Yarı'm #wattys2016

"Helin Karalar" Hakkında;

Rahatsız olduğum bir durumla ilgili birkaç bir şey yazmak istiyorum.
(Bu arada çoook özür dilerim yeni bölüm sanıp gözlerinden kalpler çıkan emojiye döndünüz çoğunuz büyük ihtimal, kızmakta haklısınız.)
Kitabı okumaya yeni başlayanlardan bu ara çok sık aldığım bir eleştiri var -ki eleştirilere kapalı değilim ama hakaret boyutuna geçilince içimdeki cazgır laz kızını serbest bırakıyorum-,
"Helin Karalar çok marka düşkünü."
"Böyle şımarık bir hikaye olamaz."
"Bu kızın mutlu olmasını istemiyorum."
"Ne kadar özentisin." Bu favorim :)
"Çok salaksın." Bu hafif hakaret içeriklilerden..
Herneyse, yukarıda saydıklarım gibi bir sürü yorum geliyor, özel mesaj geliyor. Hakaret içerenleri siliyor, eleştiri düzeyindekilere elimden geldiğince açıklama yapmaya çalışıyorum.
Olay şu ki, hikayenin başında anlatmak istediğim kızı ancak o markalarla anlatabilirdim hanımlar. Şımarık,zengin,burnu havada, dışarıdan mükemmel gözüken bir kızın/insanın hayatının ne kadar zor olabileceğini, ne kadar kırılgan olabileceğini ve ne kadar çaresiz olabileceğini anlatmak istedim.
Kaldı ki, kitabın tanıtımında açıkça belirttim,
"Bu hikayede sevdiği adamla büyüyen bir kız çocuğu var."
Helin'in baştaki haliyle şuan iki çocuk annesi Helin'in hali tabiki bir değil. Amacım da zaten bu farkı hissettirmek benim..
Velhasılkelam, eleştiriye her zaman açığım, hep söylüyorum. Seve seve dinliyor, kendimi,kalemimi düzeltmeye çalışıyorum. Amma ve lâkin, iş hakaret seviyesine çıktığı vakit susacak türden pasif bir tip değilim.
Asude Karalar damarım kabardı yine bak! :)
Şaka bir yana, profesyonel bir yazar değilim. İlk yazdığım hikaye bu benim. Eleştirilmek için yazıyorum, hakaret işitmek için değil.
gulusunusevsinler'i salak ve özenti bulanlar, hala gizliden gizliye Yarım'ı okuyorlar hanımlar..
Hakaretlerini sıralayanlara soruyorum o zaman,
Özenti ve salak bulduğunuz bir insanın yazdığı 70 küsür bölümlük kitabı okuyacak kadar boş vakti nereden buluyorsunuz?