☆ Peri Masalı ☆ ( •DÜZENLENİYOR• )

" PM " " Kardeşim!"

•••••••••••••••••••••••

Meraba arkadaşlar yine ben :) size kısa bi açıklama yapıp hemen bölüme geçiriçem :) bildiginiz üzere bir iki bölüme düğünümüz var Karan ve Alya nın.. Pek istekli i evlilikte olmasa Alya için ona ragmen güzel bişeyler tasarlamayı düşünüyorum fikri olanlar varsa bana iletmeleri çok çok isterim :) onun hariçinde bu bölümü geçiş ya da netleştirme diye de anlayabilirsiniz yeni taşıma faslı gibi :)

Muldimedia da : Alya nın elbisesi ve yeni çocuğumuz Kutay var 😘

Iyi okumalar sizee😂

••••••••••••••••••••••

"Herşeyi bitirdiğim bu cehennem yerini , herşeye yeniden başlayarak cennet yapmaya ne dersin?"

O ve ellerimiz arasındaki bakışlarımı bu sefer gözlerine çevirip 4 senedir mahrum kaldığım ela gözlerine dikkatle bakmaya başladım.. Benden bi cevap beklediği aşıkardı ama benim vereceğim cevap istediği cevab mıydı bilmiyorum..!

"Ben yapamam.. Karan.!"

Dedim ellerimi yavaşça ellerinden çekerken.. Evet belki istediğim , huzur bulduğum tek yer onun gözleri , elleri , sarılışıydı ama canım bu kadar yanarlar herşeyi bırakıp tamam diyemezdim ki..!

"Duvara atılıp paramparça olan bir bardak gibiyim çok kırıldım , milyonlarca parçalara bölündüm , öyle ki parçalarım Tuzla buz oldu.! Onarılacak gibi durmuyo be Karan.!"

Dedim gözümden bir kaç damla yaş düşerken devam ettim..

"Bu kadar parçam varken ben seni affedemem.!"

"Hala beni seviyorsun ama!"

Benim dediklerimi duymamış gibi bana yaklaşmaya başlaması benim hecanımı arttırırken ona kapılmak istemediğimi açıkça belli etmek istiyordum ama burnuma dolan o eşsiz erkeksi kokusu beni benden almaya , dilimi tutmama neden oluyordu.. Aramızdaki mesafeyi hiçe indirirken çoktan olayın büyüsüne kapılmıştım..

"Bana aşıksın.!"

Dedi daha da yaklaşıp dudaklarıma bir öpücük bırakırken

"Hala seni öptügüm de kalbin bu hale geliyo.!"

Tekrar dudaklarıma uZanıp bu sefer öncekinden daha uzun ve özlem içeren öpücüğüne sesimi dahi çıkaramamıştım.. Yalan yok özlemiştim .. Nefessiz kalıp ayrıldığımız da alnını alnıma dayayıp nefes alışverişimizi düzeltmeye çalıştık.. Ikimizin de gözleri kapalıydı.. Ben açmaya korkuyordum oysa bırakmaya.. Tek ortak noktamız buydu ikimizde kaybetmek istemiyorduk.. Yavaş yavaş düzelen nefesiyle :

"Sen bana aitsin.. Benimsin.. Nereye gidersen git , ne kadar affetmek istemezsen isteme o gerçeği değiştiremiceksin güzelim .!"

Değiştirmek isteyen kim ! Diye bağırmak istesem de açmaya zorladığım gözlerimi açıp dikkatle ona bakmaya başladım.. Biliyorum Aşk gurur falan tanımazdı ama güven aşkı engelliyordu galiba.. Tekrar tüm cesaretimi kullanarak , kalbimin sesini kestim..

"Ben bu evliliği istemiyorum Karan.!"

Derin bi nefes alıp gözlerini açıp kapattı.. Sinirleniyordu belki ama bunu bilmesi gerekiyordu.. Benden uzaklaşıp ayağa kalktı hızla.. Eliyle saçlarına eziyet ederken sesini kontrol altına almaya çalışarak bana döndü..

"Bu evlilik olucak Alya .! Istesen de , istemesen de.! "

"Ama ben-!"

Bende hızla ayağa kalkıp önüne geçtiğimde benim sesimi bastırıp lafımı kesti..