Έρωτας Χωρίς Ανταπόκριση.

Chapter 8

Προχωράμε μέσα από στενά και ο δρόμος μοιάζει τόσο έρημος τέτοια ώρα, μόνο λίγα αυτοκίνητα περνάνε .

"Πού πάμε Νίκο; Κουράστηκα"

"Θα δεις βρε, μην γκρινιάζεις"

Το γνωστό πάρκο εμφανίζεται μπροστά μου. Νιώθω τόσο ευτυχισμένη αναπολούμενη τις παλιές μας στιγμές εδώ. Μου έχει λείψει τόσο πολύ ο Νίκος και τώρα που τα πράγματα είναι τόσο διαφορετικά. Κρατάω σφιχτά το χέρι του μη θέλοντας να τον χάσω. Φοβάμαι τόσο πολύ ότι κάτι θα συμβεί και θα χαλάσουν όλα. Ότι θα ξυπνήσω και δεν θα μυρίζω αυτό το όμορφο οικείο άρωμα και αυτή την ζεστασιά.

Βρισκόμαστε μπροστά στο γνωστό βράχο. Με βοηθάει να ανέβω. Με κρατάει στην αγκαλιά του όπως και την πρωτη φορά. Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή. Σαν όνειρο μου φαίνεται. Κοιτάω τον ουρανό , τόσο γαλήνιος απόψε.
"Την πρώτη μέρα της πρώτης γυμνασίου ερωτεύτηκα για πρώτη φορά." Μου ψυθιρίζει.
"Την κοπέλα που μου έλεγες;"
"Ναι. Προχωρούσα στο προαύλιο άνετος. Ξέρεις το είχα δεί κάπως τότε . Επείδη πήγαινα γυμνασίο. Είχα αρκετούς φίλους από την πρώτη μέρα κι όλας. Είχα κερδίσει τις καρδιές όλων. Ώμος αυτό το κορίτσι. . . Ήταν διαφορετικό. Την είδα να μπαίνει από την πόρτα της τάξης αργοπορημένη. Ζήτησε συγνώμη αλλά ο καθηγητής της μίλησε πολύ άσχημα. Δεν έδειξε να την νοιάζει και πολύ. Όλα τα βλέμματα των αγοριών είχαν καρφωθεί πάνω της αλλά δεν νομίζω να το είχε παρατηρήσει. Ήταν τόσο όμορφη και καθώς πέρασε από δίπλα μου το άρωμά της με ζάλισε. Όταν γύρισα σπίτι δεν μπορούσα να την βγάλω από το μυαλό μου. Ήταν ο πρώτος μου έρωτας, από τόσο μικρός. Την ερωτεύτηκα αληθινά. Όσο πιο μικρός είσαι τόσο πιο αληθινά και αθώα αγαπάς. Δεν έδειχνε να μου δίνει σημασία ποτέ. Εγώ πάντα την παρατηρούσα. Την ερωτευόμουν όλο και πιο πολύ. Δεν έδινα σημασία σε κανένα άλλο κορίτσι. Ήταν μοναδική για εμένα. Ώσπου φέτος μου ήρθε μια ιδέα. Θα με θεωρήσεις κόπανο μάλλον αλλά ήταν η μόνη μου επιλογή. Πλησίασα την κολλητή της. Και τότε με πρόσεξε και αυτή. Γίναμε καλοί φίλοι αλλά αυτό εξάλλου το ξέρεις και εσύ. Ήμουν ευτυχισμένος μόνο που ήμουν κοντά σου έστω και σαν φίλος. Εσύ. Εσύ είσαι το μοναδικό κορίτσι που έχω αγαπήσει και ερωτευτεί ποτέ."
Δεν ήξερα τι να πω. Δεν είχα λόγια για να εκφράσω αυτά που ένιωθα εκείνη την στιγμή. Ήμουν τόσο μπερδεμένη. Αλλά ένα ήξερα πολύ καλά. Ότι αυτό το αγόρι με κάνει τόσο ευτυχισμένη. Και μπορώ να πω το ίδιο. Είμαι τρελά ερωτευμένη μαζί του.
Έτσι, σκύβω και ενώνω τα χείλη μας. Το φιλί ήταν απαλό αλλά τόσο γλύκο ταυτόχρονα. Σήμαινε πολλά για μένα έτσι κι αλλιώς. Ήμουν κομμάτια μακριά του. Το φιλί του ήταν η σωτηρία μου.

Για το υπόλοιπο της ώρας καθόμασταν απλώς εκεί αγκαλιά και μιλούσαμε. Εξάλλου από φίλοι αρχίσαμε ποτέ δεν θα είναι αμήχανο αυτό το μεταξύ μας.

Με γύρισε σπίτι και με καληνύχτισε με ένα φιλί. Μπήκα στο σπίτι προσπαθώντας να κάνω ησυχία για να μην ξυπνήσω την μητέρα μου. Ανέβηκα στο δωματιό μου και ξάπλωσα τόσο ευτυχισμένη στο κρεβάτι μου. Δεν άλλαξα , δεν ξεβάφτηκα , δεν έκανα τίποτα. ήθελα να κοιμηθώ με την μυρωδιά του.

Την επόμενη μέρα ξύπνησα αργά. Η ώρα ήταν 2 η ώρα το μεσημέρι και όλα ήταν τόσο όμορφα. Οι ακτίνες του ήλιου έμπαιναν μέσα στο δωμάτιπ φωτιζοντάς το. Μπήκα στο μπάνιο για να ξεβαφτώ και να χτενιστώ. Έβαλα ένα σορτσάκι για το σπίτι και μια αμάνικη μπλούζα καθώς ο καιρός είχε ζεστάνει πολύ. Έφαγα ένα ωραίο πρωινό και ήπια ένα ποτήρι νερό. Ακούω τα κλειδιά να γυρνάνε στην πόρτα και ξαφνιάζομαι.
"Μαμά τι ξέχασες πάλι;" λέω ενώ κατευθύνομαι προς τη πόρτα. Η πόρτα άνοιγει και το ποτήρι που κρατάω μου πέφτει από το χέρι και εγώ τρέχω προς το άτομο που στέκεται στην πόρτα πηδωντας πάνω του.
"Μου έλειψες τόσο πολύ" λέω ένω τον αγκαλιάζω σφυχτά.
"Και έμενα κοπέλα μου" λέει ο μπαμπάς μου και η μέρα δεν θα μπορούσε να γίνει καλύτερη.