Έρωτας Χωρίς Ανταπόκριση.

Chapter 15

Ολη την εβδομαδα τον απέφευγα.

Κάθε φορά που τον έβλεπα να πλησιάζει λίγο παραπανω απο το επιτρεπτό έφευγα όσο πιο γρήγορα μπορουσα από δίπλα του.

Ηθελα να τον ξεχάσω και θα το κάνω. Δεν είναι το μονο αγόρι σε όλο το σχολείο.

Υπαρχουν πολλά όμορφα και πολύ καλύτερα σαν συμπεριφορα αγόρια στο σχολείο μου.

Τα πραγματα είναι απλα.

"Πέγκυ" ακούω το όνομα μου ενω ήμουν έτοιμη να βγω για το τελευταιο διάλειμμα.

Ευτυχώς μετα ειχαμε γυμναστική.

Γυρνάω και βλέπω ενα απο αυτά τα αγόρια που σας έλεγα. Μονο που είμαστε αρκετά καλοί φιλοι με το συγκεκριμένο.

"Αποστολέ" λέω και με πλησιάζει παρα πανω

"Τι κανεις;" μου λέει και Βγαίνουμε μαζί στο προαύλιο.

"Μια χαρά εσύ;" του λέω ψέμματα . γιατί μονο καλά δεν ήμουν

"Μην μου λες ψέματα εμένα" μου λέει με αυστηρό τόνο και μου χαϊδεύει τα μαλλια.

"Οχι αλήθεια καλά είμαι" του λέω γιατί αυτό θέλω να είμαι. Θέλω να είμαι καλά και αμα λέω το αντίθετο ποτε δεν θα γίνω καλά στην πραγματικότητα.

"Εμαθα οτι χωρισες" τον βλέπω προβληματισμενο.

"Εδώ και καιρό. Για την ακρίβεια πολύ περισσότερο καιρό απο τον χρονικό διάστημα που ήμουν μαζί του" εξηγω κάτι που και εγώ τώρα το συνειδητοποιώ.

"Το ξέρω, εσύ πως νιώθεις;"

"Μόλις σου είπα οτι είμαι μια χαρά" ακουγομαι περισσότερο απότομη απο οτι θα ήθελα.

Τον κοιτάω αφήνωντας μια ανάσα.

"Συγγνώμη" λέμε ταυτόχρονα και τον κοιτάω περίεργα.

"Οχι εγώ συγγνώμη" λέμε παλι ταυτόχρονα.

Κοιτιομαστε για λίγο πριν ξεσπασουμε σε γέλια μαζί.

Τον κοιτάω καθώς γελάει και νιώθω πραγματικα χαρούμενη.

"Λέω να περνάω περισσότερο χρονο μαζί σου. Μου φτιαχνεις την μέρα" του λέω αυθόρμητα.

Οταν τον βλέπω να σταματάει να γελάει σκέφτομαι οτι ίσως ακούστηκε λίγο λάθος.

"Πολύ θα το ήθελα" μου λέει και χαμογελάει.

Χαμογελάω και εγώ ξεχνοντας της προηγούμενες σκέψεις μου.

(..)