Friends. Or more? » l.t

Goed Nadenken

POV Lynn

"Hey ." Zegt een stem. Louis loopt naar binnen. "Hey." Zeg ik zacht. "Sorry ...." Zegt Louis. En loopt naar me toe. "Hoezo ?" Zeg ik. "Het is allemaal mijn schuld .... Je was bijna dood." Zegt hij en er rollen tranen over zijn wangen. "Lou please don't cry ...." Zeg ik. "Lou ? Louis ?" Vraag ik als hij niet antwoord. "Ja ?" Vraagt hij zacht. "Alsjeblieft denk niet dat het jou schuld is !" Zeg ik. "Het is het wel ik heb je verdomme bijna gekilt ! Wat voor een vriend ben ik ..?" Zegt hij zacht en er rollen weer een paar tranen over zijn wang. Ik trek hem in een knuffel en zo blijven we een tijdje zitten.

POV Louis

Ik vindt het fijn dat ze me gerust wilt stellen. Maar het is nog steeds MIJN schuld. Als ik haar nou niet ging kietelen was dit niet gebeurd. Ze heeft astma, dat ben ik echt helemaal vergeten. Dus ik ga voortaan beter nadenken voor ik iets doe. "Louis ?" Vraagt Lynn zachtjes. "Ja ?" Zeg ik. "Wil je alsjeblieft nooit meer jezelf de schuld geven ? En denk niet dat je een slechte vriend bent. Door jou kreeg ik een gelukkig leven. Met een allerbeste vriend. Jij." Zegt ze. Ik glimlach even als ik denk aan de keer dat ik haar hielp, toen iemand haar had pijn gedaan.

Flashback

"Lou help me alsjeblieft. Het doet pijn heel veel ...." Zegt Lynn. We zijn op het speelplaats. Lynn werd net in elkaar geslagen toen ik even weg was. Ze ligt nu kreunend op de grond. "Ik ga je helpen dat beloof ik." Zeg ik en ga op mijn knieën zitten. Ik trek haar tshirt een beetje omhoog om te kijken of het een grote wond is. "Rustig blijven ademen oke ? Alsjeblieft niet in paniek raken." Zeg ik rustig. Ze knikt. Ik kijk naar de blauwe plek op haar buik. Haar buik bloed ook een beetje. Ik doe mijn tshirt uit en bindt het om haar buik. Gelukkig is school uit. Ik til haar op en loop naar huis. "Ik blijf bij je dat beloof ik." Zeg ik. "Dankje Louis." Zegt ze zachtjes.

Einde flashback

"Louis blijf je bij me ?" Vraagt Lynn. Ik knik. "Dat had ik je toch beloofd in groep 8?" Zeg ik. Ze glimlacht. "Ja ik vind het echt super lief van je." Zegt ze. "Maar wacht. Hoef je niet naar concerten of whatever ?" Vraagt ze. "Nee ik mocht bij jou blijven." Zeg ik. "Maar dat is zolang." Zegt ze. "Je ligt hier pas 3 dagen." Zeg ik. "Oh en Eleanor dan ?" Vraagt ze. Mijn gezicht betrekt. "Louis wat is er gebeurt ?" Vraagt Lynn bezorgt. "Oh. Nee niks." Mompel ik. "Louis ik ken je langer dan vandaag dus de waarheid please ?" Vraagt ze. Ik zucht even. "Ik en Eleanor zijn uit elkaar." Mompel ik zacht. "Oh Louis." Is het enige wat ze kan zeggen en trekt me in een knuffel.

POV Lynn

Best wel snel minder dan een week verkering hebben en dan is het uit. "Louis ?" Vraag ik zacht als ik Louis in gedachten zie verzonken. "Euhm ja ?" Vraagt hij. "Moet ik meer dingen weten die ik nog niet weet ?" Vraag ik. "Nee hoezo ?" Vraagt Louis. "Wat is er allemaal gebeurt toen ik hier lag ?" Vraag ik. "Niks." Mompelt hij. "Louis ? Wat is er aan de hand ?" Vraag ik bezorgt. "Ik en Eleanor hadden hier ook ruzie voordat het uit ging." Zegt hij zuchtend. "Ze was jaloers ofzo dat ik dag in dag uit bij jou zat." Vertelt hij verder. "En ja ..... Toen vond ze dat .... Eh ...." Hij slikt even. "Dat jij tussen onze relatie zat." Zegt hij zacht. "Louis je verdient veel beter dan haar." Probeer ik Louis te troosten. "Dankje." Zegt hij zacht en glimlacht zwakjes. Ondertussen stromen er de hele tijd tranen over zijn wangen. Ik heb hem eigenlijk niet zo vaak zien huilen. Een van de keren was in groep 5 dat was gewoon verschrikkelijk om te zien.

Flashback

Ik loop naar school. Louis zei dat hij alleen wilde gaan. Onderweg zie ik jongens van een jaar of 16 tegen iets trappen en spugen. Ik loop erlangs omdat ik nieuwsgierig. Als ik er sta schrik ik als ik denk dat het iemand is die ik ken. "Louis." Fluister ik zacht. "LAAAT HEM MET RUST !!!!!!!" Schreeuw ik hard. "Kijk nou een dwergje. Wat komt die hier doen ?" Zegt een jongen met zwart haar. "Laat. Hem. Met. RUST !!!!!" Schreeuw ik. "Lynn niet doen." Fluistert Louis zachtjes. De jongens beginnen te lachen. Dit is het moment Lynn, doe wat je hebt geleerd op je karatelessen. Ik ren naar een jongen toe en schop tegen zijn ballen. Hij kreunt en valt op de grond. De andere jongens kijken mij dreigend aan en stormen op me af. Ik bal mijn vuisten en sla op de gezichten. Ze vallen neer en bloeden. Ik besteed er geen aandacht aan en ren op Louis af. "Louis ?" Vraag ik en voel mijn tranen achter mijn ogen prikken. Ik trek zijn tshirt uit en kijk of het erg is. "Oh Louis ...." Zeg ik. Denk na over wat ik moet doen. Ik besluit om een tshirt van een van die jongens te trekken. En veeg het bloed eraf. Als het eraf is zie ik een grote snee. "Louis ik breng je naar huis. Mama vindt het heus niet erg dat ik je help." Zeg ik.