De verkeerde jongens.

de deur staat altijd open

ik stond op en liep naar buiten maar hij zei nog steeds niks ik liet het met rust en ging verder kijken. misschein moet ik niet kijken voor iemand maar waarom laat ik ze niet gewoon naar mij toe komen ik pakte mijn telefoon en belde Nihal "hallo met Nihal." "heei Nihal met Roos ik heb een fout gemaakt kan ik weer naar jou toe komen?" "Roos onthoud één ding. mijn deur staat altijd open." "bedankt." "graagedaan." "maar Nihal waar moet ik heen?" "o ja dat is waar ook ik kom je wel halen ben je bij het ziekenhuis?" "nee ik ben in het bos waar het ongeluk is gebeurt." "ik kom eraan." "ik ga negerns heen." en hing op na tien minuten was ze er. "heei kom je mee dan gaan we naar huis." "is goed." en samen liepen we naar huis "maar Nihal waarom wil je me niet helpen om Jack te vinden?" "Roos je moet niet willen om hem te vinden hij is slecht hij heeft vele levens weg genomen." zei ze "weet je nog meer mensen die wat weten over mij?" "nee niemand die ik ken dan." "en mijn vader dan waar is hij." "hij is een vreselijke man. maar Roos ik zeg je dit ik wil je niet tegen houden om te weten te komen wie je bent maar ik doe dit omdat je mijn vriendin bent en ik probeer je te beschermen." "en dat vind ik geweldig je bent een geeldige vriendin." zei ik en sloeg een arm om haar nek.

na een tijdje lopen waren we er. en we liepen naar binnen "Roos wat dacht je ervan om gewoon even alles te vergeten en lekker los te gaan?" "ja daar heb ik wel behoefte aan." "zullen we vanavond naar karaoke avond gaan in de kroeg." "lijkt me leuk." "geweldig dan bestel ik chinees en dan ga jij je alvast klaar maken voor vanavond ik kom er zo aan." "oké tot zo." en ik liep de trap op ik liep naar de slaap kamer het was meerendeels zoeken maar goed ik was in de slaapkamer en keek in de spiegel naar mezelf ik zag bij mijn wangen littekens "heei Roos hoop dat je van sushi houd we krijgen tonnen." en ze liep naar binnen "Nihal wat voor littekens zijn dit?" "je mond hoeken waren open gesneden toen je in het ziekenhuis kwam maar we weten niet waarom ze dat bij je hadden gadaan." ik voelde met mijn hand het voelde raar maar ik moest er maar mee leren leven denk ik.

saai verhaal deel maar boeit me niet.