Aşk büyüsü klaroline- voldemort

Korku

Care'in ağzından

Bu ihtiyar beni gittikçe delirtiyor. Beni tehdit edecek kadar ileri gittiğine inanamıyordum. Riddle'ın yanında belli etmemeye çalışsamda çok sinirlenmiştim. Hogwartsın o büyük bahçesinde yürürken kendimi sakinleştirmeye çalışıyorum.

Neden mi bu kadar sinirliydim? Beni hazırlık yakaladığı için, beni Riddle ile tehdit ettiği için. Ona karşı hissettiklerimden ben bile emin değilken ihtiyarın konuyu sürekli Riddle'a getirmesine dayanamıyordum. Ama yinede sürekli onun hakkında beni uyarıyordu. Belkide yapmam gereken tek şey ihtiyarı öldürmekti.
Odanın kapısını çalmadan içeri daldım.

"Sen kim olduğunu sanıyorsun da beni tehdit ediyorsun?" En sert ses tonumla konuşmuştum

"Biraz sakin ol Care" sakin ses tonu daha fazla sinirlenmeme sebep oluyordu

"Senin o büyük burnunu işlerime sokabileceğini düşünmenden bıktım artık" onun sakin ses tonuna karşı benim her sözcüğüm nefret doluydu.

"İşlerine karışmıyorum Care yanlış şeyler yapmanı engellemeye çalışıyorum. Voldemort sana farklı bir yüzünü gösteriyor. O istediğinde insanları rahatlıkla etkileyen biri. Hep öyle oldu. Seni de kandırmasını istemiyorum sadece"

"Riddle beni kandırıyor öyle mi? Sen onada bana da hiç şans tanımadın değil mi? Çünkü o yetimhanede kötü ünüyle nam salmış aynı zamandada hırsızlık yapmış bir çocuktu. Bense insanları kendinden uzak tutan tehlikeli biriydim. Bizden hep korktun ve bu korkuların senin sonunu getirecek"

"Konudan konuya atlıyorsun Care. Sen Voldemort gibi değilsin. Senin kötü bir şey yapacağını asla düşünmedim. Ama o senin duygularınla oynayacak"

"Bugüne kadar hiç fark etmediğim sadece onun yanında ortaya çıkan duygularımla oynayacaksa oynasın. Ama seni son kez uyarıyorum benden uzak dur. Riddle'la aramdaki şeyide ne kadar bildiğini sanıyorsun bilmiyorum ama eğer Harry öğrenirse bunun bedelini herkese ödetirim. Bundan emin ol."

"Tom'la arkadaş olmaya başladığını Harry'e sen söylemediğin sürece ben söylemem" gözlüklerinin altından beni süzerken yumuşak cümlesinin altındaki tehditi görebiliyordum

"Bu arada bakanlıktaki kehanet ne hakkında? Yoldaşlık koruduğuna göre biliyorsundur" birden aklıma Riddle'ın kehaneti aradığı gelmişti

"Kehaneti nereden öğrendin?" Gözlerinde gördüğüm şey korku muydu?

"Riddle söyledi. Senin aksine o bana güveniyor. Ve yine senin aksine bende ona güveniyorum" yüzünden geçen şok dalgası görülmeye değerdi

"Bunu sana söyleyemem Care" dedi ve beni odada bırakarak dışarı doğru yürüdü.

Zaten tepemde olan sinirlerim bu hareketiyle iyice tepeme sıçramıştı.
Şuan ben Riddle ile romantik dakikalar yaşıyor olabilirdim. Ama burada durmuş bana öfkeyle bakan tablolara boş gözlerle bakıyorum. Bir insan hayatı boyunca hiç mi mutlu olamaz?

Riddle'ın ağzından

Bu arayış tahminimden daha zor olacaktı. Bazı insanlar saklama olayında gerçekten başarılılar. Ama unuttukları bir şey vardı. Ben Lord Voldemort'tum. Eğer bir şeyi bulmak istiyorsam beni kimse engelleyemezdi.

Aklım Care'de kalmıştı. Her adımımda onu düşünüyordum. Bu kız gerçekten aklımı başımdan alıyordu. Biran için ona her şeyi anlattığımı ve bunların gerçek olup olmadığını birlikte aradığımızı hayal ettim. O yanımdayken kendimi gerçekten güçlü hissediyorum. Her zaman olmak istediğim gibi güçlü. Ama ona söyleyemezdim çünkü tepkisinden korkuyordum. Peki ya aradığım şeyi bulursam ve doğru çıkarsa o zaman ne yapacaktım? Bende diğerleri gibi ondan saklayacak mıydım?