Hero • Yoonmin

1.8

********

''Gerçekten endişeli görünüyordu.''

Jimin istem dışı bir şekilde yumruklarını sıkmış, sık nefesler alıp verirken hızla ayağa kalkıp kızların masasına gitti ve yumruğunu masaya vurarak sert bir ses tonuyla konuşmaya başladı.

''Yoongi nereye gitti?!''

Kızlar ise masaya atılan yumruğun etkisiyle irkilip bir kaç saniye birbirlerine bakmışlar ve en sonunda içlerinden diğerlerine göre daha şirin olanı, çekingen bir şekilde ''Okulun arkasına koştuğunu gördüm ama emin değilim.'' diye cevap vermişti.

Jimin aldığı cevaptan sonra hızla çıkışa doğru koşmaya başlamıştı. Bu kadar endişeli hissetmesinin nedenini bilmese de bildiği bir şey vardı, Yoongi'nin canının yanmış olması ihtimalinden ölesiye korkuyordu.

Bahçeye vardığında alnındaki teri hırkasıyla sildi ve etrafına bakmaya başladı. O sırada elini hırkasının cebine atıp telefonunu çıkarmak için hamle yapsa da onu sınıfta bıraktığını hatırlayıp bir siktir çekti. Bir kaç dakika düşünmesinin ardından adımlarını çaprazındaki okul demirlerine doğru çevirdi ve atlamak için derin bir nefes alıp kendini yeşillik zemine bıraktı.

Canı acımıştı ama şuan bundan daha önemli şeyler vardı. Nereye gitmesi gerektiğini kestirmeye çalışırken masadaki kızlardan birinin okulun arkasına gitmiş olabileceği ihtimalini söylemesi geldi ve duraksamadan arka tarafa doğru koşmaya başladı. Yaklaşık iki dakika sonra bir parkın önündeydi ve kenarda 5 tane adam Yoongi'ye vuruyordu. Onun yanında ise yerde hareketsiz bir şekilde yatan bir çocuk vardı.

Jimin o sırada iliklerine kadar sarsılıp üşüdüğünü hissetti. Titriyordu, Yoongi'ye her vuruşlarında irkilip kendi canının acıdığını hissediyordu. Onu böyle görmek kahverengi olanın canını fena yakıyordu ve bir şeyler yapması gerekiyordu. Gözünden dudağının kenarına düşen damlayı elinin tersiyle silip bir şeyler düşünmeye çalıştı. Ama düşünemiyordu işte bir türlü kafasındakileri toparlayamıyordu. Onu kurtarmalıydı, Yoongi ona yardım etmişti, saçmalıklarına katlanmıştı. Onu kurtarmak zorundaydı. Ne pahasına olursa olsun.

Derin bir nefes alıp ''Dayan Yoongi.'' diyebildi ve hiç bir şey düşünmeden adamların arasına girdi. Yoongi'nin önünde durmuş onu korumaya çalışırken bir yandan kendiside darbelere maruz kalıyordu ama düşmeyecekti. Bir şekilde onu buradan götürecekti.

O sırada sağ elmacık kemiğine yediği darbeyle arkaya doğru sendelemesiyle dengesini kazanması bir olmuştu çünkü Yoongi onu tutuyordu.

Kahverengi olan yaşlı gözlerle gümüş saçlıya bakarken bakışları dudaklarına kaydı ve o sözcükleri duydu.

''Üzgünüm Jimin.''

''Çok üzgünüm.''

***