Tactical Intelligence Mission

Mission#28

[A/n: hi guys! Malapit ng matapos ang kwento kaso ayoko pa huhuhu

Nagdadalawang isip ako kung anong uunahin ko yung past ba nila tanya and phoenix ooooor? Phoenix and zack?

Hahahaha so anyway nagtalo ang dalawang side ng utak ko kaya ang nanalo ay si

*drum rolls*

Phoenix and tanya

*clap clap*

×××××××××××××××××××××

Phoenix

After what happened during the prom, the students got worst. Dati rati walang physical contact but now.

"G*go! Feelingero ka kasi! Akala mo magkakagusto sayo si tanya? Ha!" Sigaw ng isa sa mga lalaki. Habang naglalakad ako papunta sa room.

"Eew bakit siya ang Prom king when infact he's so panget. Nakakadiri naman"

"Yeah right, napagtripan lang siguro ng mga estudyante"

Haay. Dapat pala yung utak ko ang ginamit ko nun at hindi ang tanga kong puso.

Utak: ayan kasi! Lagi ka na lang nagpapaniwala sa puso mo! Tanga ka! Tanga!

Oo na! Masama bang magmahal? Masama bang maging masaya? Magbabago ba kaya ang pakikitungo sa akin ni levi?

At ng dahil doon, araw araw lalong lumalala ang pakikitungo nila sa akin hanggang sa umabot na ng Graduation day,

Kahit naman ganun ang pagkikitungo nila sa akin, na para bang isa akong basura ay hindi ko naman pinabayaan ang aking academics.

"Please give around of applause, batch 2001-2002 the valedictorian, Phoenix Fortejo!" Nang sinabi ng MC ang pangalan ko, pumunta naman ako sa harapan at muling tinignan ang mga tao, nilibot ko ang aking paningin, nagbabakasali na pumunta sila.
Tsk. Who am i kidding? Mas mahalaga pa ang Final Round ng basketball ni zack kaysa sa Graduation mo phoenix, wag ka ng umasa. Mas mahalaga DAW yun eh, sino nga lang ba ako sa kanila? Tinago ko ang malungkot kong mukha at tumingin na ulit sa mga kapwa estudyante ko. At mababakas sa kanila ang pagkawala ng interes sa sasabihin ko. Ganunpaman nagsalita parin ako, buti na lang talaga hindi ako gumawa ng malanobelang speech kahit pinilit ako ng Adviser namin.

"First of all, congratulation to all of us na nakagraduate tayo ng sabay sabay. Ang masasabi ko lang is, hindi maging madali na makatungtong sa pwesto ko ngayon, ikaw ba naman laitin ng mga estudyante? Hindi ba bababa yang self-esteem mo? Maraming nagtanong sa akin, buti hindi mo naisipang magsuicide?. Bakit ko ba sasayangin ang buhay na binigay sa'kin kung magpapakamatay lang din naman ako? Yung mga taong nambubully diyan? Sus, mga kulang lang yan sa pansin dahil sa bahay nila they're seeking for an attention. Bakit ko alam? Because i've been through worse. I know the feeling of being left alone, i only have one word to say to MY bullies, 'thank you' " nagulat naman sila ng sinabi ko ang mga katagang iyan. " yup, thank you guys because hindi kayo plastic, pinakita niyo kung sino talaga kayo, and thank you for being like that. Anong sense ng speech ko? Wala lang, i just want to show you guys that it's better to be you than to act like someone just to cover the real you. Yun lang po at congratulation sa ating lahat." Pagkatapos kong magsalita. Tahimik ang paligid, ng may narinig akong isang palakpak hanggang sa dumami ito. Ngumiti na lamang ako dahil nailabas ko na ang aking kinikimkim sa mahabang panahon, i've been observing every students dito and i know may pinagdadanan sila thats why they're acting like that.

Haaaay, Goodbye highschool life and welcome college life.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

After 1 year

"Hi phoenix"

"Hello baby"

" baby phoenix akin ka na lang!"

Yan ang maririnig mo sa basketball court. Puro hiyaw ng mga kababaihan.

Ang dating phoenix na tahimik at kilala dahil laging binubully, ngayon naman kilalanin si phoeniz na sikat sa mga kababaihan at isang MVP player ng team nila. Isang casanova na kung magpalit ng babae ay parang nagpapalit lang ng damit.ang dating binubully, ngayon ay tagapagtanggol ng nabubully, suki man sa Dean's office atleast worth it daw dahil nabubugbog niya ang mga taong nambubully.