Hatalarımın görmezden gelinmesine ihtiyacım var. Bulunduğum yerin en karanlık noktasındayım çünkü.
Bir belirsizliğin ürkekliği var üzerimde,
bu sevginin böyle karşılıklı olmasına karşın bu denli imkânsız olmasından.
İki kalbin acısının kesiştiği yerdeyiz.
Yarım kaldıklarımıza eksildiğimiz yerden nasıl tam devam edebiliriz?
Ne zaman örüldü bu elvedadan duvarlar aramıza sevgilim?
Nasıl yitirdik seninle birbirimizi?
Nasıl da yetmedik birbirimize gün geçtikçe?
Nasıl yazıyosun diyenlere gösteriyorum kalbimin sayfalarını, gözyaşlarım mürekkep.
Ama konuşmuyorum katiyen.
Yaşadığımı asla unutmamam için bu acının her bir ayrıntısını satır satır işleyeceğim karanlığa.
Dile getirerek israf etmeyeceğim acımı.
Kendi karanlığımla benim derdim,
senin aydınlığına sadece gözüm kamaşır.
Bir damla gözyaşıma sığdırdım sevgimi,
damlaya damlaya aşk olmak yakıştı.
Tüm kavuşmaların bir elvedada buluştuğu yerdeyiz, iki yarımın bir tam edemediği.
Ayrılık sinsi, sindi hüzün üzerimize izledik.
Dön bi bak geçmişimize ya da bak hayallerimize delik deşik..
Bir yerdeyiz, bulanık.
Kalp kalbi görmüyor, kalabalık.
Virgülü seviyoruz tam burada,
ne tamız şuan ne yarım kaldık.
Bir yerdeyiz seninle, ulu orta.
Kaybımız öyle büyük öyle sıfırdayız.
Zararın neresinden döndüysek seninle, kârımız hep acımız.
