Έρωτας Χωρίς Ανταπόκριση.

Chapter 24

Τον κοιτάω και κάθομαι σε ένα θρανίο.  Η έκφραση στο πρόσωπο του έχει αλλάξει αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι αισθάνεται ή τι σκέφτεται

"Ακούω"  τον παροτρύνω να αρχίσει την φθηνή απολογία του .

"Εκείνο το βράδυ ήμουν όντως άρρωστος. Δεν ένιωθα καλά. Και δεν ήθελα να έρθεις να μου κάνεις παρέα γιατί σκεφτόμουν μήπως σε κολλήσω . Και από την άλλη ήμουν χαλιά . Είχες ήδη κανονίσει να βγεις και δεν ήθελα να το ακυρώσεις για εμένα . .." κάνει μια παύση και προσπαθεί να καταλάβει από τι ύφος μου αν τον πιστεύω.

Δεν τον πίστευα και πολύ. Αν ήταν άρρωστος γιατί βγήκε μετά;

"Εεε. .. τα παιδιά με πήραν λίγο αργότερα τηλέφωνο και με επρηξαν να βγούμε έξω. Δεν δέχτηκα και μπήκα για μπάνιο. Αλλά μόλις τελείωσα είχαν έρθει από το σπίτι. Δεν ήθελα να βγω αν και ήμουν κάπως καλύτερα. Ώσπου άρχισαν να λένε κάτι περίεργα για σένα. " Σταματάει.

"Περίεργα ; Τι περίεργα δηλαδή;"ρωτάω εγώ μπερδεμένη.
Δεν θυμάμαι να είχα ποτέ θέμα με τους φίλους του Νίκου. Πραγματικά τι μπορεί να του είπαν..

"Ε διαφορά.. ότι είσαι έξω τώρα και μπορεί να κάνεις πράγματα που δεν ξέρω. Να υπαινίσσονται διαφορά. Φυσικά και ήξερα ποια ήσουν απλά ζήλεψα πολύ και αποφάσισα να βγω.ε βγήκαμε όλοι μαζί..."

"Νίκο νομίζω δεν έχει νόημα αυτή η συζήτηση.. τι πάει να πει σου είπαν αυτά. Αυτό δεν σου δίνει κανένα ελαφρυντικό για την ανάρμοστη συμπεριφορά σου. Με απάτησες και το ευχαριστιοσουν παρά πολυ. Εγώ δεν είδα πουθενά κάτι που να με κάνει να αμφιβάλλω για την απάτη σου. Αν έβλεπα να την σπρώχνεις ή να τραβιεσαι τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά τώρα. Αλλά έτσι και αλλιώς έχει περάσει καιρός. Πολύς καιρός" τον διακόπτω αρχίζοντας να αμφιβάλλω για το αν ήθελα πραγματικά να συνεχίσει με τον επίλογο του. Γιατί για εμένα επίλογος ήταν που απλά άργησε να ειπωθεί.

"Ξέρω.. αλλά ήπια πολύ... Και οι φίλοι μου είναι βλάκες. Έλεγαν διαφορά. Και παρασύρθηκα. Ξέρω δεν είμαι μικρό παιδί. Αλλά ήμουν ερωτευμένος μαζί σου και σε αγαπούσα. Δεν ήθελα να χωρίσουμε. Δεν ήμουν εγώ εκείνος ήταν το ποτό" άρχισε να με πλησιάζει

"Εγώ δεν θέλω έναν άνθρωπο δίπλα μου που θα με ξεχνάει κάθε φορά που θα πίνει... Και θα "παρασερνεται" όπως λες και εσύ. Αν το έκανα εγω αυτό θα με είχε ξεφτυλισει..  δεν υπάρχει περίπτωση να σε συγχωρήσω για αυτό που έκανες. Δεν υπάρχει λόγος πλέον. Προχωρήσαμε και οι δύο. Έχεις κοπέλα .. το ξέχασες; Γιατί από ότι φαίνεται το ειχες ξεχάσει τις δύο προηγούμενες φορές που βρεθήκαμε" και η αλήθεια είναι πως και εγώ το είχα ξεχάσει.

"Δεν έχω κοπέλα... Δηλαδή είχα. Αλλά δεν έχω τώρα " προσπαθεί να εξηγήσει.

"Τι έγινε; Την απάτησες και αυτήν;" Ο τόνος μου μόνο ειρωνικός θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.

"Εε λοιπόν την απάτησα μαζί σου. Το ξέρεις αυτό άλλωστε. Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλη εκτός από εσένα. Αλλά καταλαβαίνω πως δεν έχω ελπίδα. Μην με πετάς όμως από την ζωή σου. Γιατί δεν θες να είμαστε φίλοι όπως πριν;" Με είχε πλησιάσει πάρα πολύ γεγονός που με έκανε να τσιτωσω λίγο. Άρα ακόμα έχει αυτή την επίδραση πάνω μου. Ηλίθια αισθήματα.
"Φίλοι; Είναι δυνατόν να είμαστε φίλοι; Νιώθω προδομένη. Δεν μπορέσαμε να ζήσουμε μαζί. Όλο αυτό κράτησα ελάχιστα. Δεν μπορώ να είμαι φίλη σου. Και δεν νομίζω ότι εσύ μπορείς" σηκώνομαι και βγαίνω έξω από την τάξη.

Πρέπει να είναι πολύ χαζός για να νομίζει πως θα είμαστε φίλοι. Πάρα πολύ αφελής. Δεν τον αφήνω ξανά στην ζωή μου. Ξέρω ... Είναι λάθος να μην τον συγχωρώ. Πρέπει να τον συγχωρεσω για να προχωρήσω μπροστά και έτσι όπως συμπεριφέρομαι τώρα δεν θα καταφέρω πότε να τον ξεχάσω.

....

Nikos pov

Μόλις έφυγε καθίσατε απογοητευμένος σε ένα θρανίο. Ήμουν όντως αδικαιολόγητος. Πέρα από την απάτη , της συμπεριφέρθηκαν πολύ άσχημα μετά. Ήμουν πληγωμένος που δεν με άφησε να της μιλήσω. Πού δεν μου έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία. Ναι δεν την άξιζα αλλά την χρειάζομουν. Θύμωσα γιατί εγώ δεν μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτήν ενώ αυτή μπόρεσε εύκολα χωρίς εμένα.

Πολύ σκληρή. Αλλά όλα αυτά είναι δικό μου φταίξιμο. Εγώ την ήθελα τόσα χρόνια και τα πέταξα όλα. Μακάρι να μην είχα βγει ποτέ εκείνο το βράδυ. Το έχω ευχηθεί άπειρες φορές αυτό . Απλά να μην είχα βγεί.

Τώρα θα την είχα στην αγκαλιά μου και θα μπορούσα να την αγγίζω , και να την φιλάω όπως έχει κάνει κάποιες φορές από τότε.. μόνο χαμόγελο μπορεί να μου φέρει αυτή η ανάμνηση.. εντάξει ίσως και κάτι παραπάνω αν με καταλαβαίνετε. Η κοπέλα αυτή σίγουρα θα με τρελάνει. Δεν μπορώ να την αφήσω. Ναι πέρασε καιρός αλλά εμένα δεν μου πέρασε ούτε λιγο. Θα την κερδίσω πίσω. Έστω και σαν φίλη... Θα το προσπαθήσω .. δεν έχω να χάσω τίποτα. Εξάλλου, εκείνη την έχω χάσει ήδη...