AŞK-I PERVANE (aşk-ı derun 2)

Sadece insan olmak

NOT:UZUN BİR ARADAN SONRA TEKRAR MERHABA. BİLİYORUM BU KADAR ARAYI AÇMAK ÇOK DOĞRU DEğİL AMA ELİMDE OLMAYAN İMKANLARDANDI ÖZÜR DİLERİM. AMA BU ARADA YAZAN DEĞİL BOL BOL OKUYAN TARAF OLDUM. BUDA BİRÇOK GÜZEL HİKAYE KEŞFETMEME SEBEP OLDU. BEN NEY VE SEMA YI HEP ÇOK SEVDİM.AMA BUNLARI ANLATAN KİTAPLARI ÇOK DAHA SEVDİM. AMA MALESEF BÖYLE ÇOK KİTAP YOK.BU ARADA BİR TEVAFFUK SONUCU NEY İLE İLGİLİ ÇOK GÜZEL BİR KİTAP KEŞFETTİM. SİZDE OKUMAK İSTERSENİZ @soncemre ARKADAŞIMIZIN PERVANE ADLI KİTABINI ÖNERİRİM. YORUM VE BEĞENİERİNİZİ BEKLİYORUM.İYİ OKUMALAR.

link:https://www.wattpad.com/story/44308116-pervane-wattys2015-tamamlandi

Masmavi hani baktıkça daha da mavileşen bir gölün ortasında küçük bir kayıktaydım. Karşımda küçük bir kız çocuğu gözleri hüzünlü ve yaşlı. Ama çocukların gözlerinde hüzün olmamalıydı. Elimi küçük kıza uzattıkça üzerinde bulunduğumuz sandal daha bir sallanıyordu. Biz sallandıkça daha bir ağlıyordu küçük kız. Sandal git gide battıkça küçük kız kayboluyordu gözden. Arkasından olabildiğince bağırıyordum sesim kulaklarımda çınlıyordu

"Gitme"

diyordum gitme çünkü giden benim çocukluğumdu. O küçük kız Çocuğu bendim. Yavaş yavaş dibe batmaya başladığımda artık sesim çıkmamaya başlamıştı. Nefesim kesilmişti yolun sonuna gelmiştim. Artık kendimi suya bıraktığım anda yukarıya doğru itildiğimi hissediyordum. Biri vardı olanca gücüyle beni yukarı itiyordu ama yüzünü göremiyordum. Sadece bir ses duyuyordum insanı rahatlatan huzur veren bir ses önce adım yankılandı kulaklarımda

"Nefes"

gözlerim deli gibi sesin geldiği yeri arıyordu ama etraftaki ışık engeldi görmeme etrafı. Sonra aynı ses

" sabır" diyordu "sadece biraz daha sabır."

Sonrası gene bilindik karanlıktı benim için.
********************************

Akşam kafeden çıktığımızda saat epey geç olmuştu. Annemler onlarda kalmam için ısrar etmiş bende kıramamıştım. Gece orada kalmıştım sabah ezanında uyanmıştım. Abdest almak için banyoya giderken salonda babamı görmüştüm kuran-ı kerim okuyordu. Bende sessizce banyoya girip abdest alıp çıktım. Babamın yanına seccademi serip namazımı kıldım. Namazımı tamamlayıp seccademi topladım babamda okumasını bitirmiş benim namaz kılmayı bitirmemi bekliyordu. Seccademi kaldırıp babamın yanına koltuğa oturdum

"Hayırlı sabahlar babacım. Allah kabul etsin"

"Sanada hayırlı sabahlar oğlum. Seninde Allah kabul etsin."

"Amin babacım"

"Akşam pek konuşmadık oğlum nasılsın iyi misin?"

"Iyiyim babacım allaha şükür "

"Akşam yemekte pek bir dalgındın önemli bir konu yoktur inşallah"

Babam her böyleydi. Biz söylemesek bile o hemen anlardı bir derdimiz olduğunu ama asla anlatmamız için ısrar etmezdi. Zamanı gelince anlatacağımızı bilirdi tıpkı şimdi olduğu gibi.

"Aslında bir konu var ve ben nasıl davranacağımı ne yapacağımı bilmiyorum" dedim derin bir nefes alarak

"Yardımcı olabileceğim bir konuysa dinleyebilirim oğlum "

"Bir hastam var baba ve hayatını mahvedecek bir durumda ona yardımcı olmam gerekiyor. Ama ben nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Yani yanlış davranıp onu daha kötü bir duruma sokmaktan korkuyorum. Ve kaç gündür bunu düşünüyorum kafayı yemek üzereyim"