Gezen de bilmiyor çok, okuyan da. Yazan biliyor en çok aşkı.
Yaşayandan çok yaşayamayana sor, kavuşamamışa sor, anlatır.
Sevdiğinin dudaklarının uçurumunda bir buselik ömür bırakanlara sor aşkı.
Yalnızlığını kalemine saklamışlara sor.
Sen bana sor sevdiğim, ben hoşça'kalamadığın.
Benimle bir kitapta buluş, bir şiirde sarılalım.
Dünün gecesi bugünün sabahına ne fısıldarsa sabaha öyle uyanalım.
Bırak yaram umut tutup iyileşti diye kabuğu kıskansın.
Aşkta öfke ile kalkınca paramparça oturuyorsun yalnızlığa. Oturdum.
Kalkamıyorum şimdi uçsuz bucaksızlığından.
Senden geçilir elbet ama seni yazmaktan geçilmiyor, sevmekten vazgeçilmiyor işte.
Giderken adımlarını ezberledim, attığım her adıma yabancıyım şimdi.
Her elveda aşkın çıkmayan lekesidir, sen bulaştırdın bize de.
Kırılan kaç hayalimin mimarısın,
Kaçacak yer arıyor kelimelerim, anlatamıyorum.
Söyle gelmeyişine kaç cümle yazdım,
Gelişine daha kaç harf kaldı?
Sensizliği geçiyor zaman bak, geçmiyor sensizlik.
Çığlık çığlığa yoksun, öyleyse neden bu sessizlik?
