Textmate [COMPLETED]

Chapter 34

After weeks of practicing.

Heto na kakanta na kami.

Nasa backstage na kami ni Eduard.

Kinakabahan ako ngayon.At siya?

Heto pilit tinatanggal yung kaba ko.

"May we call Eduard and Era to sing on the stage?"

"Tara na Era."

"Era!"

Hinawakan na ni Eduard yung kamay ko at hinila na ko papalapit sa stage dahil parang hindi ko magalaw yung mga paa ko.

Pagpunta namin sa stage ea nabigla ako.

Kumpleto lahat ang mga kaibigan ko.

Si Renz, Hazel,Vince,Jelica at kahit si Aya na sa ibang school na nag-aaral ea nagawa ring makapunta para lang mapanuod ako.

I smiled. They are really a supportive friend.

May mga banner pa talaga na nakalagay na 'GO ERA AND EDUARD!♥'.

Hahaha!!! kala mo naman contestant kami sa isang pageant ea magpeperform lang kami.

Nagsimula na yung intro ng song at pagkarinig na pagkarinig namin nun ea biglang hinawakan ni Eduard yung kamay ko as He mouthed "we can do it".

Yeah tama siya. We can do it.

Era:
♪All I knew this morning when I walk Is I know something now, know something now
I didn't before
And all I've seen since 18 hours ago
Is green eyes and freckles and your smile in the back of my mind
making me fell like ♪

Kinakabahan talaga ko kanina.

Ewan ko ba kung anong powers ang meron si Eduard at ngayon hindi ko maramdaman ang kaba.

Eduard:
♪And all my walls stood tall, painted blue
But I'll take them down, take them down
And open up the door for you
And all I feel in my stomach is butterflies
The beautiful kind, making up for lost time
Taking flight, making me feel like♪

Ang ganda pala ng boses niya. Nakakainlove.

(⊙o⊙)Whatt!? Anong sabi ko?

Nakakainlove?

Ano ba! ERASE! ERASE!

Era and Eduard:
♪I just want to know you better know,you better know you, better now
I just want to know you better know, you better know you, better now
I just want to know you, know you, know you♪

Habang kinakanta namin yan ng sabay, nakatingin siya sa mga mata ko.

At habang naktingin siya sa mga mata ko, ewan ko ba sa puso ko at ang lakas ng tibok. Parang nakipagkarera.

Era and Eduard:
♪Cause all I know is we said hello
And your eyes look like coming home
All I know is a simple name, everything has changed
All I know is you held the door
You'll be mine and I'll be yours
All I know since yesterday, is everything has changed♪

Habang tumitibok tibok ng mabilis ang puso ko.

May isang tanong na biglang bumalik sa utak ko.

Yung tanong ko sa chapter 33 ng storyang to. [AN:Hahaha!]

At this time parang may sagot na.

I'm I falling for him?

I think...

Yes. I'm falling for him.

.

.

.

.

Andito ako ngayon sa girls rest room.

Kakatapos namin kumanta at tumakbo agad ako sa CR. Ewan ko ba. Diba dapat masaya ako ngayon? Diba dapat masaya na ko kasi hindi na ko inlove kay Vince.

Kasi inlove na ko kay Eduard.

Pero bakit ganito.?natatakot ako?

Natatakot ako na baka sabihin niyang 'joke joke lang yung feelings ko para sayo'.

Hayyyy...Ano ba tong iniisip ko?

ERASE. ERASE .na nga tong pag-aalinlangan ko.

Mahal ako nun. Ramdam ko naman ea.

Lalabas na sana ako ng CR nang may marinig akong babae na parang nagsusuka dun sa may lababo ng CR.

Linapitan ko siya at pagkalapit ko hindi ko inaasahan kung sino ang makikita ko.

It's Jelica.

"E-era!"

Gulat na sabi niya.

"Okay ka lang ba? Bakit ka nasuka?"-ako.

"W-wala to a-ano ka ba."

Hindi na ko nagsalita at tinulungan nalang siya.

Pero there's this something in her eyes.

Hindi ko lang mafeature kung ano yun.

Basta ang alam ko merong problema ang hindi ko lang alam ay kung ano.