AŞK-I PERVANE (aşk-ı derun 2)

Elveda(final)

NOT: SANIRIM EN ZOR BÖLÜMDÜR VEDALAŞMAK. MAALESEF Kİ FİNAL BÖLÜMÜMÜZ GELDİ ÇATTI. ŞİMDİ VEDA ZAMANI KAHRAMANLARIMIZA. AMA ÖNCELİKLE TEŞEKKÜR ETMEM GEREKİYOR TEK TEK İSİM YAZMICAM ÇÜNKÜ OLUR DA BİRİNİ UNUTURSAM ÇOK ÜZÜLÜRÜM. BANA BUGÜNE KADAR GEREK YORUMLARI GEREK BEĞENİLERİ İLE DESTEK OLAN HERKESE AYRI AYRI TEŞEKKÜRLER. TABİ HER BÖLÜMDE BENİ YORUMSUZ VE BEĞENİSİZ BIRAKMAYAN ÖZEL İNSANLARA DA İKİ KAT TEŞEKKÜRLERİMİ SUNUYORUM. BU HİKAYE SAYESİNDE ÇOK ÖZEL VE GÜZEL İNSANLARLA TANIŞTIM HEPSİNE AYRI AYRI TEŞEKKÜRLER EDİYOR VE SİZLERİ ÇOK SEVİYORUM. HATALARIM EKSİKLERİM OLMUŞTUR MUTLAKA HEPSİ İÇİN ÖZÜR DİLİYORUM SİZDEN. VE LAFI FAZLA UZATMADAN SİZİ VEDALAŞMANIZ İÇİN ONLARLA BAŞBAŞA BIRAKIYORUM. BUGÜNE KADAR SÜRÇ-İ LİSAN ETTİYSEK AFOLA. ALLAHA EMANET OLUN.

MEDİA: UMUT YASİN

Son bir kez odama baktım. Bütün eşyalarım toparlanmıştı sanki bu odada kimse yaşamamış havası vardı şu an içeride . Çalışma masamın üzerinde duran çevreyi elime aldım annem babam ve ben vardık. Benim mezuniyetimde çekilmişti fotoğraf. Yıllar yılı alışkın olduğum gülüşlerinin yanına birde benim mezun oluşumun gururu eklenmişti. Yıllarca aslında bir tebessümün nelere kadir olduğunu hep onlardan dinlemiş ve onlardan öğrenmiştim tebessümün sadaka olduğunu. Bu eve ilk geldiğimiz gün gelmişti aklıma. Nasılda kendimizi yalnız ve tek hissetmiştik ilk zamanlar.

Çerçeveyi alıp küçük valizimin içine koydum. Bir süre daha sessizce odaya baktığımda kapının önünden annemin o içime işleyen sesi gelmişti

"Yasin oğlum girebilir miyim"

"Tabi annecim buyur gel"

İçeri girdiğinde gözlerindeki hüzün hemen belli oluyordu. Her ne kadar belli etmese de gitmeme üzüldüğü her halinden belliydi. Hüzünlü gözleri ile gözlerime bakıp elini yanağıma koyup

"O kadar uzağa gitmek zorunda mıydın oğlum ben ne yapıcam tek başıma "

Yanağıma dokunan eli titriyor göz yaşları göz pınarlarını akmak için zorluyordu. Yanağımdaki elini avuçlarımın içine alıp öptüm

"Annecim sen demez miydin hep sen benim umudum oldun diye bu yüzden adımı umut koymadın mı "

Annem gözlerinden damlayan yaşlarla başını sallamıştı sessizce

"İşte bende şimdi o umudu herkese yaymak istiyorum. Oradaki çocuklarında umuda ihtiyacı var anne onlardan bunu esirgersem nasıl rahat uyurum nasıl başımı yastığa koyduğumda vicdan azabı duymam. Hem ben sürekli gelicem sende gelir yanımda kalırsın"

¨ne yayım oğlum anne yüreği işte dayanamıyor¨ diyip sıkıca sarılmıştı bana.
Annem bana sıkıca sarılmıştı bende ona aynı şekilde sarılmıştım. Birbirimizden ayrıldığımızda beni yanaklarımdan öptü koklar gibi

"Hadi inelim aşağıya herkes bizi bekliyor"

Odanın içinde duran valizimi alıp kapıyı kapattım bir daha ki gelişime kadar beni beklemesi için.

Beraber aşağıya indiğimizde herkes masada toplanmıştı ilk önce babaannem ve dedemin yanına gittim. Ikisinin ellerini öptüm ve sarıldım ikisine de. Babaannem hemen ağlamaya başlamıştı tabi onu gören halamda onunla beraber sessiz sessiz ağlıyordu. Babaannemin önüne dizlerimin üzerine çöküp ellerini tuttum

"Ağlama Mina sultan hem siz böyle yaparsanız ben nasıl gidicem"

"Ben sevinçten ağlıyorum sen bana bakma oğlum. Nede olsa ilk göz ağrımızsın ne ara bu kadar büyüdün ona seviniyorum"