I WANT TO DIE!!!

CHAPTER 6: A BROKEN HEART

Hindi ko parin makalimutan yung nangyari kahapon. Paang imposible para sa akin na kayapin ako ng isang teacher? Kung sa bagay, hindi ako humuhingi ng tulong o magkwento man lang sa teachers ko. Hindi ako sanay sa ganun. Tulala ako nan makarating sa bahay, malalim ang iniisip. Iba talaga kasi eh, iba talaga. Hanggang makarating na ako sa school ay malalim pa rin ang iniisip ko hanggang makarating na ako sa room. Pagkaupo ko ay kinuha ko yung mga notes ko then narinig ko yung mga classmate ko na nag uusap at ang pinag uusapan nila ay si sir dizon.

Na-curious ako kung anong meron kaya tinanong ko yung si erika, isa sa mga classmate ko.

"Anung meron kay sir dizon?"

"Hindi mo ba alam yung balita? May relasyon sya sa isang student dito sa school. Hindi ko lang alam kung high or second high class student? Alam mo namang bawal ang student-teacher relationship di ba?"

"Oo, alam ko."

"At dahil sa issue na yun ay mukhang mapapaalis si sir dizon dito sa school. Kawawa naman si sir"

Nang marinig ko yun mula kay erika ay bigla akong tumayo at kumaripas ng takbo papunta sa principal's office para kausapin si mam Jasmine torres.

Pero saktong pagbukas ko ng pinto ay nakita ko si sir dizon at kausap si mam jasmine.

"Hindi na pala kita kailangang tawagin, have a seat"

Hingal pa ako nun pero agad akong umupo then nagsalita si mam.

"Alam kong narinig nyo na ang usap usapan dito? At alam ko na kung sino ang tinutukoy na estudyante na sinasabi nila. Walang ba kundi si ms. Conan matthew"

"Ako po?? Paanong ako po? Wala po kaming relasyon ni sir dizon mam. Sadyang mabait lang po sya sa akin"

"Peroiba ang iniisip ng iba? Kaya para sa ikabubuti ng lahat. Napagdesisyunan ni mr. Thor dizon na mag resign na lang para hindi na lumala ang sitwasyon."

"Wag po! Wala naman po syang kasalanan at tsaka paano po naisip ng kung sino man nakakita sa amin na may relasyon kami?"

"May nakakita sa inyo na isang estudyante at may picture sya na ipinakita sa akin".

Tapos ay ibinigay ni mam yung picture sa akin at nung tignan ko yung picture ay naalala ko ang araw na iyon.

( linggo, september 26, 1978)

Nandito ako sa isang bookstore at bumibili ng mga gamit ko at ni unice. May project agad kami na kailangang gawin at rush pa. Ito naman kasing teacher namin, nakalimutan daw nyang ipasabi sa president namin. Hay naku, hayaan ko na nga lang, wala naman akong magagawa eh kundi gawin. Yung project lang naman ay yung gagawa kami ng isang scrapbook then ilalagay namin yung mga pictures namin then may story dapat yun. Naku, dami kong pictures nun hehe. Tungkol lang naman sa buhay namin yung ilalagay namjn dun, kamk ang bida haha.

So, nandito ako, bibilhin yung mga need ko. Medyo matagal ako sa paghahanap nun kasi daming kailangan bilhin na pang design. Pero dahil na rin sa matagal ako bago nakapili ay hindi ko namalayan ang oras at nagulat na lang ako ng tumingin ako sa relo ko, 7:30 pm na!!!hindi pa ako nakakauwi kaya pagkakuha nung last item na hinahanap ko ay karipas ng takbo sa cashier kaya lang naabutan ng mahabang pila. Nasa dulo pa naman ako ng pila, baka mga 9 pm na ako makauwi, anu ba yan.

Sa haba haba man ng pila, sa wakas ay nasa harapan ko na ung cashier then karipas ng takbo nang makuha ko na yung mga binamili ko.

Pero nang papalabas na ako ay naalala ko ung sukli ko at nung babalik na ako ay may guy na nakaharang sa daan ko.

"Oh, sukli mo, nakalimutan mo pa".

