Hero • Yoonmin

0.2

Jam666: Hey! Profil fotoğrafı olmayan şahıs. Sanırım birileri numaranı yazıp sokağa atmış, bil bakalım onu bulan şanslı kim? Ehuheuehue. Neyse umarım yakışıklısındır, hadi tanışalım!!

Ekrana bir kaç saniye daha bakıp telefonu yanımda koydum. Bu salaklarla uğraşacak ne enerjim vardı ne de vaktim. Okulda eskiden tek dostum dediğim Hoseok'un birden bana düşman olması ile başlamıştı bu mesaj olayları. Numaramı yazıp sürekli bir yerlere atıyordu. Bulan kişilerde gelip yazıyordu işte. Aralarında beni kız sanıp yürüyen aptallar bile çıkmıştı.

Derin bir nefes alıp gözlerimi yumduğum sırada art arda gelen mesajlarla yattığım yerde doğruldum. Sanırım konuşmak istemediğimi açıkça belli edersem peşimi bırakırdı değil mi? Telefonu elime alıp yazmaya başladım,

Yoyoongi: Seninle uğraşacak vaktim olduğunu sanmıyorum.

Jam666: Ah, bir dakika sen bir kız mıydın?

Yoyoongi: Bunu da nerede çıkardın? Adımı görmüyor musun?

Jam666: Hayır yani öyle atarlanınca birden. Nys, sevindim. Açıkçası kızlarla pek iyi anlaşabildiğim söylenemez ama bir türlü peşimi bırakmıyorlar. Six pack gücü işte ;))

Jam666: Bu arada, numaranı kimin yazıp attığını falan merak etmiyor musun? Yoksa... Dikkat çekmek için sen mi attın ehueheuehu.

Yoyoongi: Sayın Jam666 kapasiten bunu kabul etmediği için tekrar ediyorum, seninle uğraşacak vaktim yok. Bu sefer anladın mı?

Jam666: Rahatsız ettiğim için üzgünüm, konuşabileceğim biri yok. Yalnız hissediyorum anlarsın ya.

Jam666: Aslında, senden çok kolay bir isteğim olacak. Eğer yaparsan bir daha yazmayacağıma kalıbımı basarım.

Yoyoongi: Neymiş o kolay istek?

Jam666: Her nedense bir parçam seni güvenilir buldu.

Jam666: Yani özet geçecek olursak, buraya içimde tuttuğum ve kimseyle paylaşamadığım bir kaç şeyi yazacağım. Ve sende okuyacaksın.

Jam666: Kesinlikle cevap vermene gerek yok. Ama lütfen oku, belki böylece kendimi biraz da olsa yalnızlığımdan uzaklaştırabilirim.

Yoyoongi: Anlaştık.

Jam666: Bak, benim çok iyi bir geçmişim olmadı. Şuan da iyi bir durumda olduğumu söyleyemem zaten. Ailemi kaybettim, ve insanlar vicdanlarını rahatlatmak için sürekli bana yardım etmiş gibi yaptılar. Ama bu sadece beni daha fazla boğdu ve sonu olmayan bir yalnızlığın içine itti.

Jam666: Anlayacağın konuşabileceğim, gülebileceğim,dert anlatabileceğim kimseye sahip değilim ve olamayacağım.

Jam666: Yani, 15 Haziran gecesine kadar böyle sanıyordum.

Jam666: Ama o gün benim dönüm noktam oldu, bir çete tarafından kenara sıkıştırılmıştım. O sırada siyah hırkası olan ve maske takan bir çocuk çıka geldi. Beni onların elinden kurtarıp gözlerimin içine baktı ve artık güvende olduğumu söyleyip güldü. Biliyor musun? Maskesi olsa da gülümsediğini anlayabiliyordum.

Jam666: Baygın bakışlarını asla unutamıyorum, benim gibi bakıyordu. Benim gibi gülüyordu. Oda yalnızdı ama hayatta kalmaya çalışıyordu. Nasıl anladım inan bilmiyorum.

Jam666: Ama bildiğim bir şey varsa eğer, o maskeli benim kahramanımdı. Sadece çetenin elinden kurtardığı için değil.

Jam666: Beni bir kaç dakikada olsa yalnızlığımdan çekip çıkardığı için.