Bir insanın hayatını söndürmek aslında çok kolaydır. Acı çekmesini sağlamak, üzmek kolaydır.
Bütün hayatı sönen bir kız. Bütün mutluluklarını okyanusun derinliklerinde kayıp eden. Töreye kurban giden bir kız.
Ya mutlulukları için o okyanusun içinde...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerimi araladığımda bağrış sesleri duyuyordum. Yattığım yataktan yavaşça kalkıp yerdeki topuklularıma göz diktim. Kim çıkartmıştı?
Odaya iyice baktığımda burasının benim eski odam olduğunu gördüm. Mardin'e mi gelmiştim? Neden beni evime kaçırdılar? Kafamda birçok soru vardı. Ama tek bir yanıt yoktu.
Salona doğru yürürken duvardan destek alıyordum. Başım çok kötü ağrıyordu. İçimde kötü bir his vardı.
"Kararımı değiştirmeyeceğim!" diye kalın bir erkek sesi duyduğumda kafam daha çok karıştı. Bu sesin sahibini tanımıyordum. Ne kararı?
Salona girdiğimde bütün gözler bana dönmüştü. Bir sürü tanımadığım adam ve ailem vardı. Murat, Esin, Oğuz da buradaydı.
Herkesin yüzü sirke satıyordu. Ben geldiğimde neden sesler kesilmişti? "Ne oluyor burada? Siz kimsiniz ve ne kararı?" diye sorular yönelttiğimde Murat yanıma yaklaştı.
Murat'ın arkasındaki genç adam elini yumruk yapmıştı. Sinirli gibiydi.
Murat ile ayrılıp aileme döndüm. "Birisi bana ne olduğunu anlatabilir mi?" diye sorup kaşlarımı çattım. Meraktan ölebilirdim.
Anneme daha dikkatli baktığımda gözlerinin kan çanağı olduğunu gördüm. Neden ağlamıştı? Ablam Nur'da ağlamıştı. Burhan abim pişman ve üzgün görünüyordu. Diğer abim Berktan ise sinirliydi.
Bu sefer Esin'e döndüm. Aynı şekilde Esin'de ağlamıştı ve sessizce ağlamaya devam ediyordu. Oğuz ise teselli etmeye çalışıyor gibiydi. En son Murat'a baktım sinirliydi.
"Anlatsanıza!" diye bu sefer bağırdım. Yanıma Nur ablam gelip kolumdan tuttu ve salondan çıkarttı.
Eski odama geri dönerken arkamızdan kapıyı kapattı. "Abla? Neden ağladınız? İçerideki adamlar kim?" diye sordum. Telaşlanmıştım. "Belinay, lütfen otur şöyle." deyip yatağı gösterdi. Dediğini yapıp oturdum. Ablam da yanıma gelip oturdu.
"Kardeşim, nereden başlasam bilemiyorum ki." deyip gözlerini sildi. Dört kardeştik ve en büyüğümüz Nur ablamdı. Emeği çoktu bende.
"Burhan, çok kötü bir şey yaptı. O içeride gördüğün adamların ailesinden bir kızı kaçırdı. Ölümü göze aldı. Ancak hiçbirimiz ölümü istemiyoruz. O yüzden berdel olmasına karar verdik. O aileden bekar bir ağa bizim aileden bekar bir kızı seçecekti. Seçti de. Belinay... Zaten çok seçenek yoktu ablacım. Kuzenlerimizden 3 kişi ve sen vardın. Sen İstanbul'da olduğun için fotoğrafını gösterdik. Öyle seçti. Sonra seni getirmeleri için adamlarını gönderdi. Ablacım, ç..çok üzgünüm." ablamın dedikleri karşısında kafamda şimşekler çakmıştı.
