Konitopoluos serisi 1 Kacak Gelin

Bolum 12

12.Bölüm

Kumsalda otururken uzaklaşan helikopteri izliyordum. Hava kararmaya başladığı için bir müddet sonra havada zar zor seçilmeye başladı. Yanımdaki hareketliliği fark ettiğimde kalp atışlarımdan onun geldiğini biliyordum. Dizlerime kollarımla sarıp kendime çektim ve başımı dizlerimin üzerinde koyup ona doğru çevirdim. Hava kararmaya başladıkça saçları daha da siyahlaşıyordu. Bana bakıp gülümsedi ve son ışıklarla yanağındaki gamzesini gördüm. Artık yakışıklılığının oldukça farkındaydım. Burnuma gelen kokusunda huzur buluyordum. Elindeki birayı bana uzattı. Gülümseyerek aldım ama bakışlarımı ondan çevirmedim. Güçlü elini uzattı ve bir çocukmuşum gibi saçlarımı okşadı ve bende zevkle gözlerimi yumdum.

"İyi misin Kızıl!"Yavaşça gözlerimi açmadan başımı salladım.

Konuşabileceğimi zannetmiyordum, daha doğrusu sesimin çıkabileceğini. Onun yanındayken karmaşık duygular içindeydim, şefkat, asabiyet, nefret, tutku, arzu, huzur... Ellerini saçımdan çekmesi ile birlikte bakışlarımı denize yönelttim ve biramdan bir yudum aldım.

"Ne düşünüyorsun?"Ona bakmaya bile cesaret edemedim.

"Seni."demek istiyordum ama şu an bu kadar dürüstlük bana doğru gelmedi.

"Nikahı."dedim.Derin bir nefes verdi. "Biraz acele oldu ama.."

Başımı salladım gülümseyerek. Antonio,gerçekten aramızda bir sorun olmasından korkup erken gelmişti. Arkasından gerekli evraklarla birlikte resmi bir memur gelmiş ve 5 dakika içinde ben daha ne olduğunu anlamadan evlenmiştik.

Damon dudaklarıma küçük bir öpücük kondurduğunda gerçeği fark etmiştim. Artık evli bir kadındım.

"Çocukken hep hayal kurardım. İzlediğim filmlerdeki gibi, büyük geniş kiliseden kabarık gelinliğimle girer ve beni bu hayattan kurtaracak olan hayatımın erkeğine bakar ..." Gülerek ona döndüm. "Eteklerimi toplayıp ona koşardım." Gülümsemesi genişledi.
"Daha sakin adımlarla ilerlemen gerekmiyor mu?" Başımı eğip ona baktım.

