22. BÖLÜM

1.5K 59 0
                                    

Ben: Buraya nasıl geldiysen öyle git Mehmet.
Mehmet: Ayaklarımla geldim sevgilim
Ben: Ya saçmalama Mehmet ya birde sevgilim diyosun nerden buldun evi ve nasıl girdin ? Gerçekten soruyorum.
Mehmet: Seni iyi tanıyorum düşündüm taşındım seni ilk aldığım yere başlangjıca gelebiliceğini düşündüm. Sonra doktotun Hande Hanım New York'ta olduğunu biliyorsa senden haber alıyodur düşüncesiyle ona sordum ve burda olduğunu zorlayarak öğrendim. Ee ben Mehmet Karakaya'yım yapamıycağım şey yok çilingirciyle açtırdım.
Ben: Hande Hanım benim ablam.
Mehmet: Ne ?
Ben: Uzun hikaye Mehmet annemler onu küçükken evlatlık vermiş galiba tam olarak bilmiyorum.
Mehmet: Arya sen ciddimisin ?
Ben: Şaka yapar gibi bir halimmi var ?
Mehmet: İstersen bu konuyu araştırtiyim Arya istermisin ?
Ben: Hayır teşekkür ederim ben ablam olduğuna eminim ve ablam olmasını seviyorum. Biz birbirimizi seviyoruz.
Mehmet: Arya bu önemli bir konu bundan eminmisin ?
Ben: Evet eminim.
Ben: Neyse Mehmet yeter git artık.
Mehmet: Seninle kalıcam Arya.
Ben: İyi sen gitmezsen oğlumla ben giderim.
&&&&&&&&&&&&&&&
Günlerdir Mehmet'i ne görüyor ne de haber alıyordum. Taa ki gizli bir numara beni arayana dek. Mehmet bir kadınla konuşuyordu. Galiba Ebru.
(Konuşma)
Ebru: Ona ne zaman gerçeği söyliyceksin.
Mehmet : Bilmiyorum Ebru bilmiyorum.
Ebru: Mehmet Arda'dan 6 aylık hamileyim bu kız karnım burnumda olunca hani sen doğuramıyodun diye hesap sorarsa ne diycem ?
Mehmet: En yakın zamanda ona anlatıcam Ebru.
Ebru: Tamam Mehmet

Ve telefon kapandı. Bana ne anlatıcaklar ki ? Neyse boşverelim bunları oğluşumla vakit geçirme zamanı. Ha bu arada haftaya oğluşumun 1. Yaş günü herşey mavi erkek çocuklarına göre olucak kesin her erkek bebeğin istediği gibi. Zaman ne çabuk geçiyor bebeğim minik kuşum kocaman erkekmi oldu. Yaşımı var benim oğlumun artık. Ne çabuk büyüyorlar. Sanırım bu fikre uzun bir süre alışamıycam.

Taşıyıcı AnneHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin