De verkeerde jongens.

we geven om je.

"Roos we geven te veel om je om je te laten gaan." Zei EJ. Ik deed de deur nu helemaal open en zette een stap naar Voren. Ze keken me geschrokken aan. "Roos hoelang heb je al niet meer gegeten?" Vroeg Slender "ik weet niet waar je het over hebt." Loog ik, ik wist heel goed waar hij het over had ik ben brood mager "roos je bent zo mager!" Riep Slender boos. Ik keek naar de grond. Een traan Rolde over mijn wang. "Ik weet het." Zei ik. En begon te huilen opeens voelde ik twee sterken armen om me heen en nog een Paar en nog een paar. Nu stonden we met ze allen te knuffelen.

"Roos ben ik je nu kwijt?" Vroeg Sally ik liet iedereen los en zakte door mijn knieën en keek Sally aan "zolang ik leef ben je me niet kwijt en ook al ben ik dood ik blijf voor altijd voortbestaan in jou hard en gedachte." Zei ik en Sally knuffelde me "ik hou van je." Zei Sally "ik ook van jou." Zei ik en liet haar los "Roos ik snap jou niet jij geeft zo veel om anderen maar je vergeet jezelf. Waarom?" Vroeg EJ "ik weet het maar dat komt omdat mijn leven niets meer waard was dus hielp ik anderen hoe hard ze me daarna ook lieten vallen en nu is het een gewoonte geworden, en die gewoonte wil ik ook houden, mijn leven is heel veel waard geworden maar het is gewoon dat iedereen voor mij komt al kan ik iemand leven reden door mijzelf op te offeren dan doe ik dat." zei ik. "Roos ik wil zo even met je praten, onder vier ogen." zei Slender "oké maar ik ga me nu even omkleden ik kom zo terug." zei ik en stapte mijn kamer weer binnen en deed de deur dicht.

"waar ben ik in beland?" zei ik hardop en liep naar de kast en pakte wat kleren en trok ze aan. en ging voor de spiegel staan starend naar mezelf een meisje kapot van alle pijn, veranderd door alles wat ze heeft meegemaakt, geleden onder anderen en zichzelf geworden door alles. "je bent zo mooi." zei de stem van Jeff ik draaide me om naar het raam en liep rustig achteruit naar de deur. "blijf uit mijn beurd." "maar nu houd niks ons meer tegen om samen te zijn." "ik wil niks meer met jou te maken hebben je hebt Dex vermoord en mijn leven op zijn kop gezet." Jeff liep naar me toe en ik stond met mijn rug tegen de deur en probeerde de deur open te maken. ik had de deurklink te pakken maar Jeff stond voor mijn neus en pakte mijn hand van de deurklink, ik trok mijn hand zo snel als ik kon terug en zakte door mijn knieën waardoor ik op de grond zat "ben je nu bang voor me?" vroeg Jeff en knielde voor me neer "begrijp je dat dan echt niet ik ben doods bang voor jou." "maar je weet toch dat ik jou nooit iets zou aan doen." "ik weet niks meer zeker Jeff." zei ik en opeens viel ik naar achter met mijn hooft op de grond. "EJ help me." bewoog ik met me lippen naar hem.