The Evasive Past (Revising)

Chapter 24: The Secret

Gwen's POV

We ran away from Kitkat's clique. Ooh! Pagod na ako!

I looked at Shaz while running. She seems comfortable with her 6-inch heeled knee-length boots.

While me?! I'm out here running like a kangaroo, struggling with this killer heels. I sighed.

"W-wait Shaz. I can't make it anymore. San ba talaga tayo pupunta?" I scratched my head.

"Konting tiis nalang. Sa rooftop tayo." She smiled with ease.

"Masakit na mga paa ko eh. Hindi ba pwedeng dito nalang?" I begged her. Oh gosh! Sana pumayag.

"Bakit ba? Tara na nga!" Makulet eh.

Hinatak ako ni Shaz papunta sa ikaapat na palapag. Sa rooftop ng senior's building kami nagtungo.

Grabe ang sakit sakit na talaga ng mga paa ko. Sheet

Pero si Shaz, wala lang. Sanay na sanay eh. Hahayssss

Sa wakas, dumating na rin kami sa rooftop.

We were both panting and catching our breath while feeling the cold air coming from the open ground. Maganda nga talaga yung rooftop. Ngayon lang ako nakapunta dito eh. Kapagka nakarating ka na sa nais mong paroonan, masarap lang sa pakiramdam.

The cold breeze and fuzzy air dominated the place. I inhaled the cold air. Ew! Polluted.

I looked over and contemplated the place. It's so freshening. So cool. Perfect for a private conversation.

Ugh wait. Si Shaz.

I looked at her. She is sitting out there in the corner. Far away from me.

Nakabaon ang mukha niya sa hita niya. She has a problem. Oh no!

Nilapitan ko siya. Syempre, kelangan kong alamin ang problema neto. Nako nako

"W-wag." she uttered.

"Anong wag?" I asked her with a furrowed forehead.

Hindi siya umimik.

*sobs*

What the?! Umiiyak siya.

Nilapitan ko pa siya. I don't care if she condemns.

"Ano ba problema mo bes?"

Hinagod ko ang likod niya at hinintay na sumagot siya.

"Wag kang lumapit sa'kin!" She shrilled a cry. Omfg! What did I do?!

"Bakit? Sasabihin mo diba sa'kin ang problema mo? Ano nga kase yun?" I mumbled.

"Kakamuhian mo lang ako." She said tersely.

"Hindi. No Shaz. I won't. I promise. Diba bestfriends tayo? Tatanggapin ko ang lahat nang sasabihin mo. Hindi ko ipagsasabi ang mga nalaman ko. Hindi kita kakamuhian."

Katahimikan ang bumabalot sa paligid pagkatapos kong sabihin yun.

Hinintay ko lang na magsalita si Shaz.

"T-takot ako noon. H-hindi ko s-sinasadya ang l-lahat." Nanginginig niyang sabi.

"Stop crying. Say it all. I'm here to listen." Pilit kong pagngiti.

She heaved a deep sigh.

"I was driving my bicycle that night. Ang bilis bilis ng pagpapatakbo ko. May nakasalubong akong Montero Sport na itim. Sa bilis ng pagpapatakbo ko, di ako nakailag instead, lumiko ang car on the other way. I was shocked. I saw the driver. I-it was a lady in her mid 20s. H-hindi ko sinasadya ang lahat."

Nakita kong punong-puno nang luha ang mukha ni Shaz. Naalala ko si ate sa kwento niya. Nakakalungkot.

"It was five years ago. I thought nakalimutan ko na yun. S-sabi nila mommy, wala akong kasalanan." She buried her head between her knees. I felt her pain.

"Bata pa ako nun. I was still 12 when the incident happened." she added.

Nakikinig lang ako sa kanya. Di ako kumikibo.

"Yung babae....."

"Anong nangyari sa babae?" tanong ko.

"S-she d-died."

I was shocked. Grabe ang pinagdaanan in Shaz.

"The car fell on the r-road f-fence."

I just stared at her. Hindi ko namalayan na naiiyak na ako.

She was talking about the incident of my sister. No!

"Isa akong kriminal, Gwen." mangiyak-ngiyak niyang sabi.
So what?! She killed my sister.

Hindi ko alam ang dapat kong maramdaman. I just need to get out here! Hindi ko inakalang magagawa niya yun sa isang taong walang kasalanan sa kanya!

Tumakbo na ako palayo without facing her.

"Gweeeeen!" narinig kong tawag niya.

-----------------

A/N:

Bitin? Sinubukan ko pong habaan yan. Salamat po sa mga nagbasa ng chapter na to. Mwa

Author Lady ~