Look back unto me

Chapter nineteen

-kinabukasan ng umaga mga six palang andito nako ulet sa may umbrella sa parang park nitong ospital, nagtatahi ako hindi ng damit kundi ng mga bulaklak. Ginagawa ko silang crown na panglagay sa ulo may color violet, red, yellow and pink na nakalagay rito sa basket of flowers. Pinayagan kasi ako nung bantay kong nurse na pumitas eh. Nakakatatlo nako ng may umupo sa tapat ko at naglapag ng basket of white flowers sa table.

"Tamang tama pala ang dala ko. Pwedeng pwede mong isama dyan sa ginagawa mo"-seungyoon

-napatingin lang ako sa kanya saglit at itinuloy kona lang ang ginagawa ko.

"So how are you?"-seung yoon

"Im fine. Thanks sa flowers"-bom

"Your welcome. Para kanino ba yan?"-seungyoon

"Para saming apat. Im making these for us"-bom

"Alam kona. Bored kana no?"

"Oo nakakainip rito sa ospital at medyo nakakailang na kahit saan ako magpunta may nurse na nakabuntot sakin."

"Sinisigurado lang nilang magiging okey kayo. Kasi hindi parin nahuhuki ang gumawa nito diba? How's the case?"

"I dont know. Hindi ko alam. Wala namang nababangit sakin si Top, sila ang nakikipag negosite sa pulis"

"At least youre okey now"

"Yah im fine now but sila hindi pa. Si CL sya ang may pinakagrabeng aksidente at hanggang ngayon hindi parin sya makalakad sumasakit parin minsan ang ulo nya. Si Dara under observation pa ang right arm nya dahil sa dislocation of bones same as minji na under observation pa kung magkakaroon sya ng panick attack because of what happened to her. Mabuti nga ako at under medications nalang tong bruises at scratches ko eh."

"You really cared for them."

"Of course, we cared for each other, we are a family so why not? Sino sino pa bang magtutulungan rito kung di kami kami lang din diba?"

-kinalas ko muna uli yung mga nagawa ko to put some white flowers na dala ni seungyoon.

"Balita ko mom talk to you yesterday"

"Tama ka"

"She tell me that she begged you to come back to me like i was asking you to do."

-nanahimik nalang ako dahil wala rin naman akong masabi.

"But you tell her that.. It's not posible now, your feelings for me are already gone and your scar already healed because of Top"

-i shrugged a bit kasi natusok ako ng karayom dahil na didistract ako sa sinasabi nta.

"I give up"

-kusang tumigil ang mga kamay ko at tinunghay ko sya. Tinitigan nya ko. Yung mga mata nyang makikitaan mo ng pagmamakaawa, pagkalungkot at pagsuko.

"Suko nako. Alam ko naman eh na hindi na maibabalik pa ang lahat. Tanggap kona. Na wala na talagang pagasa pa para sa ating dalawa.. siguro magiging masaya nalang ako para sayo. Magiging kuntento nalang ako na alam kong masaya kana. This will be the last and for the last time i will tell you this..... Im sorry."

-lumuhod sya sa harap ko and he hold my hands.

"And thankyou for the good memories we build in the past but.. sana.. wag mo saking ipagkait na maging kaibigan ka ulit, na maging tropa ulit tayo ng mga kaibigan mo. Yun ay kung tatanggapin nyo pa ulit ako. Like the old we. Like the way we used to be."

"Get up"

-tumayo na sya.

"For me. It's okey and im happy na ginawa mo to. So i do the same."

-tumayo din ako and i put my hand on his shoulders.

"Thank you for everything and im sorry too.. tama ka, let's put this to an end and start another.. Friends?"

-inilahad ko ang right hand ko.

"Friends"

-nag shakehands kami but he pulled me and hug me.

"This will be the last i promise"

-natawa nalang ako and after a minute lumayo narin sya saka tumawa rin at nilagyan nya ko ng bulaklak sa ulo na isa sa nagawa ko.

"Yan bagay sayo. Mukang kay dyosa, mas magugustuhan ka ni Top nyan"

"Talaga? Ilagay kona kaya lahat yan sa ulo ko no?"

(Juniel)

-fu** that b*tch! Nakatanaw ako muka sa malayo at gigil na gigil nako sa kanila!

"Bakit buhay kapa?!"

-nanggagalaiti nako sa dalawang yon na kung makapagtawanan akala mo sila parin! Dapat pala talaga ipinailalalim kona sya sa sasakyan ko para hindi na sya nabuhay pa. Magintay kalang Park Bom. Im not done yet young lady. Masaya ka ngayon. Tingnan lang natin kung makakangiti kapa. Mga bwi*et kayo! H*yop!