"Ah!salamat po.......... sir dizon???"

"Anong ginagawa nyo po dito?"

"Bumili ako ng mga gamit ko para sa school"

"Huh??? Ganun po ba?"

"Oo at tsaka bumili din ng mga prizes para sa mga estudyante ko".

"Uuwi ka na ba? Sumabay ka na sa akin".

"Ok lang po, mag taxi na lang ako".

"Oh sige, sabay na lang tayo lumabas ng mall".

Then sabay nga kaming lumabas ng mall pero nakita namin na malakas ang ulan. Paano kaya ako makakauwi nito, mahaba ang pila sa taxi. Paano na?

"Malakas ang ulan tapos mahihirapan ka pang makasakay ng taxi. Sumabay ka na lang sa akin, may dala akong kotse."

Wala na akon pagpipilian bang iba kundi ang sumabay sa kanya.

"Ok po, sasabay na po ako sa inyo"

Pagkatapos nun ay pumunta kami sa parking lot para kunin yung kotse. Maganda ang kotse ni sir but i forgot the brand of the car. But anyway, sumakay kami sa kotse then tahimik lang kami. Naiilang ako sa kanya, ewan ko ba? Nang makalabas na kami sa parking lot ay naabutan kami ng mahabang traffic.

Naabutan kami ng traffic pero tahimik si conan , nahihiya ata sa akin. Tapos tinignan ko sya at napangiti na lang ako kasi tulog sya. Pagod na ata sya kakabili dun sa bookstore. Sa totoo lang ay napaganda nya kahit tulog sya, maamo ang mukha nya. Dahil sa matagal bago umusad ang byahe ay naisipan kong buksan yung radyo sa kotse, naghanap ng magandang kanta hanggang sa magustuhan ko yung kantang "Ibig kong ibigin ka by vic villafuerte. Sa totoo lang, ito yung bagay na kanta na bagay sa sitwasyon naming dalawa. Mahal ko sya, mahal na mahal talaga. Sana masabi ko sayo sa tamang pahann at pagkakataon.

"Mahal kita conan matthew. Sana palagi kang nasa tabi ko parati".

(Sa principal's office)

"Mam,,,,,, wag nyo na po syang paalis si sir dito. Iiwas na lang po ako para matapos na po ito".

Tapos tumayo si sir at hinila ako palabas ng office at pumunta kami sa gymnasium.

"Conan. Lahat ng ito ay hindi sadya o nagkataon lang. Lahat ng ito at kagagawan ko. Nakiusap ang ate pearl mo na bantayan kita kapag wala sila sa piling mo. Kaya nung namatay sa, jindi ako nagdalawang isip na gawin yun dahil mahal ko ang ate mo, elementary pa lang kami kaya masakit sa akin na nawala sya. Hindi ko matanggap yun. Kahit na binabantayan kita ay nakikita ko pa rin sya sayo pero sa paglips ng panahon......"

"Tama naman po na tinupad nyo yung pangako nyo sa ate ko. Salamat po sa pagbabantay sa akin, hindi ko po yun makakalimutan pero sa tingin ko, hindi na dapat po tayong magkita o magkausap pa. Kung sakaling magkita po tayo, iisipin ko na lang na wala lang kayo. Salamat po sa lahat talaga" sinasabi ko habang umiiyak na ako.

Ang sakit pala..... ang sakit. Parang nadudurog ang puso ko. May nararamdaman na ako para sa kanya..... mahal ko na nga sya kahit na malayo ang agwat namin at isa pa syang teacher. Ang una kong pag ibig ay sya rin palang una kong pagkabigo. Siguro, kailangan kong matuto mula sa araw na ito, na ang pag ibig ay masaya ngunit masakit.

Nasaktan ko sya. Kung alam mo lang kung gaano kita kamahal. Alam kong darating din ang panahon para sa atin at handa akon maghintay.

Pagkatapos Nun ay tumakbo akong umiiyak papalabas ng gymnasium at nakasalubong ko si kentarou at niyakap na lang ako pagkatapos.

Simula noon ay hindi na kami nagkikita o nagpapansinan pa ni sir dizon.