Bir sevda hali bu gece yarısı.
Dişlerimin arkasına hapsolmuş satırlarım, yazdıklarım yazmak istediklerimin yarısı..
Yine intihar ettiğim yerden doğuyor cümlelerim, gözyaşlarımın kuruduğu yerde ıslanıyor.
Üstünü kapattıklarımın üstünde yürümesem gidecek bir yolum dâhi yok. Ne zaman açılsa üstünü kapattıklarım düşerim.
Dipten çıkmak kolay değil, belki de buraya âidim. Bir kere diyorum sadece bir kereliğine kaderim farklı yerlere kök salsın, sulanırsam meyve vereyim. Ya suyum az ya da kök veremiyorum şu dünyanın farklı topraklarına.
Hangi yolda gidersem gideyim aynı yolun sonunda düşüyorum. Ya gelip kaldırır biri beni ya da ben burda seve seve otururum.
Bi beklentim de yok ne yoldan, ne kaldıracak olandan. Bir şey istiyorsam eğer, bu yolu vermiş olandan.
Ümitlerim yarınlarda saklıydı, neden bilmem hep bugünlerde soluklandım.
Bunu anlatsaydım herkes anlardı lakin anlasınlar isteyip anlatmadım.
Dünden yakındı hayallerim belki yarından uzak, hep bugün istedim ama hiç benim olmadılar.
Olsun, bir şekilde değiyordu hala yağmurun kokusu pencereme,
bir şekilde karanlık ışıyordu bir gün,
bir şekilde geçiyordu zaman,
bir şekilde mis gibi kokuyordu çiçekler hala
ve yine her şeye rağmen maviydi gökyüzü...
'19.07.2016'
