Friends. Or more? » l.t

Leukemie is niet sterk genoeg

POV Niall

Ik kijk ongelovig naar de dokter. Zei hij echt dat Lynn het waarschijnlijk gaat overleven ? De dokter zet nog iets tegen Louis wat ik niet hoor. Ik ga er niet verderop in. De dokter loopt weg. Ik krijg nu pas door wat ik heb gehoord. Lynn gaat het gewoon fucking overleven. Blij spring ik in Louis' armen. Hij schrikt maar laat het toe. Als ik een blik naar Lynn werp zie ik iets vreemds. Zag ik dat goed ? Bewoog ze nou ? Ik laat Louis snel los en sprint naar Lynn. "Lynn .. Lynn hoor je me ?" Zeg ik en schud zachtjes haar arm. Ze kreunt zachtjes. "LYNN ?!" Schreeuw ik blij. Tranen van geluk voel ik in mijn ogen prikken, ik laat ze uit mijn ogen rollen en houd ze niet tegen. "LOUIS LOUIS LOUIS !!!!" Louis komt aan rennen. "Wat is er ?" Vraagt hij. "L-Lynn." De rest van de zin krijg ik niet door mijn keel. "Lynn wat Niall ?" Vraagt hij nu bang. "Z-ze bewo-og." Stamel ik. "Niall dat is niet grappig. Het is nu niet tijd voor grapjes." Zegt hij. "H-het is geen g-grap." Hij kijkt me ongelovig aan. "Meen je dit ?" Ik knik snel mijn hoofd. "Omg Lynn .. hoor je ons ? Geef ons een teken. Alsjeblieft." Louis en ik kijken hopend naar Lynn. Ik pak haar hand voorzichtig vast. "Knijp in mijn hand als je me hoort Lynn." Zegt Louis, terwijl ik geen woord door mijn keel krijg. Ik kijk naar onze handen. Niks. Louis kijkt verdrietig naar onder. Opeens horen we een diepe zucht van Lynn, met een zachte kreun erachter. "Omg Lynn. Je hoort ons. Doe je ogen open alsjeblieft. We missen je zo erg." Opeens barst Louis helemaal uit in tranen. Ik schrik en laat Lynn's hand los. Ik loop naar Louis toe en wrijf voorzichtig over zijn rug. "Het komt goed Lou. Ze is sterk." Zeg ik geruststellend. "J-ja weet ik maar ik ben z-zo trots." Ik geef hem een knuffel en laat hem uithuilen.

POV Louis

Niall is zo'n goede vriend. Ik doe zo vaak stom tegen hem, terwijl hij mij alleen maar probeert te helpen. "Niall." Hij trekt terug van de knuffel. "Ja ?" Vraagt hij. "Waarom help je mij eigenlijk altijd terwijl ik zo stom ben tegen jou ?" Hij grinnikt. "Louis je bent mijn beste vriend, wat er ook gebeurt ik ben en blijf je beste vriend. En die staan altijd voor elkaar klaar. Ik wil gewoon een betere band met je krijgen Louis." Zegt hij (Hihi de zin begon en eindigde met 'Louis' n.n Sorry moest er gewoon uit..) Ik zucht. "Sorry." Hij kijkt me raar aan. "Hoezo 'sorry' ?" Vraagt hij. "Ik moet gewoon aardiger tegen jouw doen. Ik weet eigenlijk niet waarom ik soms zo bot tegen je doe." Zeg ik zuchtend. "Het maakt niet uit bro. Ik ben er altijd voor je." Ik glimlach zwakjes. "Ahw." Hoor ik opeens. Ik kijk raar om me heen. "OMG LYNN JE BENT WAKKER !!" Schreeuwt Niall. Ik bedenkt me weer dat Lynn in coma lag en kijk richting het bed. Ik buig naar haar richting en geef een knuffel. "Je redt het Lynn. Je blijft leven." Fluister ik blij.

Niall is naar een dokter opzoek. "Omg Lynn, ik heb je zo gemist." Zeg ik. "Ik was de heletijd gewoon hier." Zegt ze schor. Ik grinnik. "En ik heb alles gehoord." Voegt ze er ook nog bij. "A-alles ?" Vraag ik. Ze knikt. Ik slik een beetje ongemakkelijk.

Flashback

"Hee Lynn." Zeg ik wanneer ik binnenkom. "Ik had echt een HELE drukke dag. Echt niet normaal. We gingen repeteren voor ons concert vanavond maar ik wilde niet meekomen. Uiteindelijk hebben Harry en Niall me meegesleept en moest ik toch gaan." Zeg ik zuchtend. "Maar dacht het niet dat ik vanavond naar dat concert ga. Ze weten niet hoe ik me voel. En Niall doet de laatste dagen zo klote tegen me. Hij doet zo overbezorgd en doet alsof ik een breekbaar stofje ben ofzo. Nee niet dus. Ik kan heus wel voor mezelf zorgen." Ik kijk naar haar gesloten ogen. "Eigenlijk moet ik niet klagen. Ik ben diegene die beroemd wilde zijn. Was ik maar nooit beroemd." Ik leg mijn ellebogen op mijn knieën en zet mijn hoofd op mijn handen.

Einde flashback

Ik voel me best wel schuldig. Ik heb altijd tegen haar geklaagd als er iets was. "Vond je het erg toen ik de hele tijd klaagde ?" Ik kijk ongemakkelijk naar de grond. "Tuurlijk niet." Het is best wel irritant dat ze niet veel kan zeggen, ik zie aan haar gezicht dat ze veel meer wilt zeggen dan 'tuurijk niet' maar niet kan. Ze zucht en laat zich achterover vallen op bed vallen. Ze kijkt me raar aan terwijl ik breed zit te grijnzen. "Wat grijns je ?" Vraagt ze.

Je mag binnenkort al naar huis.

Hiiii ! Hierna komt nog maar 1 hoofdstuk en dan is het boek uit 😱 Wilt iemand me helpen die al een boek op completet heeft staan ? Zeg het via privé :) Omg veel Nouis momentjes 😏

Lots of love Kim xo