Friends. Or more? » l.t

Ze Maakt Er Een Einde Aan ...

POV Harry

Waarom heb ik niet gewoon gezegd dat ik bij Lynn was ? Ik denk dat ik gewoon geen ruzie met hem wilde. Maar in plaats daarvan heb ik ruzie met Lynn. Fantastisch. Ik doe de deur van ons appartement open. "En waar was meneer Styles ?" Vraagt Louis. "Ik was bij Lynn." Zeg ik eerlijk. "Waarom zei je dat niet gewoon via de telefoon ?!" Vraagt Louis. "Ik wilde geen ruzie met je." Zeg ik. "Oh. Oke." Zegt hij. "Maar in plaats daarvan heb ik ruzie met Lynn." Mompel ik. "Wat ?! Heb jij OOK ruzie met Lynn !?" Schreeuwt hij half. Ik knik voorzichtig. "Fijn." Zegt hij sarcastisch.

POV Louis

"Ik wilde je net sturen om iets te zeggen." Mompel ik in mezelf. "Wat ?" Vraagt hij. "Nee niks." Mompel ik. "Maar uhm .... Lynn heeft me dus uit haar huis gestuurd omdat ik tegen jou loog." Zegt hij voorzichtig. "Waarom ?" Vraag ik. "Ze zei zoiets van: 'Je bent alleen vrienden met me omdat ik alleen ben of niet ?' Ik zei dus van niet maar ze geloofde me niet." Zegt hij zuchtend. "Dus ?" Vraag ik. "Dus ja .... Ze heeft me eruit gestuurd ?" Zegt hij. "Joh meen je dat ? Ik bedoelde waarom vertel je mij het hele verhaal ?" Vraag ik botter dan ik wilde. "Omdat ik dacht dat je me kon helpen." Zegt hij hopeloos. "IK HEB ZELF OOK RUZIE MET HAAR HOOR !!!!!! DUS REGEL JE EIGEN PROBLEEMTJES." Schreeuw ik tegen Harry. "Wat .... ? Waarom schreeuw je zo tegen me ?" Vraagt hij bang. "Sorry ik heb de laatste dagen last van stemmingswisselingen." Zeg ik. "Oh." Zegt Harry.

POV Lynn

Ik zit op de bank de wenen. Waarom kan ik nou nooit iets goede doen ? Niemand heeft mij nodig. Iedereen haat me. Iedereen haat me. Iedereen haat me. Mijn gevoel diep van binnen. Denk ik wel dat iemand om me geeft. Maar mijn hoofd wil het niet toegeven. Is het niet beter dat ik hier een einde aan maak ? Dat iedereen gelukkig is zonder Lynn Viester ? Dan heb ik het ideale idee in mijn hoofd.

Zelfmoord plegen.

Ik ga naar mijn kamer en schrijf drie brieven. Één voor Louis. Één voor Harry. En één voor de rest van de jongens. Dat waren en zijn het beste wat me is overkomen.

Ik ben klaar met de brieven schrijven. Snel ren ik naar het huis van de jongens en stop de brieven in de brievenbus. Ik zucht. Waarom moet het zo moeilijk zijn ? Er rolt een traan over mijn wang. Ik doe een hand op de deur. "Sorry jongens." Fluister ik. Ondertussen rollen er meer tranen over mijn wangen.

POV Harry

Ik hoor de brievenbus open en dicht gaan. Snel ren ik naar de brievenbus. "LOUIS ER IS POST VOOR JOU VAN LYNN EN VOOR DE REST OOK !!!!!!" Schreeuw ik terwijl ik met de brieven naar de jongens ren. Louis kijkt op. Ik geef de brief aan Louis en open mijn eigen brief.

'Lieve Harry,

Sorry dat ik je uit mijn huis gooide. Ik was gewoon depressief. Daarom deze brief. Ik denk dat het beter is als ik een einde ga maken aan mijn leven. Niemand meer pijn doen. Het spijt me dat ik leefde. Ik snap nu waarom iedereen zo tegen me deed op school. Iedereen zei: "Kijk die slet ! Ze is niks waard in het leven !". Het is waar. Ik ben niks waard. Het is best logisch dat mijn ouders mij het huis uit wilde. Ik hielp niemand. Ik was eigenwijs. Iedereen wees me af. Ik was lelijk, dik en ik snap eerlijk gezegd niet waarom Louis me leuk vond.

Zelf denk ik dat het allemaal een grap was. Hij hield niet van me. Hij ging alleen met me om omdat ik alleen was. Hij had medelijden. Ik snap best als jullie me gaan vergeten en niet naar mijn begrafenis komen. Zelf zou ik graag willen als ik dood was, dat jullie naar mijn begrafenis komen. Samen met de moeder van Louis. Ze was voor mij een moeder die ik nooit heb gehad. Samen met Louis mag ik misschien wel veel hebben meegemaakt. Maar ik ben niemand waard. Mijn laatste wens is dat jullie naar mijn begrafenis komen. Dat jullie nog aan me gaan denken. Hiermee sluit ik deze brief af.