Shawn Mendes - Lost

Hoofdstuk 23

Deze avond leer ik Pieter wat beter kennen en ik kom er al snel achter dat mijn moeder helemaal verliefd op hem is. Volgens mij is het ool nog wederzijds. Ik probeer het leuk voor haar te vinden. Het is echt beter. Dan vergeet ze mijn vader en het leven gaat nu eenmaal verder. Toch voelt het alsof mijn vader compleet vergeten wordt, maar ergens weet ik dat hij het ook zo gewild zou willen hebben.

Nu weet ik dus wel waarom mijn moeder zo graag in Canada wil gaan wonen uit het niets. Pieter woont blijkbaar in Canada.

Mama en ik hebben besloten dat we wel gewoon teruggaan naar Nederland. Ze is dol enthousiast dat ik mijn studie wil gaan afmaken en dat gaat dan ook gebeuren. Als ik een goed eind interview heb en goed mijn best doe, kan ik mijn studie binnen vijf maanden afronden. Ik heb gister een uur met de school aan de lijn gehangen en ze zouden me graag terug zien.

De skivakantie is al bijna afgelopen. Over twee dagen om precies te zijn. Morgen interview ik Shawn, dus gaan wij niet skiën en dan is vrijdag de laatste dag. Het is de bedoeling dat we dan onze spullen gaan pakken. Shawn gaat ook weer terug naar huis, naar Toronto.

We zullen contact houden, maar lange afstand relaties. Sorry hoor, maar heel erg goed werkt dat nooit. En het is niet dat ik in het noorden woon en hij in het zuiden, nee ik woon in Engeland en hij in Canada. Ik zie er nu al enorm tegenop, maar moet proberen om nog van deze twee laatste dagen te genieten.

'Jess en ik gaan nog even wandelen.' hij pakt mijn hand vast en ik kijk hem verrast aan. Hij glimlacht alleen maar. We laten onze ouders en Pieter achter en ik laat me door Shawn naar buiten begeleiden.

Hij slaat zijn arm om me heen en ik voel zijn lichaamswarmte. Zo lopen we in een vredige stilte verder. Dan begint hij met praten.

'Die ketting die ik je een keer gaf...' ik kijk hem lief aan. Ik weet welke ketting bij bedoeld. Die ene die hij aan mij gegeven had in het houte hutje. Hij frummelt wat in zijn jaszak en haalt zijn halve hartje te voorschijn. 'Heb je die van jou nog?' ik glimlach en haal mijn deel uit mijn broekzak. Sinds ik die niet meer om mijn nek draag heb ik hem toch nog bij me gehouden.

Ik zie dat het hem aangenaam verrast. 'Mag ik hem bij je om doen?' vraagt hij. Ik knik en geef de ketting aan hem. Ik draai me om. Hij strijkt mijn haar uit mijn nek en doet de ketting voorzichtig om. 'Deze keer zal ik je niet alleen laten. Ik kom snel naar Engeland toe. Over een paar maanden al om precies te zijn. Mijn ouders vinden het oké.'

Ik voel het geluk letterlijk in me stromen. Een paar maanden zonder hem moet ik gewoon kunnen overleven! Het gaat niet geweldig worden, maar het is te doen. Dan draai ik me naar hem om, zodat ik hem recht in de ogen kan kijken. Ik begin hem te zoenen en heel de wereld om ons heen vervaagt al snel.

Just he and me.

Het vuurwerk ontploft in mijn buik en al snel geef ik zijn tong toestemming. Ik voel me de gelukkigste persoon op aarde.