Έρωτας Χωρίς Ανταπόκριση.

Chapter 2

Τα 3 κουδούνια ηχούν ώστε να μας ειδοποιήσουν ότι η παράσταση άρχισε. Τα πρώτα 5 λεπτά παρακολουθούσα με προσοχή την παράσταση αλλά κάποιος φρόντισε να μου το χαλάσει. Ένα ποπ κορν πετάχτηκε πάνω μου αλλά δεν έδωσα σημασία , το έδιωξα μακρυά μου αλλά κάποιος συνέχιζε να με ενοχλεί. Έπειτα απο πολλές αποτυχημένες προσπάθειες, άρχισε να κλωτσάει το καθισμά μου. Γύρισα εκνευρισμένη και δεν εξεπλάγην όταν κατάλαβα ποιός ενοχλούσε την ησυχεία μου.

-Τι θες; ψυθιρίζω εκνευρισμένη.
Αυτός πλησιάζει για να με ακούει καλύτερα.
-Πες μου ότι παρακολουθείς αυτό το πράγμα; λεει σαρκαστικά.
- ναι το παρακολουθώ , άλλοστε για αυτό ήρθαμε εδώ. Λέω το αυτονόητο.
-είσαι βαρετή. Λέει και μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι.
- και εσύ είσαι αγενής! Γυρνάω μπροστά μου και δεν του δίνω άλλη σημασία ακόμα και αν συνεχίζει να κλωτσάει την θέση μου.

Έπειτα απο 10 λεπτά βλέπω την κολλητή μου να πηγαίνει προς τις τουαλέτες. Σκέφτηκα να πάω και εγώ για να μιλήσουμε λίγο γιατί το είχα βαρεθεί το έργο τελικά. Αλλά ένα χέρι με σταμάτησε όταν πήγα να σηκωθώ. Ο Νίκος!

- Άσε πάω εγώ, λέει ενώ μου κλείνει το μάτι και σηκώνεται και τρέχει προς τις τουαλέτες. Βλέπω την στιγμή που ανοίγει την πόρτα την Ναταλία να είναι έτοιμη να βγεί αλλά αυτός την σπρώχνει προς τα μέσα και τότε η πόρτα κλείνει. Και έτσι κατέληξα μόνη να κοιτάω το χαζό έργο.

Όταν τελείωσε το έργο και ενώ κάναμε γραμμές βλέπω ξανά τον Νίκο. Πηγαίνει σε κάτι φίλους του. Δεν τους μιλάει αλλά έχει ένα χαζό χαμόγελο και που και που γύρναει και κοιτάει την Ναταλία. Πόσο τυχερή κοπέλα! Φαίνεται ότι του αρέσει πολύ.

/(...)/

Την επόμενη μέρα ξύπνησα νίωθοντας όλο το σώμα μου να πονάει και το κεφάλι μου να καίει.

-Μαμά,φωνάζω ενώ πιάνω το κεφάλι μου.
-τι έγινε παιδί μου;λέει ξέπνοη
-Νομίζω έχω πυρετό.
-Πάω να φέρω το θερμόμετρο.
Ξαπλώνω και νιώθω να ανακατεύομαι. Τελικά καταλήγω στην τουαλέτα να ξερνάω και με 38.5 πυρετο. Η μητέρα μου όμως έπρεπε να φύγει για την δουλειά οπότε, έμεινα μόνη .

Ξύπνησα απο τον ήχο του κουδουνιού που χτυπούσε ασταμάτητα. Σηκώθηκα με το ζώρι και απορώ πως δεν έπεσα απο τις σκάλες καθώς τα μαλλιά μου είχαν μπεί μέσα στο πρόσωπό μου και ζαλιζόμουν από τον πυρετό. Όταν άνοιξα την πόρτα , έβγαλα απο το πρόσωπό μου τα μαλλιά και το στόμα μου παραλίγο να πέσει κάτω.