Friends. Or more? » l.t

No More Chances

Dankje voor de snelle rea's ! Daarom post ik snel nog een hoofdstukje !!!!! Enjoy <3

~

POV Louis

Ik zit in de wachtkamer. Hopend op goed nieuws van Lynn. Ik voel tranen over mijn wangen rollen. "Vrienden of familie van mevrouw Viester ?" Vraagt de dokter. "Ja ik." Zeg ik zachtjes maar hard genoeg dat hij het kan horen. "Komt u maar mee." Zegt hij. Ik knik en loop met hem mee. "Lynn is wakker maar je moet rustig aan doen ze heeft een arm en been gebroken. Net als hard ribben." Zegt hij. Ik verstijf. Zij heeft dat allemaal gebroken. Door mij .... "Wilt u nu naar haar toe ?" Vraagt hij. Ik knik en we lopen samen de kamer in. Als ik binnen ben verstijf ik weer. Lynn zit helemaal in het gips. "Ze heeft ook nog verband om haar hoofd wat is dat ?" Vraag ik. "Ze heeft een kleine gat in haar hoofd. Sorry ik was dat vergeten te vertellen." Verontschuldigd hij zich. "Ik laat jullie nu alleen." Zegt hij en loopt weg. Ik loop naar Lynn toe. "Lynn ...." Zeg ik. "Het spijt me." Zeg ik. "Ik had je niet moeten zoenen. Sorry ik kon er niks aan doen. Ik wil gewoon dat jij en ik iets zijn. Maar ik ben jou niet waard. Je weet niet hoe dom ik ben geweest. Ik wil alleen zeggen dat het me spijt ...." Ratel ik in een keer door. Lynn zegt nog steeds niks. "Ik denk dat het beter is dat ik ga." Zeg ik en loop weg.

POV Lynn

Ik ben de hele tijd voor me aan het staren. Louis is net weggelopen. Ik wilde iets terug zeggen maar het lukte niet. Mijn keel doet ook nog pijn sinds dat ongeluk. Ik heb geen idee hoe. Ik geef het niet graag toe maar het is wel Louis' schuld. Want als hij mij niet gezoend had zou ik hem nooit weggeduwd hebben. En dan zou ik niet onder een auto zitten. Maar er is wel iets dat niet waar is. IK ben HEM niet waard en niet andersom.

Een week later

Ik zit thuis voor mijn computer. Ik mocht al weg omdat ik eigenlijk al gezond was. Ik hoor mijn telefoon afgaan.

"Met Lynn." Zeg ik.

"Hey Lynn." Zegt Louis. Ik heb hem al een week niet gesproken.

"Wil je misschien naar me toe komen ?" Vraagt Louis onzeker. Ik twijfel even maar knik toch. Dan realiseer ik me dat hij me niet ziet.

"Eh .... Ja." Zeg ik aarzelend.

"Oke zie je zo." Zegt hij en hangt op. Ik pak mijn rolstoel en ga naar buiten.

Bij Louis

Ik druk op de deurbel. De deur gaat open en ik zie een Louis met warrig haar en wallen onder zijn ogen. "Wat is er met jou gebeurd ?" Zeg ik. "Ik Eleanor zijn weer samen." Zegt Louis opeens. "Maar het was toch uit ?!" Schreeuw ik naar Louis. "Ja ... Maar ik heb altijd van haar gehouden." Zegt Louis. "En je zoende me omdat ?" Vraag ik boos. "Ehm ...." Het is stil. "Ja ik wacht nog steeds !"zeg ik boos. "Ik dacht dat we alles tegen elkaar zeiden. Zoals vroeger voor je relatie." Zeg ik zacht erachter. "Maar ik ...." Hij kijkt me aan. Ik schud mijn hoofd en loop weg. Ik ga Louis missen. De momenten die we hadden vroeger. "Lynn !!!! Kom terug alsjeblieft ik leg het uit." Roept hij. Ik draai me om. En kijk in zijn ogen. Het doet me pijn om hem zo gebroken te zien. "Ik .... Ik weet niet wat ik moet .... Help me alsjeblieft ...." Zegt Louis en er stromen tranen over zijn wangen. Ik voel weer medelijden. "Nee Louis je hebt genoeg kansen gehad." Zeg ik met moeite. Ik loop weg van hem. (Ik bedoel met lopen dus rollen maar dat klinkt raar.)

~

Klein hoofdstuk. Sorry maar special for @JannekeLove1Dx and @Bobbielover :Dx