De verkeerde jongens.

ik kan het niet.

EJ keek op naar Jeff en rende op hem af. ik kroop zo snel mogelijk op en rende zo snel als ik kon naar beneden maar er was niemand ik wilde geen tijd verspillen dus rende ik naar boven terug naar EJ en Jeff.

ik zag Jeff op EJ zitten met een mes tegen zijn keel "Jeff stop!! wat wil je van me?" "ik wil dat je van me houd." "maar dat gaat zo niet lukken als je iedereen vermoord die ik lief heb, ik ren alleen maar voor je weg." "ik doe het op mijn manier." "asjeblieft laat EJ los en laat iedereen met rust en ik zal je geven wat je wilt." "Roos doe het niet je word niet gelukkig." zei EJ "maar zo ook niet." Jeff haalde het mes weg en liep naar me toe, ik zag EJ overeind komen en naar Jeff toe lopen maar ik ging ertussen staan en legde een hand op zijn borstkast "EJ." zei ik en keek hem aan en schudde met mijn hooft nee "ik besef me dat ik meer mensen ga kwijt raken en dat wil ik niet. ik ga je missen EJ." zei ik en gaf hem een knuffel.

hij liet langzaam los en ik gaf hem een kus op zijn masker "zeg tegen de anderen dat ik van ze hou en ze zich geen zorgen hoeven te maken ik red me wel." zei ik en liep naar Jeff. Jeff tilde me op en rende naar het raam en sprong eruit. het enige waar ik aan kon denken was hoe ik ooit gelukkig ga worden met iemand die waar ik het meest om gaf heeft vermoord.

na een hele lange tijd te worden gedragen door Jeff waren we aangekomen bij een groot wit huis midden in het bos. Jeff droeg me naar binnen en zette me eindelijk neer het huis was best mooi. opeens voelde ik twee armen om me middel heen en fluisterde Jeff in mijn oor "nu ben je helemaal van mij en alleen van mij." de rillingen liepen over mijn ruggengraat het was geen fijne rilling integendeel dus bleef ik stok stijf staan. Jeff liet me los en pakte me bij mijn hand en draaide me om zodat ik naar hem keek en trok me tegen zich aan en zijn gezicht kwam steeds dichter bij de mijne zijn lippen rakte bijna de mijn maar ik kon het nog niet aan dus liet ik mijn hooft op zijn borst vallen "sorry Jeff maar ik kan het niet." zei ik hij pakte mijn kin beet en duwde hem omhoog en kuste me toch. alle vlinders die ooit allemaal ontplofte in mijn buik zijn verdwenen en vervangen door een vreselijk gevoel, walging.