Shawn Mendes - Lost

Hoofdstuk 3

Drie uur later zit ik in het vliegtuig. Mijn moeder naast me, leest een boek en ik luister The Script via mijn mobiel door mijn oortjes. Ik zie naast me een stelletje zitten en krijg opeens een hevige pijnsteek in mijn borst. Ik weet uit ervaring dat er zo weer een flashback gaat komen en hoop dat het niet te pijnlijk gaat worden.

~'Shawn, je kan me nu niet alleen laten. Wil je alsjeblieft meegaan?' vraag ik snikkend. Ik hoor hem gewoon nadenken. 'Goed, blijf waar je bent. Ik kom er zo aan.' Tien minuten later staat hij voor mijn neus. Wallen onder zijn ogen, haar door de war, maar het kan me niet schelen. Ik zoen hem even kort. 'Ik heb voor vanochtend een afspraak gemaakt.' vertel ik hem.

Even later zitten we in zijn auto. Na ongeveer een halfuurtje rijden, zijn we er. Het is net zo erg als mezelf had voorgesteld. We lopen door de gang en komen uit bij een balie. Daar moet ik een formulier invullen. In de wachtzaal zie ik allemaal meisjes zitten van mijn leeftijd. Sommige zijn zelfs nog jonger. De meeste hebben moeders bij zich, andere vriendjes en  een aantal zijn helemaal alleen. Shawn pakt mijn hand vast en we gaan ook in de wachtzaal zitten. Ik heb een kliniek buiten de stad uitgekozen en het heeft effect; Shawn word niet herkend. Dan worden we meegenomen door een zuster. Ik moet een blauw ziekenhuis gewaad aan en wordt in een stoel vast gezet, met mijn benen in twee ijzeren beugels. 'Mag hij alsjeblieft blijven?' vraag ik de zuster. Ze knikt. Dan komt de dokter binnen en begint het. Shawn blijft bij me en houdt mijn hand vast tot het voorbij is.~

Mijn ademhaling is versneld als ik weer terug in de normale wereld kom. Ik voel mijn moeder naar me kijken en probeer te glimlachen naar haar, ten teken dat alles goed is. Dan laat ik me terug achterover in de stoel zakken en sluit ik mijn ogen. Dat moment had ik nou niet perse nog een keer te hoeven beleven.