☆ Peri Masalı ☆ ( •DÜZENLENİYOR• )

"PM" "Veda Busesi Part 2"

Aradan çok fazla bir zamanın geçmesinden dolayı hepinize özürlerimi iletirim.  Fakat sürekli bir mazeret bulmak yerine yaşadığım içsel çatışmayı anlat isterdim ama insan her zaman aklındakileri yazıya dökemiyor.  Paylaşmadığım her gece elime kagıdı kalemi alıp yazmak için uğraştım ama ne bir harf çıktı ağızımdan ne de bir kelime döküldü kağıda.
Nasib bugüne kısmetmiş belki de :)  Final öncesi son bölümün, son part iydi.  Tahmini ne kadar sürer final i yazmam bilmiyorum ama en yakın zaman da sizlerle olması dileğiyle.
Bu ara da bölüme yazacak bir yorumum ya da paylaşacak bir resim bulamadım, daha doğrusu bulmak gelmedi içimden ama sizin gelirse eğer bana yollamanızdan çok memnun ve mutlu olurdum :)

İyi OKUMALAR :)

54.Bölüm Part-2

"Sizi şu odaya alalım Karan bey. Üzerinizdekileri çıkarıp bu önlüğü giyin birazdan hemşiremiz gelip son tahlileri de yapacak sonra alacağız sizi "

Kısa bilgilendirmeyi yapıp tebessüm ederek uzaklaştı ordan doktor adayı. Karan eline tutuşturulan mavi hasta önlüğüne baktı bir süre. Normal de en çok sevdiği renkti aslında Mavi.  Saklasa da Mavi bir gözle hayata yeniden tutunmuştu o , şimdi de belki yine mavi bir önlükle elveda demesini bilmeliydi.

"Giyinmende yardım edeyim mi aslanım? "

"Yok artık"

Dedi karan bakışlarını abisine çevirirken. Hiç hoşlanmadığı o acır bakışları etrafında görmemek hoşuna gitmişti Karan'ın.

"Çıkın siz dışarı giyinirim ben "

Kutay, Buğra, Ecrin sırayla dışarı çıkarken Alya dönüp Karan a baktı.

"Ben  yardım edeyim mi?  Giyemezsin onu tek başına? "

""Kocamı giyinirken bir dikizliyim demiyorsun da, dur şuna bi sakat muamelesi yapayıp diyorsun;) "

"Aman iyi be tek giyin gidiyorum ben:)"

Karan ın gülerek konuşmasına tebessüm ederek karşılık verdi Alya. Dışarı çıkarken genç adamın sözüyle tekrar ona döndü.

"Yanlız bi giyinme enerjisi alsam hiç fena olmaz"

Eliyle dudağını gösterip karısına göz kırptı çapkınca. Güçlü olmaya çalışıyordu genç adam. Huzursuz, mutsuz görünmek istemiyordu. Kendi yeterince üzülürken başka kimseyi üzmek istemiyordu. Bunu çevresindekiler anlasa da ses çıkartmıyolardı. Çünkü onlarda kandırılmak istiyorlardı.

"Bişey olmayacak,  ufacık bir hasarla girip sapasağlam çıkacaksın Karan. "

Genç adamın dudağına çok uzun sayılmayacak bir öpücük kondurup devam etti.

"Sen hepimizden güçlüsün korkma. Gözlerindeki korkuyu görmek istemiyorum sadece olur mu"

"Olur ya da olmaz bilmem ben Alya.  Taktiri ilahi. Ama bilmeyi istediğim bişey var. Bana bişey olsa da sen hayatına kimseyi almayacaksın. Ben bencilim sana sadece erkek olarak karnındakini bırakıyorum. Bencilim ben benden sonra mutlu ol evlen demem sana mutlu ol ama oğlumuzla ol,  başka bir erkekle olamazsın.  Söz mü? "

"Sana bişey olmayacak! "

Elini genç adamın yanağına indirip okşamaya başladı. Bu anla onun duygularını yerle bir etsede üstelemedi ve genç adamın gözlerine bakmayı sürdürdü.

"Söz mü dedim"

"Karan bana saçma sapan sözler verdirme sen sapasağlam çıkacaksın ve beraber bir son düşüneceginiz bu hikayeye! "