I WANT TO DIE!!!

CHAPTER 8: KEN'S CONFESSION

Kahit tapos na yung senior ball namin ay hindi ko pa rin makalimutan yung unforgettable moment namin ni sir. Parang hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nangyari. Basta, masaya ako dahil mahal din nya ako. Akala ko ay ako lang itong nagmamahal sa kanya pero nagkamali ako. Pero may napansin lang ako after ng party? Naging tahimik si ken hanggang ngayon, he just ignore my telephone calls. Hindi ko alam kung ano ba ang nagawa kong kasalanan sa kanya?

But i need to talk to him personally.

(Ken's house)

Done practice basketball with my friends. Nakakapagod ang laro but whatever i do i just cannot forget that day. The day that he confess his love for the girl i loved the most more that he loves her. Bakit sya pa ang karibal ko sa puso nya? Kahit sino na lang, basta! Wag lang sya. Pero dahil din dun ay hindi ko kinakausap si conan for 1 week na. Malapit na nga ang graduation namin tapos ganito pa ako sa kanya? Hindi ko matanggap na naunahan nya ako, ako sana ang magtatapat ng feelings ko para sa kanya pero eto sya, inunahan ako.

But! Ayoko nang isipin yun. I just want to relax and sleep in my room.

"Hi po. Nandyan po ba si ken? Gusto ko po sana yang makausap?"

"Mam conan. Naku? Nagpapahinga po si sir ken sa kwarto nya."

"Antayin ko na lang syang magising pero wag mong sabihin na nandito ako huh"

"Ok po mam."

Then pumasok na ako sa bahay at sa kusina na lang pumunta para hindi nya ako makita at mapansin. Matagal djn akong nag antay sa kanya, 1 or 2 hours na akong nandun at inabot na ako dun ng gabi kakaantay sa kanya. Grabe naman sya matulog? Parang puyat na puyat. Tapos tinanong ako kung nagugutom na ako, dito na lang daw ako kumain kasabay nila at ni ken. Sa bagay, hindi na makakatakas si ken kung magkasabay kaming kumain ngayong hapunan.

Ilang minuto lang pagkatapos maghain ng mga maids ay bumaba na si ken at napaatras pa sya kasi nakita nya ako na tumutulong sa mga maids.

"Kumain ka na ken, wag kang tumanggi dahil nandito ako"

"Hindi ako tumatanggi sa pagkain" suplado nyang sabi sa akin.

Halata sa kanya na may tampo sya sa akin pero wala akong maisip. Kainis sya! Hindi na lang kasi sabihin sa akin para hindi ako nag iisip ng sobra.

Tapos ay sabay sabay kaming kumain kasama ang maids at drivers nya. Tahimik kaming kumakain.....hindi ako sanay na sobrang tahimik pero ayoko namang magsalita..........ewan.

Natapos ang hapunan na wala pa ring kibo sa aming dalawa. Pinahihirapan nya talag ako. Then i take a chance sana na makausap sya but he walk away and go outside the house.

"Saan po sya pupunta?"

"Maglalakad lakad lang po si sir. Ngayon lang sya naging ganyaneh. Hindi naman sya lumalabas ng ganitong oras. Malalim ang iniisip nya nung pang isang araw."

Then nagpaalam ako sa maid at sinabi na susundan sya. Tumakbo ako para maabutan sya kahit kakakain ko lang. Hindi pa naman sya nakakalayo then titig na itig ako sa kanya. Bakit? Malungkot ang kaibigan ko....... ito na ang chance ko, kakausapin ko na sya.

Unti unti akong lumapit sa kanya at kinausap sya.

"Bakit hindi mo ako pinapansin ken? May problema ba?"

Hindi sya umiimik sa akin.

"Mag iingay ako kapag hindi ka nagsalita dyan ken. 1...... 2........"

Tapos tinakpan nya ang bibig ko. Huli ka!! Hindi ka makakatiis eh hehe.

"Wag kang mag ingay. Sabihin nila may batang nawawala dito."

"Ano!!! Ikaw!!! Ok, ayokong mainis ken"

"Dahil kay sir thor. Sya ang dahilan ng lahat"

"Huh??? Bakit sya ang dahilan kung bakit hindi mo ako pinapansin?"

"Gusto ka nya at alam kong gusto mo rin sya. Aminin mo! Totoo di ba" sinasabi nya sa akin habang nakatingin sa akin. Natahimik ako dahil dun.

"Pero alam kong magbabago ang isip mo pagdating ng araw."

Tapos huminto sya sa paglalakad at napahinto rin ako dahil huminto sya. Kinuha nya ang kamay ko at nagsalita sya.

"Kaibigab pa rin tayo pero makikipag kompetensya ako sa kanya, sa puso mo. Kahit na alam mong may feelings ako sa iyo, wag kang magbabago sa akin. Ok?"

Seryoso sya habang sinasabi ito sa akin. Mahirap pero hindi ko ito matatakasan. Si ken, iba na sya sa ken na kilala ko noon.

"Sige, promise. Im still your bestfriend. Tama na yan, umuwi na tayo. Hinahanap na tayo dun eh"

Tapos ay sabay kamng bumalik ng bahay at hinatid din nya ako sa bahay nila Unice.

Alam kong ito pa lang ang simula ng bagong chapter sa buhay ko pero kakayanin ko. College life!!! Here i come!!!