Bir şeyler yazarken uyuyakalmışım. Uzun bir süre uyudum sanırım.
Odamın kapısı kapalı, camdan aşağı damlalar süzülüyor.
Yağmur yağıyor hafif, tam göremiyorum karanlık.
Kulaklık kulağımda yokluğunun yarısına gelmiş acı, d'inliyorum.
Tekrara basmışım aynısı çalıp duruyor
Bıkmadan, usanmadan dinliyorum.
Yatağımda daha kurumamış bir kaç mendil var işte.
Yorgun kalemim defterin üzerinde, hasret gideriyor.
Uzun bir süre yazmadığım sessizliği yazmıştım uyumadan önce.
Yalnızlık bastırmış odanın karanlığını, hafif hafif yazdıklarım kokuyor.
İçime çekiyorum kokuyu, gözlerimden akıyor.
Tutamıyorum içimde işte.
Gözler dursa, gönül kan ağlıyor.
Yağmur kokusuyla birleşmiş yazdıklarım.
Yazarken ne eksik diyordum, şimdi olmuş sanırım biraz şiir kokmuşlar.
Okuyacak kimsesi olmayan şiirler de ağlar, ağlamışlar.
Yan tarafımda okunmayı bekleyen kitaplarım var.
Onların üstünde senden kalanlar,
Atmaya kıyamadığım hatıralar..
Gözümden akanla mı azaldım, gönlümden çıkanla mı bilmiyorum.
Bir miktar azaldım.
Varlığım var olana hakaret;
Gerçek olamayacak kadar az, gözümdeki yaş ile gönlümdeki yar dışında yalanım.
Azaldım dedim ya yoruldum, aşığım.
Biraz ölsem geçecek sanki bu sızı.
Yağmur dindi, artık uyumak lazım.
Yaşamaya ara vermek de buna
Çünkü hissetmiyorum yaramı.
