Teenwolf ; The sister

Hoofdstuk 1

Het was zomer. De zomervakantie was net begonnen. Het hele jaar had ik plannen gemaakt met mijn vriendinnen zoals we elke jaar deden, maar dit jaar ging ik niet mee zwemmen, dit jaar ging ik niet mee naar het strand, bij de vuurkorf zitten en dit jaar ging ik niet mee feesten, jongens hosselen. Dit jaar ging ik verhuizen. Op spontane wijzen voelde Rani en Bill de behoefte om dichter bij familie te gaan wonen.

Rani en Bill zijn mijn adoptie ouders. Ouders noem ik ze nooit, dat willen ze niet.

'Ooit zal je je echte moeder tegenkomen, Haar zal je moeder noemen'

Vroeger had ik er moeite mee, bovendien voelen hun wel als mijn ouders, maar ergens hebben ze gelijk. Ze zijn niet mijn ouders.

Rani en Bill willen verhuizen naar Beaconhills, Hier woont Kira ook. Kira is mijn nicht, noujaa nicht?

Kira en ik zijn net beste vriendinnen. Vorig jaar is zij verhuisd naar beaconhills en dit jaar volgen wij. Zal volgend jaar oma er ook heen gaan?

Oma wil wel dat ik haar oma noem. " Je bent mijn kleindochter, of je het nu wil of niet, lot heeft je een plek in onze familie gegeven en hierdoor ben ik je oma, Kleine Avelin jij hebt niet mijn genen in je bloed maar je heb wel een stukje in mijn hart, wat is belangrijker?" zegt ze altijd. Oma is een kleine vrouw net zoals de hele familie, behalve ik,  ze is japans ( geloof ik?) ze heeft zwart haar en prachtige bruine ogen. Ze is 70 maar voelt zich niet zo en om eerlijk te zijn ziet ze er zo ook niet uit.

" Avelin, heb je al je spullen al gepakt?" Ik schrik op uit mijn gedachte door de stem van Rani.

" Bijna, Rani" Onderzoekend kijk ik rond mijn kamer. Het enige dat er nog instaat is mijn bed, kast , bureau en alle troepjes erop. De rest zit al in dozen, klaar om weg te gaan. Was ik dat maar...

Na 10 minuten heb ik alles wat op mijn bureau lag in een doos gestopt. Mijn bed, kast en bureau gaan zo de verhuiswagen in.  Vanavond na het eten zouden we gaan. Een steek gaat door mijn buik. Ik ga het hier zo missen. Niet zo zeer de plek, er is niet zo veel te beleven hier... eerder me vrienden. Het klinkt misschien een beetje arrogant maar ik ben best populair hier, ik werd zenuwachtig van de gedachte van Beaconhills, miijn eerste schooldag om precies te zijn.

Straks wil Kira niet dat ik bij haar kom zitten? Ben ik daar alleen...

Ik schudde me hoofd ' Nee, zo ga ik niet denken! Ik ga mezelf niet onzeker praten' sprak ik mezelf moed in.

Tooooeeett-TTOOeeet.

Ik zuchtte hoorbaar. We gaan... ik voelde mijn hart sneller kloppen en enkele tranen in mijn ogen prikken. " We houden contact" Hoorde ik mijn vrienden zeggen in mijn gedachten. Alsof dat zo was. Hun hadden hun leven hier, hun hadden elkaar hier. Alsof ze mij zouden missen... de eerste week misschien, maar ik wist dat ze me daarna niet meer zouden appen, dat ik al vergeten zou zijn. Dat deed pijn.

Treuzelend liep ik de trap af.

"Ben je er klaar voor" Vroeg Bill opgelaten. Ik knikte, Meende het niet.

De reis ging snel, voor in het wist stond ik voor mijn nieuwe huis. Het huis was wit met een zwart dak er zaten veel ramen in en het was vrij groot. Het had een opzich grote, groene tuin en de garage stond los van het huis. Het huis had een veranda aan de voor en achter kant, maar die aan de achterkant was groter en stonden tafels en stoelen op voor als je buiten wou eten. Of voor BBQ'en, Bill zijn grootste hobby dacht ik soms. Hij nodigde dan zo veel mogelijk mensen uit en het was dan ook zeker een gezellige avond. Misschien ging dat hier ook wel gebeuren, wanneer we eindelijk vrienden hadden, of het was een goede manier om vrienden te maken? Wie weet...

