz davranıyordu ki? Onu böyle olmaya ne itmişti? Jimin kesinlikle onu merak ediyordu. Ve içten içe iyi biri olduğunu biliyordu, çünkü kötü insanlar ''Ben kötüyüm.'' demezlerdi.

Yoongi sadece bir sebepten dolayı Jimin'i kendisinden uzak tutmak istiyordu.

Ve Jimin onu gördüğünden beri garip bir şekilde güven verici biri olduğunu düşünüyordu.

Yavaşça başını gümüş saçlıya döndürüp onu izlemeye başladı. O an gerçekten kendisini ürkütecek kadar değişik bir şey hissetti. 

Dejavu.

Ama bu sadece öylesine hissettiğiniz dejavulardan değildi. Her nasıl olduysa Jimin'in kalbinin ritmini değiştirmişti.

********