The Evasive Past (Revising)

Chapter 54: Secrets Revealed

AGAD-AGAD kaming bumalik ni Renz sa silid ni kuya Van dahil gusto ko siyang makita. Bago kami makabalik, bumili muna ng starbucks coffee at krispy kreme donuts si Renz. Nagutom raw kasi siya dahil sa mga nangyari. Pinagbigyan ko na lang. Nakaramdam naman ako ng gutom pero wala akong ganang kumain. Idk why pero sabik na sabik akong makita si kuya Van. Is he awake now? I hope pakinggan ng Panginoon ang mga panalangin ko.

Aaminin ko, I felt something strange nung nasa church ako. I felt something inhumane. I mean, I felt a sudden enigmatic feeling that sents shivers down on my spine. I shooked my head by the thought.

"Are you okay?" I saw Renz's forehead creased.

"I'm fine. Bilisan na lang natin, please." pakikiusap ko kay Renz.

MAYA-MAYA lang ay nakarating na rin kami sa room ni kuya Van. Hindi ko pa magawang buksan ang door knob kasi kinakabahan ako. Hindi ko alam kung ano ang madadatnan ko pagkapasok ko. *sighs* Kailangan kong alamin.

Hinawakan ni Renz ang kamay ko at tinulungan akong pihitin ang siradura. Tinapunan pa niya ako ng malungkot na ngiti para tumatag ang loob ko. *breathe*

*tugdug* *tugdug*

I can almost hear my heartbeat that's throbbing through my chest. Napakalakas nito at....nahihirapan na akong huminga.

Nasapo ko ang aking dibdib dahil sa biglaang pagkirot nito. "I can't breathe." sabi ko habang hinahabol ang aking hininga. "I love you too, Vaness." He smiled sweetly. Leche! Hindi 'to SDTG. Hindi nga ako makahinga! Seryoso ako! Sinuntok ko 'yung tiyan niya ngunit napakahina nito. Natigil lang siya sa pagtawa nang mapaluhod ako sa harapan ng pintuan habang hinihimas-himas ang dibdib ko. "W-wait Vaness...What's happening?" Napaubo ako. "P-pumasok na tayo....I-i need my inhaler." mahina kong sambit.

Pagkasabi ko nun, agad niya akong binuhat na pang bride style saka walang paligoy-ligoy na binuksan ang pintuan.

Bumungad sa mukha ko ang matamlay na awra na bumabalot sa silid ni kuya. Kahit nahihirapang huminga, pinilit kong kumawala sa pagkakabuhat ni Renz at hinanap sa medium-sized duffle bag ang inhaler ko. Sa wakas, nakita ko rin. I thought naiwan ko 'to. *breathes normally*

"Are you feeling better now?" si Renz. Hinimas-himas pa niya ang likod ko. I responded with a sad smile. "Kamusta si kuya?" agad na sumagi sa isipan ko si kuya Van kaya't tumakbo agad ako papunta sa hospital bed niya.

Nakita ko ang mga puyat, malungkot at matamlay na mukha nila kuya Viro, Mommy at Daddy. Bakit ganun? Bakit hindi parin nagigising si kuya?

Habang nakatitig sa pigura ni Kuya Van, biglang nagflashback lahat ng mga sinabi niya sa akin. Bawat pag-aalala niya, pang-aasar, panglalambing at pagkagulat ay nagsibalikan.

"Is this what you are eating everyday? Unhealthy food?"

"You shouldn't eat this. It's not good for the body."

"Nagulat nga rin ako, e. She became matured now. Oh well, she's not our little sis anymore. She's a lady now."

"Why? Hindi mo ba ako namiss? I'm having a vacation here."