☆ Peri Masalı ☆ ( •DÜZENLENİYOR• )

!.Yilbaşi Özel.!-Sadece Sen-

""Yazilmasi zor olan hatta en zor olan mektubu yaziyorum sana şuan Karan 'im.. Benim Karan 'im.. Bunu bilmek , sadece bana ait oldugunu bilmek ne kadar huzur veriyo kalbime bi bilsen ! Ama herşey gibi bunun da bi sonu vardi dimi? Bizim de bi sonumuz vardi ? Senin gibi biriyle olmak bile bi mutluluktu.. Ama ben yine herşey gibi bunu da elime yüzüme bulaştirmiştim.. Bilirsin çok fazla sakarim ben.. Sirf o yüzden bile başima tonlarca şey geldi ama sen hayatimda başima gelen en güzel , en umut veren şeydin.. Ama benim bi umut um bi şansim yoktu.. Sen olsan da ölücektim , olmasan da.. Tek fark vardi sen varsan mutlu olcaktim ya da öyle ölücektim.. İkinizden biriyle olmam gerekiyordu ve ben sendeki aydinliga kabilmistim bile.. Ölecegimi bile bile seni sevmek , ben öldükten sonra bu aciyla seni birakmam çok bencilceydim biliyorum ama başka şansim yoktu.. Ben sen sadece benim ol isterdim, sadece bana aşik , sadece benim hatta ben öldükten sonra da sadece ben oliyim isterdim ama bu bencillige ragmen sen gercekleri ögrendikden sonra ben den sadece nefret ediceksin.. Aylarca inandigim kadin bana yalan mi soyledi diceksin..! Ama mecburdum.. Seni kaybetmemek için mecburdum.. !

Benay 'in ( senin tabirinle melegin)"""

Rastgele açtigim bi mektup a öylece bakarken aklimdaki şeylerin git gide gun yüzüne cikmasini beni deli ederken olaylar hakkinda hiçbir şey bilmedigimi farkettim.. Kafam da deli gibi dönen şey se orta da olan ve Karan in bilmedigi o sir ' di.. Bosluktan aldigim diger mektuplardan birini açicakken dişardan gelen seslerle hemen cantama koydum herseyi.. Tabloyu da yerine koyup cantami ve telefonumu alip kapiya yöneldim.. Kapiyi açmamla Karan la burun buruna gelmem bir oldu.. Kendimi bi adim geri alip devam edicektim ki..

"Bişey mi oldu !"

Dedi.. Sesindeki şaşkinligi belli ederek.. Eskiye dönemedigimin farkindaydim da bu kadar mi belli oluyordu.. Henuz hazmedememiştim o kiz in dediklerini kafamda o kadar soru vardi ki hangi birine nasil bir cevap bulacagimi şaşirmiştim resmen..

"y..yok bişey"

Yüzumdeki sahte gülumsemeye inanmadigini belli eden bi tarzda gülümsediginde konuyu uzatmasini istemeyerek merdivenlere yöneldim.. Oda arkamdan inerken. Bir kez daha itiraz etmedigi icin şukrettim..

"bunu yemedim ona göre!"

Sesimi cikarmadan kapiya ilerliyordum ki.. Can önümuzu kesti gülerek..

"ne o gidiyo musun Alya ya !"

"gidiyorum canim"

"canin derken ?"

Diye araya girdi Karan.. Ona gulumseyerek can a odaklandim tekrar..

"tam git izim veriyorum ama bi şartim var !"

"yok ya neymis o şart !"

Dedim gulerek.. Oda sorma tarzima gulunce.. Gerce o hep guluyo abi..

"bugun yilbaşi malumunuz eve gidip hazirlanip clup e geliyonuz okey ?"

"yok ya "

Dedim bikkin bi sekilde şu nasil girersen oyle olur felsefesine inanmiyrm artik.. Cunku hic oyle bi anim olmadi.. Hem bu gun yeterince dusunmem gereken sey vardi bi de oraya gidemezdim..

"aaaa itiraz yok yenge.. Biz ortayiz komple ve gelmezseb alirlar Karan i bnden sylemesi"

Karan baktigimda güldu mal ya cidden guldu.. Neye güluyo bu ya da bu guluş yaparim gülüşu mu ?

"iyi be tam birakinda hazirlaniyim"

Sinirli sinurle kapiya ilerledim.. Hava felaket soguktu.. Bi taksi cevirip gitmeyi planliyordum ki.. Arkamdan gelen ayak sesleriyle arkama baktim..