Karanlık

Siyahın Bütün Tonları

medya:karanlığın siyah bebeği vote vermeden geçmeyin emeğe saygılı olun lütfen 

İnsanı büyütür..herkesin önünüze hazır ol da beklemesini sağlar. Karşınızdakinin bacaklarının titremesini sağlar..Sizden ödleri kopar ve ürkerler...kimseye muhtaç olmazsınız aksine onlar size muhtaç olurlar..silahınız'ın namlusunun karşısına geçenin vay haline..herkes sizden korkar..sizden habersiz hiç bir şey olamaz...

İşte tüm bu harika şeylerin başı güçlü olmayla geçiyor..güçlüysen ezilmez'sin,kırılmaz'sın,üzülmes'sin,kaybedeceğin bir şeyin olmaz..sadece kalan son insanlığında uçup gider..içinde geriye insanlıktan geriye hiç bir şey kalmaz..acımazsın,merhamet, etmessin,ve duyguların değil mantığınla hareket edersin..

şu anda bir toplantım var..ama iş adamlarıyla değil..zebanilerle,bu adamlar başları ne derse onu yapan adamlardır..ve sözleri her yerde geçer..bilmeyecekleri,öğrenemeyecekleri hiç bir şey yok..deri cekketimi üstüme giydim.ve kapıya ayağımla açarak içeri girdim..

hepsi şaşkınlıkla bana bakıyordu..ahh doğru ben davet edilmedim ki..gittim ve koltuğun birine oturdum.ayağımı önümdeki sandalyenin üstüne uzattım.tehlike mafyaların yanında ayağını uzatmaktı belkide ama onlar benden korksun ben tek başıma koca bir mafyayım..yanımda çağanı gördüklerinde şaşırdılar ama benimle olduklarını anlayınca hepsi pıstı..

"karanlık hanım bakın baran bey sizden bunun intikamını alır sizi yaşatma-"derken alnına yapıştırdığım kağıtla lafını böldüm..

"bakın patronunuza bakın sizce bu aciz adam mı benden intikam alacak onu öldürmem saniyelerimi almaz..bakın siahımı doğrultmamda asla çekinmem..bir tanesi ayağa kalkıp.

"kadından mafya babası olmaz"der demez kafasına bir kurşun sıktım bu yaptığıma poyrazda şaşırmıştı.ama bu adam baranı benden önce öldürmeye çalışan adamdı..ki başaramamıştı.

"başka istemeyen var mı?"

hepsi kafalarını bir sağa bir sola hızlıca salladı..

"şimdi istanbulun patronu kim?"dedim birde onların ağızlarından duymak istedim.

"s-sensin"

"aynen öyle" 

ayağımı uzattığım yerden kaldırdım ve gülümseyerek odadan çıktım..

asansöre bindim..en alt kata indiğimde düşündüğüm gibi araba galerisi vardı..çağana aralarından birini verdim..ve siyah bebeği kendime aldım..yola çıktığımda aklıma bir an poyraz geldi..acaba şu anda ne yapıyordu..hemen arabayı poyrazların evinin önüne çektim.arabadan indim..poyrazların katından bebek ağlama sesi geliyordu..

hemen asansöre binip poyrazın 2.kata çıktım.ve poyrazın kapısını çaldım..poyraz kapıyı açmaya gelirken..

"off sus lütfen ya ağlamaktan harap oldun dur gelme peşimden düşüceksin"demesine kalmadan içerden daha fazla ğlama sesi yükseldi..ve 2 dakika sonra poyraz kapıyı açtı..beni görünce bir an sevindi.yoksa hatırlıyor mu?..

"seni allah yolladı buraya çocuk bakmayı biliyor musun bakmazsan eğer yandaki elena ya söyleyeceğim"dedi o kim lan ağzına sıçarım o kızın ben.hüç düşünmeden cevap verdim..

"tabi biliyorum ben çocukları severim yaa"nefret ederim dokunamam bile aslında..

"yani hiç bebek bakan birine benzemiyorsun ama neyse içeri gel de anlatayım."

"şey kız arkadaşın kızmasın"o kim ki  bana kızacak ..

"evde yok dövüş için yurt dışına gitti"