Έρωτας Χωρίς Ανταπόκριση.

Chapter 10

Φτάσαμε στην παραλία και ήταν τόσο ήρεμη αλλά ήταν γεμάτη κόσμο.

'Πως θα βρούμε την Ναταλία;' γκρινιάζω.
Μου ρίχνει ένα ειρωνικό φευγαλέο βλέμμα και εγώ του σφίγγω το χερι ως απάντηση.

'Μην είσαι κακομαθημένη' απαντάει σοβαρός.

'Δεν είμαι. Θα την πάρω τηλέφωνο' λέω θυμωμένη. Δεν ξέρω γιατι είχε αλλάξει τόσο η στάση του ξαφνικά. Μ'αγαπουσε, δεν μ'αγαπουσε;

'Ναταλία;' λέω βαριεστημένα.
'Που είστε;'
'Αυτό θα ρωτούσα και εγώ'

Ο Νίκος συσπάτε δίπλα μου τον κοιτάω απορρηνένη .

'Γιατί την είπες και αυτή;' ρωτάει εκνευρισμένος και πέρνει το χέρι του απο το δικό μου. Τι συμβαίνει;

'Θα σε πάρω σε λίγο' λέω στην Ναταλία και το κλείνω.

'Τι συμβαίνει;' ρωτάω θυμωμένη αλλά και πληγωμένη απο τον τροπο που μου μιλούσε. Δεν μου είχε μιλήσει ποτε έτσι. εντάξει δεν πίστευα οτι όλα θα ηταν ρόδινα. Σε καμία περίπτωση, αλλά μόλις εχθες μου είπε όλα αυτά που ένιωθε.

'Απλα ήθελα να είμαστε οι δυο μας. Εγώ είπα μονο εσένα οχι και όλη την παρέα σου.' συνεχίζει στον ίδιο τόνο.

'Νίκο' λέω και κάνω μια παύση.
Με κοιτάει σοβαρά.
'Νίκο ,συγγνώμη δεν το σκέφτηκα. Μην το κανείς αυτό.' τον παρακαλώ και του πιάνω το χερι αλλά τραβιέται.

Πρωτη φορά ένιωθα τόσο άσχημα. Δεν ήθελα να θυμώνει μαζί μου . Αμα απο τώρα κάνει έτσι, αυτή η σχέση δεν θα προχωρήσει.

'Δεν μ'αγαπας;' ρωτάω και νιώθω τόσο εξευτιλισμενη.

'Πέγκυ' λέει και το βλέμμα του μαλακώνει. Μπλέκει τα δάχτυλα μας και προχωράει προς την παραλία.

Δεν ασχοληθηκα παραπανω. Ηθελα να είμαστε καλά.

(..)

Με άφησε σπίτι και έφυγε πριν καν μπω μέσα. Τι του είχα κάνει. Μάλλον με βαρέθηκε. Ηταν πολύ καλό για να είναι αληθινό. Αλλά αυτή η συμπεριφορά είναι πολύ περίεργη . Διότι ήμασταν παρα πολύ καλή φίλοι. Τώρα με βαρέθηκε;

Εκανα ενα κρύο μπάνιο για α φύγουν τα άλατα. Περιποιηθηκα τα μαλλιά μου βάζοντας κρέμες για την ξηρότητα. Προσπαθούσα απλως να ξεχαστω.

Φόρεσα ενα σορτσάκι και μια μπλούζα. Ετοιμασα τα πράγματα μου σε μια τσάντα και κατέβηκα κάτω.

'Μπαμπά' φωνάζω. Βγαίνει απο την κουζίνα και δείχνει κάπως αγχωμενος.

'Τι έγινε κοπέλα μου;'

'Φεύγω εγώ ελπίζω όλα να πάνε καλά. Να περάσετε τέλεια' λέω και του δίνω ενα φιλί στο μάγουλο.

Φεύγω βιαστικά απο το σπίτι. Ηθελα επειγόντως καθαρό αέρα. Καθώς κατευθηνομουν προς το σπίτι της Ναταλίας χτύπησε το κινητό μου.

'Παρακαλώ;' λέω αδιαφορα χωρίς να κοιτάξω την οθόνη.

'Πέγκυ' ακούω την φωνη του Νίκου.

'Ελα Νίκο'

'Που είσαι;' ρωτάει γρήγορα.

'Πάω στην Ναταλία . σου είπα οτι θα μείνω εκεί'

'Ξερω.μπορώ να περάσω να σου μιλήσω '

'Φυσικά'

'Περίμενε με απέξω όταν φτάσεις'

'Καλά' το κλείνουμε και νιώθω τόσο φοβησμενη. Θα μου πει οτι όλο αυτό ηταν ενα ψέμα. Ενα κακόγουστο αστείο.

(..)
Περιμένω 10 λεπτα στο πεζούλι που έχει η εξώπορτα της αυλής της ώστε να μην είμαστε και πολύ κοντά στα παράθυρα.

Βλέπω την μορφή του να πλησιάζει. Είναι σκεπτικός. Στέκεται μπροστά μου και σηκωνομαι .

'Νίκο' λέω και μου χαμογελάει.

'Συγγνώμη. Πραγματικα συγγνώμη. 'Λεει και έρχεται πολύ κοντά μου.

'Για ποιο πράγμα;' λέω και του χαιδευω το προσωπο. Είναι τόσο όμορφος.

'Που συμπεριφερθηκα έτσι το πρωι. Ημουν απαραδεκτος. Απλα ήθελα χρόνο μόνοι μας και τα εβαλα μαζί σου. Ημουνα πολύ λάθος. Ξέρεις πως νιώθω για σένα. Τίποτα δεν άλλαξε.' Μου λέει και μου δινει ενα γλυκό πετακτο φιλι στα χείλη.

'Ολά καλά' λέω και τον αρπάζω κολλοντας τον πανω μου και φιλοντας τον παθιασμένα.

Τύλιξε τα χέρια του γύρω μου και με πίεζε παραπανω πανω του. Το φιλί του ηταν τόσο βαθύ. Είχα αναψοκοκκινησει. Ηταν σαν να μου έβαζε φωτιά κάθε φορά που με ακουμπούσε.

Μετα απο λίγη ωρα απομακρυνθηκα απο το φιλί του.

'Πρεπει να πάω μέσα' λέω γιατί η Ναταλία μπορεί να είχε ανησυχήσει. Ευτυχώς οι γονεις της έλειπαν και μπορούσαμε να κάνουμε ο,τι θέλουμε.

'Αύριο θα περάσω να πάμε για καφέ και βόλτα. Να είσαι έτοιμη στις 11' λέει και μου δίνει ενα ακόμα φιλί.

Μπήκα στο σπίτι με εντελώς διαφορετική διάθεση απο αυτή που είχα όλη την μέρα σχεδόν.

Ποσο με επηρέαζε;