"Damon, kurtarıcıma o kadar âşıktım ki, yürüyerek vakit geçiremezdim.
Ayrıca bunu hayal ettiğimde henüz 12 yaşındaydım." Gülümsemesi genişledi ve ardından kaşları çatıldı.
"Valeria,benimle evlenmenin sen de büyük bir hayal kırıklığı yaşatacağını bildiğim için ... Basite indirgemek istedim."
Uzanıp elini tuttum ve kendimi yine güvende hissettim.
"Damon...seninle evlenmek bir hayal kırıklığı değil.Yalnızca.. bu şekilde evlenmek.. Bir neden yada mecburiyet için evlenmek... Bu istediğim şey değil.. Aşk istiyorum...Mutlu bir yuva ve birine ait olma hissinin vereceği güveni istiyorum...Ayrıca senin hayallerini süslemediğimin de farkındayım."
Biramı bıraktım ve başımı dizlerimin üzerine gömdüm. Bu yalandı.. Bu evlilik yalandı...Peki neden gerçek olmasını hayal ediyordum. Gerçekten onun karısı olmak nasıl bir duygu olurdu acaba? Aşık olduğu kadın olmak.. Baş başa vakit geçirmek...Bunun için burası oldukta romantik bir ortamdı.. Baş başa... Lanet olsun...Herkes gitmişti ve biz ilk evlilik gecemizde baş başaydık.. Birden telaş tüm vücudumu sardı.Hızla başımı kaldırdım ve ona bakmadan ayaklandım.
"Sanırım artık yatsam iyi olacak." dedim fısıltıyla.
Benimle birlikte ayaklandı.
"Tamam, bende yatsam fena olmaz. Yarın yorucu bir gün olacak." Şaşkınlıkla ona bakakaldım.
"Sen nerede yatacaksın?" Gülümseyerek omuz silkti.
"Tabi ki yatağımda.." Hızla eve doğru yürümeye başladı ve ben bir anlık panikle koşarak önüne geçip onu durdurdum.
"Saçmalama Damon, orada ben yatıyorum." Kaşlarını kaldırdı. "Yani?" Bir an afalladım.
"Sen salonda koltukta yat."
"Hayatta olmaz." Tekrar yürümeye başladı. Yine önüne geçtim ve onu durdurdum.
"Damon, seninle aynı yatakta yatacağımı sanıyorsan..." Güçlü parmakları ile dudağımı bastırdı. "Karıcığım,seninle sevişmek gibi bir derdim yok, inan bana.Zaten bunun için fazlası ile istekli kadınlar tanıyorum..Merak etme güvendesin.." Yanımdan hızla geçti ve içeri girdi. Orada öylece kalakaldım.
"Fazlası ile istekli kadınlar tanıyorum." aklımda dolanan tek cümle buydu. Beni bıraktığı o üç gün içinde de o kadınlara gitmiş olmalıydı. Başka bir kadını öptüğü o dudakları ile beni nasıl öpebilimiştii. Bana dokunmadığı süre içinde neden umursuyordum ki. Ama sinirliydim. Hızla yatak odasına yöneldim.İçeri girdiğimde kıyafetleri bir öbek halinde kenarda duruyordu ve duştan ses geliyordu. Kıyafetim olmadığı ve burası sıcak olduğu için geceleri iç çamaşırlarımla yatıyordum. Ama şimdi.. Hemen gar dolaba gittim ve onun gömleğini alıp,o çıkmadan çamaşırlarımın üzerine giydim. Arkadan gelen sesle kalp atışlarım hızlandı. Yavaşça ona döndüm. İri olduğu için gömleği bana büyük gelmişti ve dizlerimin bir karış üzerinde bitiyordu. Belinde havlu ile onu gördüğümde ilk şoku yaşadım.
Fiziği o kadar kusursuzdu ki .Geniş kaslı pürüzsüz göğsünden su damlacıkları süzülüyordu. Yutkundum. Yüzüne odaklanmaya çalıştım ve kısık bakışlarla beni süzdüğünü gördüm. Kendimi kontrol ederek konuştum.
"Damon, sen aşağıda yatıyorsun." Gülümsedi ve lanet olası gamze yine ortaya çıktı.
"Senin takıntıların yüzünden,koltukta yatıp belimi ağrıtamayacağım kızıl.!" Derin bir nefes verdim.
"Pekâlâ, o zaman ben yatarım."Tam adım atmıştım ki, beni kolumdan tutup durdurdu.
"Saçmalama Valeria, bu yatak yeterince büyük. Ayrıca benden korkmuyorsun değil mi?" Korkum ondan değildi, kendimden korkuyordum. Bana yaklaşırsa karşı koyamamaktan korkuyordum.
"Elbette senden korkmuyorum." Burnumu havaya kaldırdım. "Ben kimseden korkmam!" dedim hırsla.
Yavaşça kolumu bıraktı.
"Güzel, o zaman sorun yok!"Daha fazla diretmenin anlamı yoktu.Koşar adımlarla yatağa girdim ve örtüyü çektim.
Bana bir an için baktı ve gülümsedi. Ardından eli belindeki havluya gidince ne yapacağını anladım ve panikle gözlerimi yumdum.
Bir kaç dakika sonra yatağın oyması ile örtünün altına girdiğini anladım. Gözlerim yumulu ellerim sıkıca örtüyü kavramış ve çeneme kadar çekili panik haldeydim.
"Altına umarım bir şey giymişsindir Damon." dedim.
Kulağımda sesi ve nefesini hissettim. "Ben her zaman çıplak yatarım kızıl." dedi buğulu bir sesle. Yutkundum ve damarlarımda akan kanın hareketini hissettim. "Damon, iğrençsin."dedim şeklimi bozmadan. O kadar korkuyordum ki. Nedenini bilmiyorum ama gergindim. Parmaklarını dudaklarımın kenarında hissettiğimde neredeyse çığlık atacaktım.
"Fazla gerginsin kızıl." Onun hareketlenmesi ile gözlerimi açtım. Tam üzerimde ellerinden güç alarak duruyordu. Bir an ona baktım. Eğilip beni öpse karşı koyamayacaktım biliyordum. Tuttuğum soluğumu saldım ve adını fısıldadım. "Damon!" Gülümseyerek bana doğru eğildi. Ağırlığını hissederken vücudumda panik duygusu hızlandı. O beni öpmeden önce yapabileceğim tek şeyi yaptım. Omuzlarını sıkıca tutup, tüm gücümle ona kafa attım ve aynı hızla yataktan düşüşünü seyrettim. Üzgünüm ama bekaretimi bana âşık olmayan bir adama vermeye niyetim yoktu...

Çığlığı odada yankılandı. "Valeriaaaaaaaaaaaaa." işte şimdi bittin kızım dedim kendi kendime....