"Avelin !!!!" Ik keek met een ruk om.

Kira kwam aanrennen van de overkant. Een glimlach verscheen op mijn gezicht.

"Kira !" Riep ik terug toen ze al wat dichterbij was. Ik hield mijn armen open en kira sprong erin.

"Ik heb je gemist" Zei ze in mijn oor.

"Ik jou ook" We bleven een tijdje knuffelend op de stoep staan.

"Hallo Kira ! meiden kom gezellig naar binnen, willen jullie wat te drinken?" Vroeg Rani blij, te blij als je het mij vraagt.

Kira knikte en liep meteen naar binnen, ik volgde langzaam.

"Willen jullie limonade?" Vroeg Rani lief.

" Doe mij maar wat sterkers, heb ik nodig" Grapte ik, Niet grappig blijkbaar want ik kreeg een dode blik toegeworpen.

"Limonade is prima" Zei ik uiteindelijk.

er ontstond een stilte, een awkward stilte.

"Laat je kamer anders zien" Vroeg Kira om de stilte te verbreken.

"Rani, Bill wat is mijn kamer?"

Een lach verscheen op hun gezicht, ging ik dit leuk vinden?

"Loop maar mee, we laten het je zien" zie Bill terwijl hij wijfend naar de trap liep.

Rani liep naar hem toe en Kira en ik stonden verbaast op.

We liepen een trap naar boven. Er was een deur links, een deur in het midden en een deur rechts plus een tweede trap om naar de zolder te gaan.

"Wij zullen op de zolder slapen, de linker kamer word Rani en mijn werkkamer, de middelste deur is de badkamer en de rechterdeur wordt jouw kamer, ga maar binnen kijken" Bill glimlachte breed terwijl hij het zei. Verbaast en ook een beetje zenuwachtig liep ik naar de rechterdeur, ik maakte de deur open en zag meteen het balkon dat uitkeek op de achtertuin, die weer grensden aan het bos. Het was een adembenemend uitzicht, de rest van de kamer was leeg maar ik zag de inrichting al in mijn hoofd. Het bed zou recht tegenover het balkon komen te staan ( zodat ik in mijn bed naar buiten kon kijken)  Mijn bureau zou aan de muur zijde die grensde met de muur van het balkon komen te staan, in een klein inhammetje in de muur naast de plek waar mijn bed zou komen te staan komt mijn kast zodat het de muur gelijk zou maken. De muren zouden zalm rozig worden en de vloer bleef het donkere hout dat het was met een ligt beige/bruin kleed erop.

"Dankjewel dankje dankje dankjewel !!! "Riep ik uit, ik rende naar Rani en Bill en gaf ze een grote knuffel.

"Geen dank, lieverd" zei Rani en Bill gaf me een kus op mijn haar.

"Oowww Ave ! zullen we het samen gaan inrichten?" Vroeg Kira, Haar ogen glinsterde van blijdschap. Kira hield van inrichten.

"Natuurlijk ! Maar ik geef de aanwijzingen" Ik gaf haar een knipoog terwijl ik het zei.

"Als we maar snel klaar zijn, want vanavond neem ik je mee naar mijn vrienden, kan je eindelijk me vriendje ontmoeten, Scott"

Een glimlach ontstond op mijn gezicht, ik zou niet alleen op school zijn, Kira zou me in haar groep opvangen we zouden weer beste vriendinnen worden net zoals we waren als kleuters toen we ook dicht bij elkaar woonden. Beaconhills begon goed.

Mijn kamer was al bijna helemaal ingericht. Ik had de grote spullen zoals mijn bed, kas en bureau hun plek gegeven. Kira de kleine spullen, de details zoals zij het noemde. Ik was blij met het resultaat.

"zullen we ons nu klaarmaken voor vanavond?"

Ik knikte, de zenuwen begonnen op te komen. Straks mochten ze me niet?

"Mag ik een foto zien van je vrienden?"

Kira pakte haar mobiel en zocht een foto in haar galerij.

"Hier staan we allemaal op ! Dat ben ik met Scott, dat zijn Malia en Stiles en achter hun staan Liam, Hayden en Mason en geknield op de grond zit Theo" Kira wees ze allemaal aan.

Mijn ogen bleven meteen al hangen op Theo, Hij was prachtig.