☆ Peri Masalı ☆ ( •DÜZENLENİYOR• )

...Dügün...

Merabaa gençler!! Yine bennn yazarımız .. Size varya bomba gibi bi bölüm getirdim.. Konuk oyunculardan, düğünden ne ararsanız var ilk söze konuk aldığımız Ben Sana Mecburum hikaye karakterlerine teşekkür ederek başlıyorum... Sonra multımedia ya bi bakın derim hikaye dışında Twitter da Karan ve alya nın resmi hesapları :)

Zamanınızı aldım :) zaman ayırdığınız için salonu ;)(;

Keyifli Okumalar :)(:

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Güzeldi...Ondan ,sevdiğim adamdan bu sözleri duymak güzeldi. Ama eksik veya ne bileyim yanlış olan bir şey vardı. Fakat cevabını bilmiyorum. Gözlerim doldu o sözlerden sonra. Iyi de neden? Güzel bir duygu değil mi ondan bu sözleri duymuş olmam. Belki de...

Ayrıldım, sevdiğim adamın o güçlü kollarından. Gözlerine baktım,hiç durmaksızın. Bir şey demedim, bir şey demedi. Daha fazlasını beklemem hataydı zaten. Masanın üstünden çantamı aldım elime. Burdan hemen uzaklasmaliyim. Zira yoksa ağlama kirizim başlayabilirdi. Arkamı döndüm ve hızla uzaklaşmaya başladım. Burası artık boğuyordu beni. Arkamdan seslendi.

" Nereye? "

Olmadığın bir yere Karan, Sensizlik olan bir yere. Birden biri kolumdan tuttu ve beni durdurdu. Bilin bakalım kim? Evet bildiniz,Karan beyin takendisi!

Kolumu sıkarak "Sen beni duymuyormusun? Sana nereye gittiğini sordum? "

Kolumu hızla çektim kollarının arasından. Tabi bu biraz zor oldu. "Senin olmadığın bir yere Karan! "

Güzel bir söz söyledi diye neden canım yanıyor. Oysaki mutlu olmam lazımken.

" Neden? "

Bir adım yaklaştım. Gözlerinin içine baktım. Kaşlarımı çatarak,sert bir sesle " Neden biliyormusun? Çünkü canımı yakıyorsun! Nasıl yapıyorsun bilmiyorum ama bir zaman mutlu ederken bi zaman canımı fena halde yakıyorsunuz. Neden? Niçin? Yaptığını bilmeden! Ama yeter Karan anladın mı? Ben de insanım,yoruldum artık! "

Geri çekildim,umursamaz ca " Öyle mi?" Dedi. Yanlış mı duydum. Yüzünde ki ifade doğru duyduğumu gösteriyor. Bende umursamazca,tek kaşımı kaldırarak,

"Öyle! "

Kaşlarını havaya kaldırdı. Hmm der gibi etrafına baktı. Sonra anlamadığım bir anda kendimi Karan'ın omzunda buldum.
Omzuna aldın ya Karan bey... çok yanlış yaptın. Ellerimi yumruk yapıp, sırtına vurdum.

" Indir aşağı beni! Zorba adam. İndir çabuk. Yaa yardım etsenize!ne bakıyorsunuz öyle? "

"Önünüze dönün lan! Bakanı yakarım! "

Karan çıkışa doğru giderken, söyleniyordum. Biri artık buna dur demeye geliyordu ki. Karan ona öldürücü bakışlarıyla dönerek

"sakın deneyeyim deme!"

Dedi ve çıkışa geldik. Vale arabayı getirdi. Beni sürücü koltuğunun yanında ki yolcu koltuğuna bıraktı,kendi de hemen sürücü koltuğundaki yerini aldı.

Arabayı tozu dumana katıcak şekilde olduğu yerden kaldırdı ve hızla sürmeye başladı. Odun Karan, kalas Karan, taş kafalı ,hödük. Hiç bir şey demeden arabayı sürüyordu. Evime giden yolu geçince," geçtin yolu! Hey sana söylüyorum! Evimin yolunu geçtin!"

" Evine gitmiyoruz!"

" Nereye gidiyoruz peki? "

Cevap vermedi, gözünü yoldan ayirmadan yoluna devam ediyordu. Arabaya sessizlik hakim olunca. Bende ustelemedim ve başımı cama çevirdim.