Shawn Mendes - Lost

Hoofdstuk 13

Op de hotelkamer aangekomen besluit ik Shawn niet op de hoogte te stellen van het mini-incident. Het stelt niks voor en misschien maakt hij zich dan helemaal ongerust over niks.

Mijn moeder is er nog niet. Ze vertelde me dat ze nog ergens heen moest en eigenlijk heb ik niet gevraagd waar ze dan precies heen moest.

Ik besluit vroeg naar bed te gaan. Morgen weer een dag. Als ik eenmaal gedoucht en wel in mijn bed lig kom ik al snel tot de conclusie dat ik niet in slaap kan vallen. Er malen allerlei gedachten door mijn hoofd. Ik vraag me af wat die meiden over mij wisten. En waar ze me lastig mee willen gaan vallen. Ook maak ik me zorgen over mijn moeder die nog steeds niet terug is.

~Op mijn knieen zit ik voor het bureau van mijn vader. Er moet gewoon bewijs zijn. Ergens. Volgens de politie was het zelfmoord, maar ik weet zeker dat het een moord was. Een moord die voorbereid was door mensen. Mensen die niet lang meer zullen leven. Van frustratie trek ik bijna mijn haren uit mijn hoofd. Ik ben naar mijn vaders studeerkamer gegaan. In de hoop dat ik daar iets kon vinden, maar het enige wat er gebeurden was dat ik in huilen uit barsten toe ik zijn handschrift bekeek. Ik hoor de deur open gaan en kijk met betraande ogen mijn moeder aan. Ze komt naar me toe en loodst me voorzichtig de kamer van mijn vader uit. Het is niet de eerste keer dat ze dat moet doen.~

Waarschijnlijk ben ik toch in slaap gevallen. Ik word wakker van stemmen en giechelende geluiden.

'Waar ligt ze?' vraagt een stem. Het is niet zomaar een stem. Het is Shawn. Ik herken zijn stem. Of toch niet? Deze stem klinkt iets hoger.

'Shawn, wat is er?' vraag ik met een slaperige stem.

Hij lacht. 'Daar dus.' Hij komt naar me toe en pakt me hardhandig vast. Ik kan zijn gezicht niet zien, maar zie wel dat er achter hem een paar meiden staan. Aan hun gegiechel te horen zijn het dezelfde als die me eerder deze avond in de gang aanspraken.

'Gast wat doe je?' hij pakt me nog steviger vast. Het doet bijna pijn. 'Laat me los! Mam!' roep ik. Dan slaat hij me tegen mijn hoofd en alles wordt zwart.

Nog even flitst het hoofd van Shawn door mijn gedachten. Hij zou dit toch nooit doen?