☆ Peri Masalı ☆ ( •DÜZENLENİYOR• )

"PM" "Teprikler!"

"Karan!"

Alya gözlerine inanamadı. Zorlukla yutkundu. Yakışıklı kocası yüzü,gözü ile kalmamış baştan aşağı dağılmış durumdaydı. Şaşkınlığını üzerinden atıp elini kocasının beline koydu. Karan ' ın kolunu omzuna attı. Zira bunları yapmamış olsaydı genç adam yere boylu boyunca düşücekti.

" Karan!" Sesi ilkine göre göre fazla cılız çıkmıştı. Kormustu genç kadın. Mustekbel kocasını sabah sapan sağlam biraz sinirli göndermiş olsa da göndermişti. Şimdi ise her yerin kan içindeydi. Kim neden,niye ona bunu yapmıştı? Aklında ki soruları kocasına sormak istiyordu. Ama şimdi sırası değildi.

Alya yüzü, gözü dağılmış olan adamını zar zor koltuğa oturttu. Derin derin soluklar alırken kocasının yaralarına narin elleriyle titreyerek bakıyordu. "Karan sana ne oldu böyle? Kim yaptı? " Sesinde endişe gizliydi. Böyle bir durumla karşılaşacağı Aklının ucundan bile geçmedi.

Karan başını koltuğa yasladı, gözlerini kapadı. Başı çok kötü zonkluyordu. Bu da yetmezmiş gibi mustekbel karısının sorularını dinliyordu. " Alya bir sus Allah aşkına! "

" Nasıl susayım ya! Baksana şu haline!" Sustu bir an. Yaptığı, söylediklerine sessiz bir lanet okudu. Sevdiği adamın hali berbat durumdaydı onu söylediklerine bak. Banyoya gitti. Yaraları temizlerken kullanabileceği malzemeleri bulabilmek için çekmeceleri karıştırdı. Eline geçen küçük ecza çantasını alıp kocasının yanına salona geldi. Soğuk kanlı olmaya çalışıyordu. Fakat göz yaşları akmaya başlamıştı bile.

Koltuğa oturdu. Çantanın içini araştırırken kocasının bakışları üstündeydi. " Açık yarayı pamuk ve oksijen suyuyla temizlemeyi düşünüyorsun değil mi? Öyleyse ki aklının ucundan bile geçirme!"

"Telaştan ne yaptığımı biliyor muyum ben!' Karan,Alya nin hızla kalkıp gidişini izledi. Karısının Sesinin cılız, ağlamaklı çıkmasına anlam veremedi. Yine de üstüne titremesi mutlu etmişti.

Genç kız elinde küçük kap şu ve küçük bezlerle yanına geldi. Karan karısının bütün hareketlerini dikkatlice izliyordu. Yarayı nazikçe silmesini, acidigini düşünerek uflemesi,gözlerinden akan yaşı... onun ağlamasına dayanamiyordu. O ışıltı saçan gözler böyle solmamalı. Yara bandı yapistiracagi sırada kızın ince bilegini tuttu."Karan kolumu bırak yara bandını yapistirayim. "

" Sen ağlıyorsun! "

" Aglamiyorum gözüme biraz üzüntü kaçtı. Neyse konu bu değil. Bandı yapistirayim sonra konuşuruz!"

"Istemiyorum"

Dedi Karan sert bakışlarını bi anda gün yüzüne çıkarıp.. Bi anda değişmesi normal degildi belki Alya için ama Karan bi kaç saatir değişmişti.. Ya da değişmek zorunda kalmıştı..

"Çocukluk yapma Karan gel işte!"

Kafasını umursuzca yan tarafa çevirip istemediğini yineledi.. Belki dedi içinden bu ağrılar geçmesin ve onun içindeki acıları geçiştirsin ama olmuyordu işte yanındaki kadın sadece onun olmadıgı sadece onu sevmediğini sürece geçmiyordu hoş bugün gördüğü şeyler can acısıydı ya..

"Sana istemiyorum dedim uzatma!"

Karan in sert çıkan sesi kızın kaşlarını catmasini sebeb oldu. Gözleri hala yasliydi ve bu davranış yeni göz yaşlarınin gelmesine neden oluyordu. Umursamadı Alya. Şu an kendini bile düşünmüyordu. Ne olursa olsun sevdiği adamın iyi olmasını istiyordu.

" Sen istesen de istmesen de bu pasuman yapılacak Karan! Biraz rahat durda yapistirayim artık şunu."

Elini adamın sert mizacli yüzüne götürdü. Karan izin vermedi. Kızın elini hiç tereddüt etmeden ittirdi. "Rahat bırak beni! " Oturduğu üçlü koltuktan zorlanarak ayağı kalktı. Burda durmaya devam ederse şahit daha sert olabilir, işleri çıkmaza sokabilirdi. Bir adım aticak dahi hali yoktu. Hangi akla uyup kalmıştı ki ? Başı döndü sendeledi. Alay hızlı davranıp kocası yere düşmeden yakaladı.