Aşk büyüsü klaroline- voldemort

Yemek daveti

Duygular böyle acı vermek zorunda mı eğer öyleyse ben yeniden eski duygusuz Care olmak istiyorum. En yakın arkadaşımın hayatını mahfeden adamın arkasından gülüyordum. Dahası onunla vakit geçirmeyi seviyordum. Ben bencil pisliğin tekiydim işte. İnsanlar benim öldüğümü düşünürken ben Niklaus'la öpüşüyordum. Dünyada görmemem gereken iki kişi vardı belkide Niklaus ve Riddle ama ben ikisinide hayatımdan çıkaramıyordum işte.

Kendimi toplayıp Harry'i aramaya başladım ama hiç bir yerde yoktu. Endişelensemde birşeyler olsa Voldemort'un mutlu bir şekilde bana söyleyeceğini düşünüp kendimi sakinleştirdim. Yapmam gereken belliydi ve cisimlendim. Hogwartsın tanıdık silüeti beni gülümsetmişti. Dumbledore'nin odasına ilerleyip içeri girdim. Beni gördüğüne şaşırmıştı

"Ne o yoksa sende mi öldüğümü düşündün" dedim gözlerine bakarak

"Sana bir şey olmayacağını biliyordum ama meraklanmadım değil" dedi ayağa kalkarak

"Neyse daha sonra hasret gideririz. Harry'nin duruşması olduğunu duydum ama onu bulamıyorum" onunla konuşup vakit kaybetmek istemediğim için direkt konuya girdim

"O güvende merak etme. Peki ilk gördüğün kişi olduğumu düşünürsek duruşmayı nereden öğrendin" kaşlarını kaldırdı

"Riddle'la biraz sohbet ettik o söyledi şimdi Harry nerede? "

"Care onun yanına gidip önce Voldemort'u görmeye gittim mi diyeceksin? Üzgünüm onu görmek istiyorsan yarını beklemen lazım. "

"Tamam en azından ne duruşması olduğunu söyle"

Bana olayları anlatırken bende ne yapabileceğimi düşünüp yatağıma uzandım. Yarın duruşmaya gidip kendimi göstermeliyim. Harry'e yaşadığımı ve yarın onu görmeye geleceğime dair bir baykuş gönderdim.

***

Uyuyakalmak tam bana göre gerçekten. Hem de duruşmaya gidecekken. Bakanlığa cisimlendiğimde üzerimdeki gözleri umursamadan duruşmanın yerini öğrendim. Zindanda olması beni endişelendirdi basit bir olayı neden zindanlarda görüşüyorlardı? Kapıya geldiğimde derin bir nefes alıp ittirdim. Gıcırdayarak açılan kapı salonun dikkatini üzerime topladı.

"Care" Harry'nin çığlığı sessizliği bölerken onu ne kadar özlediğimi fark ettim

"Katılmamın sakıncası yoktur umarım" diyerek aslında izin istemeden içeri geçtim. Harry'e göz kırpıp otururken Fudge sonunda sesini bulmuştu

"Size girebilirsiniz demedim bayan White bu kapalı bir duruşma"

"Bence katılabileceğimi ikimizde biliyoruz sayın bakan onun için kaldığınız yerden devam edin" sözlerim salonu dahada soğuturken kendine gelen Dumbledore konuşmaya başladı

"Her neyse bu beklenmedik bölünmeyi geride bırakırsak Karanlık Lord'un döndüğüne dair kanıtlar var Fudge"

"Bir saniye Voldemort'la ne alakası var olayın ruh emiciler olduğunu sanıyordum" sesim şaşkınlık doluydu

"Bir olay yok ortada White. Bay Potter ölmüş bir büyücünün yaşama dönüp kendi üstüne olmayan ruh emicileri saldığını söylüyor"